Astma en bergsport
04-01-2010 om 20:21 uurBeste mensen ik ben nieuw op dit forum. Sinds kort internet. Als jongen van 7 kreeg ik zwaar astma. Zo erg dat ik enkele malen de dood in ogen heb gezien en meerdere malen met auto of ambulance naar het ziekenhuis ben vervoerd. Voor dit forum geen onbekende belevenis. Sporten was het advies van onze huisarts en longarts en anders een opname verzoek voor Davos. Jaren lang Lomudal, Bisolvon en Ventolin gebruikt. Tegenwoordig Seratide 50/500 en Fluimicil. Voor mij moe was het lastig als ik naar Davos zou gaan, ik verloor mijn pa op jonge leeftijd en had geen broers of zussen. Als 7 jarige aan bergsport gaan doen. Soms 2 dagen ziek in buitenland (Oostenrijk of Zwitserland) in de vakantie daarna een ware openbaring. Ik ben nu 47 en sport op een zeer hoog niveau. 4x per week duur en krachttraining. 2x per jaar naar de bergen. Kom elk jaar wel eens tussen de 3000 en 4800 meter terecht. Goede acclimatiesatie en een zeer goede voorbereiding hebben mij op een waanzinig niveau gebracht. Als ik niet aan bergsport zou hebben gedaan denk ik dat mijn leven of voorbij zou zijn of een slechte levenskwaliteit over was gebleven. Ben jaren lang lid bij de Nederlandse Klim en bergsport vereniging. En ben daar ook kader. Zij hebben enkele jaren geleden met astmapatienten bergtochten gemaakt. Er zijn ook artikelen aangewijd in hun blad. Heden avond zag ik op televisie een stuk over astma en COPD. Ik kreeg het even te kwaad, want ik zag daar kinderen die een evenbeeld waren van mij toen ik 7 jaar oud was. het heeft mij doen besluiten om mijn ervaring met juliie en u te delen op dit forum.
Tot zover even,
Groet Rudolf
Goed om te lezen dat er geen beperkingen zijn hoog in de bergen.
Ben een bergwandel fan, sinds kort te maken met astma. Niet zo hoog als jij schrijft.
Maar ik heb nog een uitdaging staan voor augustus dit geeft moed!
Groetjes Ignatia
Beste Rudolf,
Lang geleden gingen wij elk jaar op vakantie naar Oostenrijk en iedere dag stippelde wij dan een wandeling uit naar een of andere berghut tot het moment waarop bij mij COPD vastgesteld werd.
Snel afgelopen met vaanties in de bergen, vliegen was ook geen optie meer want boven de 1500 meter moest ik maar liever laten volgens de behandelend L.A.
Nu ben ik 66 en zit in categorie COPD met code GOLD 4 maar herken jou belevenis in de bergen.
Ben diverse malen in Davos geweest wegens opname van een pleegkind en ben er jaaaaren nadien op vakantie geweest maar dat is weer ruim 15 jaar geleden.
Ik heb daar kinderen uit Holland zien binnenkomen met de ambulance en 4 dagen later liepen ze harder de Bremabuhl op dan ik.
Als ik jou verhaal lees heb jij beslist een lot uit de loterij gehad, los van jou eigen inbreng en doorzettingsvermogen is het zéér zeker niet voor iedereen weg gelegd maar neemt niet weg dat het fijn is je belevenissen/cq/ervaringen te delen met lotgenoten.
Heb zelf plannen om ooit een berg met de fiets te beklimmen....ben benieuwd hoe dat op mijn longen werkt.
Voor mij is dat te zwaar al heb ik het jaren terug wel eens geaan. Wandelen gaat beter omdat dat langzamer gaat en voor mij minder inspannend is.
Ik herken in iedergeval de positieve effecten van hoogte op astma.
- op hoogte gaan de longen open staan om meer zuurstof te kunnen opnemen.
- op hoogte leeft de huistofmijt niet
- word er meer epo in de bijnier aangemaakt.
Zelf ben ik na een histamine provocatie test waarin ernstige gevoeligheid van de longen geconstateerd gaan fietsen in Tibet en Nepal.
http://flyweight.wordpress.com
En ben naar een hoogte van 5700m geklommen en heb gefietst tussen de 3800m en 5500m met 50 kilo fiets en bepakking.
Daarbij daalde mijn bloed saturatie tot wel 60 % maar na een aantal weken had ik op 4000m 96% een paar tibetanen haalde daar net de 92%..
Na terug komst ben ik tot ongeveer 2 weken geleden klachten vrij gebleven helaas heb ik nu weer last door een stoffige bank deze is inmiddels wel weer de deur uit.
Hoogte is echt goed voor de longen maar houd je wel aan de veiligheids protocollen en niet iedereen reageerd goed op hoogte.
Tibet is eigelijk een beetje aan de gevaarlijke kant omdat je op 3600-4000 m aankomt en als je dan hoogte ziekte krijgt kan je niet afdalen en dan speel je wel met je leven.
Dit word door veel mensen onderschat. Een iedee is om eerst ergen tussen de 2700-3000m te gaan om te kijken hoe je lichaam reageerd op hoogte.
Voor je op hoogte gaat kan je je bloed op vitamina b12 en ijzer laten controleren en evt. supplemnenteren.
Groeten Tim
Ha, nog meer bergsportliefhebbers! Goed zeg, Rudolf, wat jij allemaal doet. Zijn de artikelen over astma en bergsport van de NKBV nog ergens op te vragen? Ik ben wel NKBV-lid, maar nog niet zo lang, dus ik heb ze waarschijnlijk gemist.
Hier nog een bergsport liefhebber, zijn er op dit forum nog meer bergsporters? en/of mensen die ervaring hebben om de mont blance te beklimmen met Astma?
Dag lieve mensen,
Wie had kunnen verwachten dat mijn item en ervaring zovaak zou worden gelezen. Ik niet. Ik ben blij met de reacties. Ook voor mij zit hier nog nieuwe informatie bij. Wat betreft de artikelen van de NKBV. Schijf even een e-mail naar deze vereniging. Mogelijk kunnen zij nog een en ander betekken voor de nieuwe leden die het long/astma artikel hebben gemist uit de Hoogtelijn. Ook de Oostenrijkse Bergsportvereniging (WWW.OEAV.AT) heeft deregelijk artikelen gehad en hier tijd aan gewijd. Ik ben absoluut geen arts , maar hoop jullie en u alle een klein beetje hoop te hebben gegeven op een leven met hogere levenskwaliteit. Beste mensen heel, heel veel dank voor jullie reacties en tijd.
Met vriendelijke groet Rudolf.
Niet verbaasd zijn Rudolf, bergsport is gewoon ontzettend leuk, en voor bijna iedereen te doen omdat je het op zoveel verschillende niveaus kan doen. Ik zal de NKBV even mailen voor je artikel, ik wil het graag lezen.
@ Johny; volgens mij gelden voor iemand met astma op de Mont Blanc dezelfde regels als voor anderen; weet waar je aan begint, zorg dat je ervaring opbouwt en weet waar je grenzen liggen. Misschien betekent dat voor iemand met astma dat er medicijnen moeten worden aangepast in de bergen, of dat een dagje extra wennen aan de hoogte noodzakelijk is. En stel je wandelmaatjes altijd op de hoogte van je kwaal en je medicijnen, ook als je verwacht dat er niets fout gaat.
Bij het lezen van de naam 'Mont Blanc' begint het bij mij al te kriebelen...
Ben deze zomer een paar dagen wezen wandelen in de bergen (42 km per dag).
De eerste dagen was het in het dorp al zwaar om rond te lopen, dat went na een paar dagen.
Rustig aan doen met de berg op gaan en je medicijnen optijd nemen, krachten goed verdelen per dag.
Zag iemand met astma op de eerste dag afknappen en is afgehaakt. :@
De Mont Banc werd me daar aangeraden, nadat ze me een paar dagen hadden mee gemaakt.
Een uitdaging die ik aan wil gaan. *O*
Weet wat je aankunt en wat niet.
Groetjes Ignatia