Helemaal gelijk PD.... Dit is geen preek.. dit is de waarheid..
Zo vaak zou het eigelijk veel beter zijn om een dagje thuis te blijven, zodat je de dag erna er weer voor 90% bent... ipv de rest van de week voor 50%.... Voor mezelf weeg ik altijd af: Hebben de kinderen vandaag wat aan me?
De enige keer dat ik niet naar mijn werk ben gegaan dit jaar is toen ik werd opgenomen in het ziekenhuis ... de dag voor mijn opname had ik nog gewoon gewerkt en de ochtend daarna lag ik in het ziekenhuis ...
Ik ben gewoon verschrikkelijk eigenwijs en roep maar steeds ... ik kijk het nog wel een dag aan ... niet erg verstandig want 's avonds, in de weekenden en de vakanties stort ik dan weer volledig in .. maar op de een of andere manier wil ik iedereen maar laten zien dat ik ondanks mijn astma nog alles kan ... ik werk nog 2 keer harder dan anderen omdat ik het gevoel heb me te moeten bewijzen, te laten zien dat ik het allemaal wel kan!
Ik begrijp wat je bedoeld. Thuis is het met de paplepel er in gegoten. Als ik aanval had, ik moest naar school, ging het niet dan kom je naar huis. Meestal bleef je op school. :Y Ik moest zwemmen van mijn ouders, als we op vakantie waren en ik had een aanval, werd ik het zwembad in gegooit ( daar ging ik met astma een al) :Y Vraag niet wat de psychologische gevolgen waren, maar je zet wel door. :Y Maar dat is weer lang geleden, toen was ik nog jong, fruitig en good looking ^O^ (grapje) Groet, PD
dat doen mijn ouders precies hetzelfde. ga maar naar school als t niet gaat kom je thuis. en toch chagrijnig als ik thuiskom of blijf. ze snappen het wel maar willen t nie snappen...
Ik ben een dag thuis gebleven in augustus, toen ik zo ongelooflijk liep te hoesten, dag en nacht, er kwam geen eind aan. Ik wist toen nog niet wat er aan de hand was, dacht dat het bronchitis was. En ik ben een keer naar huis gegaan, dat was vlak voor de kerst, toen het gewoon niet ging. Ik was toen nog niet bij de longarts geweest. Mijn leidinggevende was heel aardig, ik mocht wat hem betrof twee weken thuis blijven. Mooi niet, riep ik. Dat bepaal ikzelf wel. Ik dacht dat hij mij zielig vond.
Ik blijf thuis als het echt niet gaat, dat kan zijn door ernstige vermoeidheid, koorts, of als ik de hele dag loop te huilen (toen ik nog niet wist wat ik had was ik af en toe echt wanhopig en down).
Ik ben nu voor het eerst een week thuis van mijn werk. Dit moest van de arts. Normaal werkte is dus altijd door, niet dat ik er altijd wat aan had. Laatst heb ik drie kwartier op de grond gelegen op mijn werk met een heftige aanval...Ik hoopte eigenlijk daarna dat mijn baas wel zou zeggen meid ga naar huis. Maar dat deed hij niet en ik had natuurlijk ook gewoon zelf mijn grens moeten aangeven.
Ik ben heel vaak beroerd op mijn werk en er met mijn hoofd niet echt bij. Nu was het zo slecht met mijn astma, en ik was ook helemaal uitgeput. Moest in elk geval tijdens de kuur prednison even thuis blijven om op adem te komen. Op mijn werk is de omgevind namelijk ook heel ongezond, ik zit in een kantoortje van 2 bij 1,5, zonder raam en met groot kopieerapparaat, daarnaast is het heel stoffig, want het wordt bijna nooit schoongemaakt. Als ik nu door was gaan werken krijgen mijn longen echt de kans niet om bij te komen.
Volgens mij werken heel veel astma patienten te lang door, soms een dagje op stoom komen heeft misschien meer zin.
Kreeg vandaag zo'n invulformulier van de bedrijfdarts, daar heb ik wel ingevuld dat mijn werkomstandigheden mede verantwoordelijk zijn voor mijn ziekteverzuim, want er moet wel wat veranderen daar!
Nu achteraf ben ik heel blij dat ik een weekje thuis ben, nu besef ik pas hoe moe ik ben. Ik slaap heel erg veel, nu begin ik ook allemaal taai groen slijm op te hoesten. En een beetje rustig aan op de hometrainer elke dag, en kleine stukjes buiten wandelen. Een beetje prive revalidatie! Donderdag ga ik weer naar de arts en hoor ik of ik weer kan beginnen met werken.
Hoi Femste, Wat een verschil is er toch in leidinggevenden........ Jouw werkplek lijkt me rampzalig voor iemand met astma. Het kan het verschilk uitmaken tussen fit (of fitter) aan het werk zijn of steeds zieker worden. Goed dat je hebt aangegeven dat je werkplek mede oorzaak is van het thuisblijven. En fijn dat je merkt dat je opknapt van je prive revalidatie. Succes. Oma Akke
Je werkt in een stoffig kantoortje. Kan de ARBO functionaris hier niets aan doen? Er bestaan toch ARBO wetten? Een OR kan je daar geen poot aan de grond krijgen.
Er bestaan zeker Arbo-wetten. Feit is (naar mijn mening) wel dat die op sommige vlakken heel streng zijn en op andere weer heel vaag en onduidelijk zodat je soms nog geen poot hebt om op te staan.
Tja niet echt de ideale werkplek.. Ik heb gewoon pech gehad, toen ik hier zes jaar geleden kwam werken, had ik een heel mooi ruim licht kantoor met ramen, en het was schoon. Maar ik ben nu 3 keer verplaatst en zit nu dus in een soort bezemkast..
Gister weer op controle geweest, arts was nog steeds niet erg tevreden over mijn longen. De prednison heeft wel wat gedaan maar nog niet genoeg. Vandaag dus ook nog thuis gebleven. Met mijn leidinggevende overlegt en gezecht dat het kantoor echt schoner moet voor ik weer kom.
Hij lachte alleen en ging er niet echt op in. Ik moet er dus echt nog een keer serieus over beginnen.. Ik dacht misschien helpt een ionisator mee? Er moet wel wat veranderen alnders moet ik een andere baan zoeken.
Ben nog steeds bezig met de prive revalidatie :) Merk wel dat ik echt slap ben, en een beetje labiel van de prednison??? Vandaag heb ik echt huilbuien en voel me ongelooflijk depri...Maar dat zal wel weer weg gaan. Moeilijk voor mijn man, die herkent het niet, en leg maar eens uit dat je je van binnen gewoon zodoor de war voelt dat je je niet echt onder controle hebt.
Nou bedankt voor jullie reacties, ik ga even rusten..
Helemaal gelijk PD.... Dit is geen preek.. dit is de waarheid..
Zo vaak zou het eigelijk veel beter zijn om een dagje thuis te blijven, zodat je de dag erna er weer voor 90% bent... ipv de rest van de week voor 50%....
Voor mezelf weeg ik altijd af: Hebben de kinderen vandaag wat aan me?
De enige keer dat ik niet naar mijn werk ben gegaan dit jaar is toen ik werd opgenomen in het ziekenhuis ... de dag voor mijn opname had ik nog gewoon gewerkt en de ochtend daarna lag ik in het ziekenhuis ...
Ik ben gewoon verschrikkelijk eigenwijs en roep maar steeds ... ik kijk het nog wel een dag aan ... niet erg verstandig want 's avonds, in de weekenden en de vakanties stort ik dan weer volledig in .. maar op de een of andere manier wil ik iedereen maar laten zien dat ik ondanks mijn astma nog alles kan ... ik werk nog 2 keer harder dan anderen omdat ik het gevoel heb me te moeten bewijzen, te laten zien dat ik het allemaal wel kan!
Hoi Juf,
Ik begrijp wat je bedoeld.
Thuis is het met de paplepel er in gegoten.
Als ik aanval had, ik moest naar school, ging het niet dan kom je naar huis.
Meestal bleef je op school. :Y
Ik moest zwemmen van mijn ouders, als we op vakantie waren en ik had een aanval, werd ik het zwembad in gegooit ( daar ging ik met astma een al) :Y
Vraag niet wat de psychologische gevolgen waren, maar je zet wel door. :Y
Maar dat is weer lang geleden, toen was ik nog jong, fruitig en good looking ^O^
(grapje)
Groet,
PD
hej PD
dat doen mijn ouders precies hetzelfde. ga maar naar school als t niet gaat kom je thuis. en toch chagrijnig als ik thuiskom of blijf. ze snappen het wel maar willen t nie snappen...
helaas
kus hester
Ik ben een dag thuis gebleven in augustus, toen ik zo ongelooflijk liep te hoesten, dag en nacht, er kwam geen eind aan. Ik wist toen nog niet wat er aan de hand was, dacht dat het bronchitis was.
En ik ben een keer naar huis gegaan, dat was vlak voor de kerst, toen het gewoon niet ging. Ik was toen nog niet bij de longarts geweest.
Mijn leidinggevende was heel aardig, ik mocht wat hem betrof twee weken thuis blijven.
Mooi niet, riep ik. Dat bepaal ikzelf wel. Ik dacht dat hij mij zielig vond.
Ik blijf thuis als het echt niet gaat, dat kan zijn door ernstige vermoeidheid, koorts, of als ik de hele dag loop te huilen (toen ik nog niet wist wat ik had was ik af en toe echt wanhopig en down).
En ik voel me geen seconde schuldig.
Oma Akke
Ik ben nu voor het eerst een week thuis van mijn werk. Dit moest van de arts. Normaal werkte is dus altijd door, niet dat ik er altijd wat aan had. Laatst heb ik drie kwartier op de grond gelegen op mijn werk met een heftige aanval...Ik hoopte eigenlijk daarna dat mijn baas wel zou zeggen meid ga naar huis. Maar dat deed hij niet en ik had natuurlijk ook gewoon zelf mijn grens moeten aangeven.
Ik ben heel vaak beroerd op mijn werk en er met mijn hoofd niet echt bij. Nu was het zo slecht met mijn astma, en ik was ook helemaal uitgeput. Moest in elk geval tijdens de kuur prednison even thuis blijven om op adem te komen. Op mijn werk is de omgevind namelijk ook heel ongezond, ik zit in een kantoortje van 2 bij 1,5, zonder raam en met groot kopieerapparaat, daarnaast is het heel stoffig, want het wordt bijna nooit schoongemaakt. Als ik nu door was gaan werken krijgen mijn longen echt de kans niet om bij te komen.
Volgens mij werken heel veel astma patienten te lang door, soms een dagje op stoom komen heeft misschien meer zin.
Kreeg vandaag zo'n invulformulier van de bedrijfdarts, daar heb ik wel ingevuld dat mijn werkomstandigheden mede verantwoordelijk zijn voor mijn ziekteverzuim, want er moet wel wat veranderen daar!
Nu achteraf ben ik heel blij dat ik een weekje thuis ben, nu besef ik pas hoe moe ik ben. Ik slaap heel erg veel, nu begin ik ook allemaal taai groen slijm op te hoesten. En een beetje rustig aan op de hometrainer elke dag, en kleine stukjes buiten wandelen. Een beetje prive revalidatie! Donderdag ga ik weer naar de arts en hoor ik of ik weer kan beginnen met werken.
Hoi Femste,
Wat een verschil is er toch in leidinggevenden........
Jouw werkplek lijkt me rampzalig voor iemand met astma.
Het kan het verschilk uitmaken tussen fit (of fitter) aan het werk zijn of steeds zieker worden.
Goed dat je hebt aangegeven dat je werkplek mede oorzaak is van het thuisblijven.
En fijn dat je merkt dat je opknapt van je prive revalidatie.
Succes.
Oma Akke
Femste,
Je werkt in een stoffig kantoortje.
Kan de ARBO functionaris hier niets aan doen?
Er bestaan toch ARBO wetten?
Een OR kan je daar geen poot aan de grond krijgen.
Groet,
PD
Er bestaan zeker Arbo-wetten. Feit is (naar mijn mening) wel dat die op sommige vlakken heel streng zijn en op andere weer heel vaag en onduidelijk zodat je soms nog geen poot hebt om op te staan.
Tja niet echt de ideale werkplek.. Ik heb gewoon pech gehad, toen ik hier zes jaar geleden kwam werken, had ik een heel mooi ruim licht kantoor met ramen, en het was schoon. Maar ik ben nu 3 keer verplaatst en zit nu dus in een soort bezemkast..
Gister weer op controle geweest, arts was nog steeds niet erg tevreden over mijn longen. De prednison heeft wel wat gedaan maar nog niet genoeg. Vandaag dus ook nog thuis gebleven. Met mijn leidinggevende overlegt en gezecht dat het kantoor echt schoner moet voor ik weer kom.
Hij lachte alleen en ging er niet echt op in. Ik moet er dus echt nog een keer serieus over beginnen.. Ik dacht misschien helpt een ionisator mee? Er moet wel wat veranderen alnders moet ik een andere baan zoeken.
Ben nog steeds bezig met de prive revalidatie :) Merk wel dat ik echt slap ben, en een beetje labiel van de prednison??? Vandaag heb ik echt huilbuien en voel me ongelooflijk depri...Maar dat zal wel weer weg gaan. Moeilijk voor mijn man, die herkent het niet, en leg maar eens uit dat je je van binnen gewoon zodoor de war voelt dat je je niet echt onder controle hebt.
Nou bedankt voor jullie reacties, ik ga even rusten..