21 en poliklinische revalidatie. Ervaringen? Ook met studeren?
03-02-2013 om 17:31 uurHoi mensen,
ik lees veel verhalen over revalideren. Ik ben 21 jaar oud, volg een HBO opleiding en ik ben nu derdejaars. Ik heb al jaren last van mijn astma en moeheid. Nu heb ik verschillende periodes met ups en downs. Helaas gaat het nu steeds slechter en ben ik steeds meer moe en kortademig. School, werk en mijn sociale contacten lijden hieronder. In overleg met de huisarts ga ik revalideren bij de poliklinische revalidatie bij mij in de buurt. Nu heb ik alleen een vraag, zijn er meer jongeren van de leeftijd rond de 20 die een poliklinische revalidatie hebben gevolgd/volgen? Of jongeren van dezelfde leeftijd die soort gelijke klachten hebben? Ik zou het fijn vinden om daar ervaringen mee uit te wisselen. Ik zou graag willen weten hoe jij met je moeheid omgaat, of jij hebt gerevalideerd en waar. Hoe vertel jij je verhaal aan mensen die je minder goed kent, maar die je verhaal wel moeten weten?
Het klinkt misschien raar, maar nu ik ga revalideren voel ik meer erkenning voordat ik echt ziek ben. Dingen die je vaak verborgen hield mag ik nu hardop zeggen en ik heb het recht om dat te zeggen zonder dat mensen vinden dat ik mij aanstel. Ik voel me opgelucht en ik wil mij voor de volle 100% inzetten. Hiervoor vond ik het erg moeilijk tegen mensen te zeggen dat ik te moe ben om bijvoorbeeld even iets voor ze te halen bij de supermarkt, terwijl het gewoon op mijn route ligt. Vooral omdat mensen het vaak niet aan mij kunnen zien. Ik ben bang op onbegrip en soms was dit ook het geval. Neem bijvoorbeeld uitgaan vind ik ontzettend leuk, dit kost mij ontzettend veel energie, ik bereid mij hier dan ook op voor door de dagen van te voren meer te slapen, die dag zelf veel te slapen en de dagen erna moet ik lang bijkomen. Dat ik uitga, dat zien mensen, maar wat ik daarvoor moet inleveren vergeten ze. Dat snap ik, ik vertel het ook niet altijd, dat is niet nodig. En natuurlijk is het niet verstandig om dit te doen met mijn gezondheid. Maar soms moet je gewoon lichamelijk dingen inleveren om geestelijk ook gelukkiger te worden. Ik vroeg me af of er mensen zijn die hier ervaring mee hebben.
Gelukkig staan mijn vrienden nu 100% achter mij, helpt school mij als ik studievertraging oploop, ik kan zelfs een jaar langer studiefinanciering krijgen mocht ik studievertraging oplopen. En zelfs mijn bijbaan houdt rekening met mij. Ik heb ontzettende geluk met al die dingen. Maar ik hoor ook verhalen bij mensen die dat geluk helaas niet hebben.
Hallo Bloem,
Ik ben 26 en kamp al jaren met vermoeidheidsproblemen/astma die instabiel is.
Ik slaap slecht en wordt vaak ook niet uitgerust wakker en inderdaad soms kan ik de alledaagse dingen niet opbrengen, je mag me altijd een pb-tje sturen.
Sterkte.
Groetjes Rachel
Ook ik heb een poliklinisch traject gevolgd vorig jaar. Dit heb ik gedaan 12 weken bij Heideheuvel. Zoals velen is mijn astma niet stabiel geworden maar ze hebben met wel uit een een spiraal gehaald van niets meer 'durven' om maar niet ziek te worden.
Ik heb er wel wat aan gehad, al waren mijn verwachtingen groter.
Succes!
Groetjes,
Lise
Ik herken veel van je klachten en de vermoeidheid bij de astma. En als ik het zo lees zijn dit punten die je heel goed kan bespreken tijdens je revalidatie. Ook bij mij is mijn zuurstof eigenlijk perfect en mijn longinhoud ook goed, maar dat houdt niet in dat ik ''gezond/stabiel'' ben met mijn astma(elke maand toch een terugval, hoop medicatie nodig). Ik ben in 2010 opgenomen in het astmacentrum davos en heb daar veel geleerd, ook het omgaan met jezelf, je ziekte, hoe je gedachtes overbrengen op je omgeving. Ik heb daarna duidelijk voor mezelf gekozen. Ik heb laten weten niet meer naar verjaardagen te komen waar gerookt werd, of mee te gaan op de uitgaansavonden. Een avondje film kijken bij mij thuis was gewoon het maximale voor mij of een uurtje in de stad met een vriendin. Je leert keuze's te maken en ik ben hierdoor veel vrienden kwijt geraakt. Maar achteraf vind ik het niet erg, ik kan nu de energie die ik heb steken in mijn vrienden die mij ook energie geven en mij begrijpen. Op dit moment ben ik weer in afwachting van een opname in het astmacentrum in swiss en hoop daar nu het laatste zetje te krijgen, om vervolgens hier in NL stabiel te blijven met minder medicatie. ps. ik ben 23
Sorry, de laatste tijd is mij het forum er een beetje doorgeschoten.
Bedankt voor de reacties.
Rachel, bedankt voor het aanbod. :) misschien helpt bij jou het mooie weer om je astma iets meer stabiel te krijgen? BIj de één is het kou, bij de ander warmte.
Liselore; Fijn dat het iets heeft geholpen. En hopelijk heb je er nu nog steeds iets aan. Veel mensen hoor ik van dat er na de revalidatie vaak weinig hulp meer is, waardoor men terugvalt in je vorige ritme. Ik hoop dat het nog goed gaat!
Love; inderdaad, heel herkenbaar, hopelijk gaat het wat beter met je.
Ondertussen ben ik al een aantal weekjes aan het revalideren. Ik heb al 3 bijeenkomsten gehad met andere patiënten. Allemaal erg aardige mensen. Alleen ben ik natuurlijk wel de jongste. Maar ondanks dat zijn er veel overéénkomsten. Dit is erg fijn om te weten.
Verder sport ik in het ziekenhuis 2x per week. Het programma moest helaas wat teruggedraaid worden omdat het toch niet vol te houden was, maar ondanks dat heb ik het gevoel dat ik wel vooruit ga.
Aanstaande maandag word ik geopereerd aan mijn neus. Mijn neusschotje word een stukje af gehaald en mijn neusschelpen afgeknipt. Hopelijk geeft mij dit meer ruimte om te ademen. Mogelijk zorgt dit er ook voor dat mijn astma wat stabieler wordt i. v. m. slijm wat meer gaat 'stromen'. Ik heb voor de zekerheid een prednisolon kuur gekregen zodat ik (zover dat kan) fit de operatie in ga.
Bloem1992
Ik ben zelf in aug.2012 geopereerd aan mijn neus, ze hebben er toen ook voor gezorgd dat er meer ruimte was. Bij mij was er wel een lang herstel, nog regelmatig kleine bloedingen daarna en veel korstvorming waardoor ik weinig effect merkte. Maar sinds dit helemaal weg is scheelt het bij mij een heel stuk. Ik heb opeens niet meer zoveel last van de regelmatige voorhoofdsholte onstekingen(waarschijnlijk omdat alles nu makkelijker weg kan) en ik heb zelfs minder last van de hooikoorts, misschien omdat de ''zwelling'' in de neus nu meer ruimte heeft, geen idee. Maar het heeft in ieder geval effect gehad. Ik heb ook minder vaak last van een dichte neus en het voelt goed om meer lucht hierdoor te krijgen. Ik hoop dat het bij jou ook het gewenste effect heeft!
Groetjes
Hee Love18,
bedankt voor het berichtje, fijn dat het toch geholpen heeft.
Het is inmiddels twee weken geleden dat ik ben geopereerd.
Gelukkig geen complicaties gehad met de narcose, en ook weinig pijn aan de neus.
Het is mij ontzettend mee gevallen. Wel inderdaad veel last van korstvorming en bloedingen, maar nu komt er nog amper bloed uit mijn neus. :) Verder had ik vooral last van duizeligheid, hoofdpijn en oorpijn. Gewoon niet fit zeg maar. voor d rest viel het mij mee. ik heb zelfs het gevoel dat ik in één neusgat nu al meer lucht krijg. :)
wel afgelopen weekend keel ontsteking opgelopen dus daardoor moet ik wat langer uitzieken. Ook probeer ik weer rustig dingen te doen, maar bij het tillen van dingen krijg ik steken van mijn neus naar mijn hoofd. Nog steeds veel duizelig en erg moe. Maar als ik regelmatig even ga liggen dan trekt het een beetje weg.