Zooooo moe! Hoe gaan anderen daarmee om?
25-03-2014 om 15:03 uurHoi allemaal,
Ik ben een poos minder actief geweest hier op het forum, helaas niet omdat het zo goed ging, maar juist door gebrek aan elke vorm van energie.
De afgelopen winter 4 flinke exacerbaties gehad, veel prednison gebruikt om er weer bovenop te komen, maar ik blijf kwakkelen. Momenteel vernevel ik zes keer per dag naast alle gebruikelijke pufjes en pillen, en kom daarmee redelijk mijn dag door, maar ik ben zooooo verschrikkelijk moe! de afgelopen week is er geen dag voorbij gegaan dat ik of 's middags in slaap ben gevallen, of hele avonden op de bank heb liggen slapen, gewoonweg omdat ik mijn ogen niet meer open kon houden. Ik word daar heel opstandig en gefrustreerd door. Heb het gevoel dat mijn leven alleen nog maar bestaat uit werken, eten, slapen en overleven. Voor de leuke dingen (inclusief mijn kinderen) is eigenlijk geen energie meer over. Zijn er meer mensen die hier tegenaan lopen en met me willen delen hoe zij hiermee omgaan?
Ik probeer al mijn eigen grenzen te bewaken, plan afspraken pas kort tevoren, doe soms bewust dingen niet, maar aan het eind van het liedje doe je dan dus alleen de dingen die je van anderen 'moet', en haal je geen voldoening meer uit je dag.
Groetjes!
Hoi, heb jouw verhaal gelezen en ook alle reacties. Dat jij een hele jas uit hebt gedaan is een gegeven, dat je weer langzaam op gaat bouwen ook, je schreef dat je een alleenstaande moeder bent, zorg je altijd alleen voor jouw kinderen of gaan ze ook nog om de zoveel tijd naar hun vader? Als dat niet zo is waarom doe je dan geen beroep op een organisatie die met vrijwilligers werkt, ik werk bv zelf voor een landelijke stichting Humanitas en deze stichting zorgt in mijn stad bv ook voor vrijwilligers die bij mensen (net als jij bv) even wat ondersteunende taken overnemen of iets met de kinderen gaan doen.
Ik heb er geen idee van of er bij jou in de buurt ook zo'n soort stichting is, anders de moeite waard om eens te informeren.
Ik wens je in ieder geval een voorspoedig herstel, zodat je je weer een mens voelt, maar loop niet te hard!!!!
Hoi, ik was een hele tijd nauwelijks actief op dit forum.
Naast astma, heb ik een chronische spierziekte. Deze combi is heel lastig. Gaat het goed qua spieren, ben ik moe door ademhaling en kan ik nog steeds weinig.
Dit heb ik geleerd van een ergotherapeute in het revalidatiecentrum, ik pas het nog steeds toe. Wellicht helpt het ook voor jouw. Het kan confronterend zijn schrik daar niet van.
* Noteer dagelijks vanaf het moment dat je op staat wat je doet incl. tijdstippen: eten/werken incl. lunchpauze/ boodschappen etc. Doe dit een paar dagen achter elkaar.
* Na afloop van deze dagen, vermeld je erbij of het weinig/redelijk/zware inspanning was.
* maak een dagindeling waarbij je voor en na zware inspanning lichte inspanning gaat doen. En zorg dat je niet teveel zware inspanning op een dag hebt verdeel dat over meerdere dagen.
Zelf werk ik soms met zo'n tijdschema opstaan/eten/ontspanning/inspanning etc. zodat ik niet het "inspanningsnivo"goed verdeel over de hele week. Al is dat heel lastig in mijn geval, het wisselt steeds hoe mijn spieren en ademhaling zijn. Heeft ook met geestelijk gedeelte te maken. Als ik heel druk in mijn hoofd ben omdat ik vanalles wil doen ben ik sneller vermoeid dan dat ik het rustiger doe. Bij mij werkt het als ik het opschrijf, dan is het "uit mijn hoofd"als ware.
runningtherapie.
Ik had een runningtherapeut die zelf astma heeft/had. hij is medicijn vrij gekomen door het hardlopen! samen met hem ben ik langszaam begonnen en gaat het stap voor stap steeds beter. Ben nu helaas gestopt vanwege financien.