Verdrietige Jippie wil iets met jullie delen

Het ging even niet zo lekker met mijn lomgen, dat zullen jullie gemerkt hebben wellicht aan mijn verdrietige reactie over het winnen van de prijs. Een mooi paar roze longen brachten me behoorlijk van de wijs.


Nu lig ik hier weer in mijn bed te waken al een hele tijd

en denk ik help ik moet eens ergens mijn verhaal kwijt.

Facebook is geen optie voor mij,

want daar ben ik alleen maar vrolijk en blij


Maar eerst maar eens hoe het met mij gaat

Mijn leven had weer wat regelmaat

Slechte longen, akelige kolonisanten

Veel medicatie en niet van die plezante

Maar met het aanschaffen van onze pup

Ging mijn conditie weer een beetje up


Tot een week of vijf geleden

Toen werden de stoelpoten weer onder me weggesneden

En oh, oh wat gaat het dan toch rap

En krijgt je lichaam weer een nare trap

Uiteindelijk weer eens met een scoop gekeken

Spoelen, biopten, en de nodige kweken

Gelijk toch maar ook antibiotica iv

Want het beeld dat ze zagen viel niet mee

Wel fijn een eigen lokatie

Ivm vernevelen antibiotica en isolatie.


Er speelde tegelijkertijd nog iets mijn leven

Mijn grote zus, ging haar strijd tegen de borstkanker niet overleven

53 jaar, vrouw, moeder van vier kinderen en oma van een jongetje en meisje van nog geen twee jaar

Lag in een ziekenhuis in Friesland, zo ver uit elkaar

Mijn paps en mijn mams zaten aan mijn bed

Ach ach twee zieke meiden wat is dat naar en echt geen pret

Mijn gezin en mijn broer staan altijd voor mij klaar

Haar vier kinderen, man voor haar daar.


Na nog wat wisselen van mijn AB

Want het deed niet zoveel de eerste, toen nummer twee

Veel prednison in het infuus

Merkte ik dan iedereen behalve hand en mond bescherming ook gele jassen droeg.

En moet je weer vechten om te mogen horen

Dat MRSA de boel ook nog loopt te verstoren

Alle longartsen zaten in de RAI in die week

Ik mailde mijn eigen Longarts en oh de volgen de dag was zij het die alle uitslagen voor me vanuit huis bekeek


We hadden zoveel vragen er was zoveel aan de hand

Want mijn ouders vertelden me in de middag, wij gaan naar Friesland

Je zus komt morgen naar huis om daar bij haar gezin te overlijden

En wij gaan ze helpen daar aan haar en hun zijden

Respect, voor mijn ouders zij mochten daar steunen

Mijn zus en haar gezin hadden ze nodig om op te leunen

De borstkanker had zich in korte tijd

Ook naar de hersenen verspreid


De volgende middag mocht ik het ziekenhuis uit

zuurstof, prednison, handschoenen en 24/7 een mondkap op mijn snuit

Hier bij mij voor de deur, heel stoer

Schoof ik over op de achterbank van mijn broer

Hij ging met zijn vrouw naar Friesland en ik mocht mee

Het voelde voor mij als het is mijn laatste kans, er komt geen kans nummer twee

Om haar in leven te zien en dat was mijn grootste wens

En ja ik ben ook maar een mens

Gelukkig deed ik wat mijn hart tegen me zei

En achteraf maakt het me dankbaar en een beetje blij


Nooit, nooit zal ik de blik in haar ogen vergeten

Ze keek me aan maar dit kan niet, hoe kom jij nu hier

Lieverd, ik moest je toch nog een dikke knuffel komen geven

Op de achtergrond hoorde ik mijn moeder zo meeleven

Hoe kon dat nou, toch nog haar drie kinderen even bij elkaar

Dat ik niemand mocht aanraken en knuffelen behalve mijn zus, dat vond ik heel naar

Maar ik was er en dat zal ik nooit vergeten

Samen met mijn broertje en later nog een tijdje allebei apart bij haar gezeten


Haar knuffelen mocht ik gelukkig wel, altijd zal ik haar woorden onthouden

Gek he laatste jaren waren we jou een paar keer bijna kwijt

En nu ga ik nog eerder, wat een tijd


Samen met haar man, kinderen, mijn ouders deden ze alles voor haar wat men kon

Hebben ze haar verzorgd en lag ze zelfs nog met bed en al in de zon

Iedereen kreeg al haar aandacht, en ze vertelden wat ze voor haar hadden geschreven

Om voor te dragen als ze niet meer mocht leven

De kleinkindjes namen afscheid van haar

Hun pappa maakte er een boekje met begrijpelijke tekst naar

Ze lieten zelfs zien wat ze aan zouden naar haar uitvaart

En mijn moeder naaide de lievelingsjurk van mijn zus steekje voor steekje in de juiste maat


Wat fijn voor hen allen zo dicht bij elkaar

Woensdagavond was het ogenblik daar

Ze koos voor haar eigen moment, want alles maar ook alles was klaar

Omringt door haar geliefden kwam het moment daar


Mijn grote zus, verliet me uit mijn leven

Ik had haar nog zo graag veel langer gegeven

Op zondag, gelukkig nu voorzien van een grote tank met o2

Trokken mijn man, broertje, mijn dochter en ik weer over de afsluitdijk bij de Waddenzee

Ik wilde haar nog zo graag met eigen ogen zien liggen opgebaard

En samen met mijn broetje haar hand in hand hebben we haar lang aangestaart

Gepraat en ik raakte haar zelfs aan in haar gezicht en overal wat

Met mijn warme prednisonhandjes voelde zo koud dat

Ik kreeg van haar nog een laatste cadeau

Een ring die precies paste jippie in tranen oh, oh oh


Als eerbetoon aan mijn zus heb ik in de krant van zaterdag een gedicht voor haar geschreven

Met, mijn moeder, haar man, haar vier kinderen en een vriendin was er geen spreektijd meer overgebleven. Ik koos daarom voor mijnceigen manier om haar te gedenken

Het heeft me veel rust mogen schenken


Mijn nicht had het lied van Claudia de Breij voor haar ingezongen zo'n mooie muziek

Dat mijn zus de toespraken zelf allemaal van te voren heeft gehoord is zo uniek


Graag deel ik met jullie nog mijn laatste gedicht geschreven voor mijn grote zus

Niet voor roem of eer, maar omdat ik ook graag nog wat voor haar zeggen wilde dus.


De opmaak krijg ik niet zo mooi als uit het Ledsch Dagblad van afgelopen zaterdag


Als twee zussen door het leven

En dat is een mooi gegeven


Samen met pappa, mamma en onze Peter

Verhuisden we menige kilometer


Uiteindelijk streken we neer in het mooie Leiden En kregen mooie partners aan onze zijden

Jij kreeg je eerste meid en ik een zoon


En zwanger zijn werd voor ons bijna gewoon.

Wat een mooie momenten hadden we jaar naar jaar Samen met pappa, mamma en onze Peter vaak bij elkaar


Ons geluk was echt meer dan compleet

Tot het nare bericht dat jij aan borstkanker leed


Gevochten heb je als een leeuwin, een zware tijd

Er was ook geluk, want jullie werden met kleinkinderen verblijdt


Toen het echt niet meer ging, wilde je naar huis, jouw grote wens

Respect om omringt door je gezin en je ouders te sterven als een mens


Jullie deden het samen met elkaar

Het was mooi, maar afscheid is zo naar


Heel blij ben ik met onze laatste gesprekjes van vorige week!

Altijd zal ik je blik onthouden, hoe je naar me keek.


Lieve Nicolette, mijn grote zus

Ik zal je zo missen en geef je een dikke kus



Gisteren trokken we met mijn ouders op de achterbank, onze kinderen in een auto achter ons aan weer over de afsluitdijk en bewezen we haar haar laatste eer

En oh lieve mensen wat doet het zeer

Ver over mijn grenzen weken lang

Maar ik was erbij en dat was van groot belang


Liefs Jippie