Van en voor Ieke10 #9
28-08-2013 om 06:31 uur GeslotenHier maar weer verder.
Oei, wat gaat het toch met vallen en opstaan. En wat blijven jullie, zeker Mieke maar zo positief. Jullie verdienen allemaal een dikke knuffel. Blijf aan jullie denken en bidden.
Sterkte verder, en opknappen hoor!
Geniet van je weekend thuis!!
Hoi Allemaal
Dank jullie wel, het is ook heerlijk thuis. Vooral als je dochter dan 's morgens even tegen je aan komt liggen. Dat voelt als vanouds. Daar wordt de drang naar huis alleen maar groter van. Ondanks dat ze al zo groot wordt is ze dan toch echt nog een kind. Heerlijk die pubers!
Gr. Mieke
leuke vooruitzichten allemaal,
een heel fijn weekend met de kinderen ^O^
Hoi Allemaal
Helaas het is weer maandag en straks ga ik weer terug. Dit is geloof ik de eerste keer dat ik er tegenop zie om terug te gaan. IK WIL NIET MEER TERUG!! Ik wil hier blijven. Lekker thuis bij mijn gezin en verder opknappen en weer leuke dingen doen. Maar mijn verstand weet ook wel, dat ik wel terug moet. Ik ben er nog niet. Ik moet nog iets verder opbouwen en dan kan ik goed naar huis. Gek hè. Hoe een mens in elkaar zit. Twee aparte dingen in één lijf. Mijn psyche en mijn ratio. Het is allemaal zo tegenstrijdig. Ik kan er wel van huilen. Maar dat doen we niet. Ik heb genoeg gehuild nu wil ik alleen nog maar lachen de rest van mijn leven. Maar ook dat zal me wel niet lukken!!
Gr. Mieke
kop op je kunt het
Nog even doorzetten en dan goed naar huis.
Zet hem op meid je kunt het.
veel beterschap en dat je gauw thuis mag zijn ^O^
Kop op Mieke, heel veel succes en sterkte met deze laatste loodjes......
Ik hoop dat je gauw echt definitief naar huis mag en lekker weer met je gezin kunt zijn.
Hoi allemaal
Weer eens een zware dag, maar nu emotioneel. Ik zag het echt niet zitten om terug te gaan. Ik kon alleen maar huilen. In de gangen van het ziekenhuis, had ik het gevoel dat iedereen naar mij keek. Op de afdeling ben ik gelijk naar mijn kamer gegaan. De verpleegkundige schrok toen ze binnenkwam. Met haar heb ik een goed gesprek gehad. Nu het ontslag dichterbij komt, vind ik het steeds moeilijker om te wachten.
Vanmiddag was Isis nog even op bezoek. Pieter had haar gebeld dat ik zo verdrietig was. Toen ze binnenkwam moest ik gelijk weer huilen. Ze heeft alleen maar geluisterd en me aangemoedigd om alles eruit te gooien. Dat luchtte enorm op. Uiteindelijk heeft ze me nog gemasseerd en nu gaat het allemaal wel weer. Morgen weer met goede moed verder, zullen we maar zeggen.
gr. Mieke
Het is toch ook enorm balen... maar hopelijk voel je je vandaag iets beter om er weer volop voor te gaan. Op naar huis!!!