Van en voor Ieke10 #3

Dat hoop ik, want ik val altijd in slaap als ik tv kijk.

Dat herken ik, zeker als je ziek bent. Ik heb daar ook last van. Zo kan ik mij bv. niet herinneren dat ik ooit het einde van een film heb gehaald als ik in een nachtbus zat.

Aparte dag. Zowel mijn eigen cardioloog als mijn eigen longarts hebben dit weekend dienst. Beide waren tijdens de echo aanwezig. Dus had ik gelijk uitslag. Opnieuw niets aan de hand met de geïmplanteerde hartkleppen. Een pak van mijn hart. De ritmestoornissen komen door het ziek zijn. Daarom is de hartmedicatie aangepast. Ben erg blij met deze uitslag. Hoe vervelend het ook voelt die ritmestoornissen ik kan me er nu wel bij neer leggen dat het zo is. Mijn longarts is tevreden hoe het nu met mijn longen gaat. Ze klinken redelijk schoon. Hij durft het zelfs aan om de AB te verminderen en af te wachten wat er gaat gebeuren. De prednison gaat nu afgebouwd worden. Gelukkig want dan krijg ik weer wat meer rust in mijn hoofd.

Isis is geweest. Zij heeft eerst op de sportschool les gegeven en daarna gelijk door naar mij toegekomen. Toen ik haar zag in haar sportkleding wilde ik eigenlijk gelijk met haar mee naar de sportschool, lekker bootcampen. Maar helaas dat vond ze niet goed. Maar als compromis heeft ze tijdens onze oefeningen wel de bootcamp muziek van die ochtend aan gezet. Het was een leuk half uurtje en we hebben echt samen lol gehad. Vooral toen ik zo moe was en door mijn benen in haar armen zakte en we uiteindelijk samen op de grond lagen, gillend van het lachen. Het was nog een hele klus om weer in bed te belanden. Maar het is ons gelukt. Daarna heb ik twee uur liggen slapen.

Denk jij alsjeblieft aan jezelf en je gezin.
Fijn dat je weer schrijft, ze zeggen altijd wie schrijft die blijft.

Hopelijk krijg je niet te veel bezoek en als het te veel is, stuur dan mensen gewoon weg hoor.

Ja, ik zal aan me zelf denken,hoor Jippie, maar dat doe ik al zo veel en even andere dingen om aan te denken geven me afleiding, vooral als er iets spannends staat te gebeuren.
Bezoek wordt sinds vorig weekend geregeld via mijn zusje. Vorige week was echt te gek. Er is daarom een mail rondgegaan dat wie op zoek wil even mailt met Petra. Zij maakt een rooster van wie wanneer komen mag. Vandaag zijn dat trouwens alleen Pieter, mijn kids, Isis en mijn ouders. Dus meer dan genoeg. Dank je voor je "strenge" woorden ik zal er aan denken.

Wat zul je het ziek zijn onderhand zat zijn zeg! Ik had het na 8 dagen ziekenhuis pas al helemaal gehad daar (hoe goed ze ook voor je zorgen) Sterkte hoor!

Ik ben het ook behoorlijk zat, vooral het uit handen geven van de meest primaire dingen vind ik erg. Ook het geleefd worden en zelf weinig te zeggen hebben, heb ik last van. Maar voorlopig zit ik daar nog aan vast. Maar aan de andere kant vind ik het ook wel veilig hier. Ik hoef maar te bellen als ik iets voel en in no time staat er een arts aan mijn bed die mij gerust kan stellen of behandelen. Ik denk dat ik straks misschien wel eens heel bang kan gaan worden als deze veiligheid los gelaten wordt en ik weer op eigen benen moet gaan staan. Daar denk ik nog maar zo min mogelijk aan. Voorlopig ben ik nog hier en daarna nog en poos in de revalidatie. Dus voorlopig heb ik nog geen autonomie. Maar daarna komt het allemaal weer en kan ik weer op zaterdagmorgen met Isis bootcampen. (Hahaha). Ik streef zelf naar na de grote vakantie dus begin september.

Groetjes Mieke