staat je leven voor geschreven!

Cees goed dat je dit topic gemaakt hebt, Het is een thema waar misschien velen mee bezig zijn, ik zelf in ieder geval wel.

Groet en succes.


Marcus

Goede topic Kees

Om echt heel eerlijk te zijn denk ik wel eens is de klas nog niet afgelopen. Zo heb ik al een euthanasie verklaring liggen waar ik mijn gezinsleden en de huisarts bij betrokken heb. Waarom heb ik die liggen is eigenlijk heel makkelijk. Onherroepelijk komt er een moment dat ik niet meer zelf beslissen kan en ik dit aan mijn omgeving verder over laat omdat ze weten hoe ik daar over denk. Overigens denkt heel mijn familie er zo over en heb ik zo een verklaring ook van mijn vader liggen.

Natuurlijk denk ik al heel mijn leven na over dit onderwerp en wie niet denk ik. Filosofen hebben zich hier al eeuwen mee bezig gehouden. Mijn ideeën hieromtrent zijn te persoonlijk en wil en durf ik die niet op het forum te plaatsen en ga ik dit ook niet doen dus. Elke keer kom ik in een conflictueuze denktrant terecht met mezelf over dit onderwerp. Maar dat ik er ben en besta is denk ik beslist niet alleen voor mezelf en om alleen mijn eigen leven zin te geven of het een doel te geven.

Maar aan het eind van elke redenatie of aanname blijft altijd één vraag over merk ik.

Welke les valt er te leren en waarom.

Mooi topic. Als het over gezondheid gaat, wordt er al zo makkelijk gesproken over de technische en praktische aspecten, maar hoe je er psychisch, maar ook 'spiritueel' mee omgaat blijft vaak onbesproken. Zelf ben ik gelovig, christelijk. Ik geloof echter niet dat God mij ziek maakt, of ziekte op mijn pad brengt. Ik ben vaak boos of gefrustreerd, en vind het dan niet eerlijk dat ik als jonge meid zo vaak ziek ben en vrijwel iedere dag pijn heb, maar het is me wel duidelijk geworden dat ziekte en gezondheid niets met eerlijk te maken hebben. Je wordt voor een situatie geplaatst en moet het daar mee zien te doen. Dat je daar dan sterker als mens uit kan komen, geloof ik wel.
Mijn les, die ik nog elke dag aan het leren ben en die niet meevalt is, is dat de wereld prachtig is en het leven goed en heerlijk, en dat ik dat iedere dag mag en kan voelen door alle ellende heen. Niet ontkennen dat er pijn en ellende is, maar ook genieten van alles wat mooi en goed is. Dat is voor mij ten volle leven en als mens tot je recht komen zoals God het bedoeld heeft.

hoi jippie:
Ja soms denk je ik heb mijn lessen toch wel gehad waarom nog meer!!!!!!
Het leven is ook vol vraagtekens maar in mijn ogen heeft het allemaal een doel, ook al is die niet even leuk. Maar ja soms is het ook genoeg en dat kan ik van jou wel begrijpen sterkte en dank je dat je toch heb gereageerd.

Veronie dank je,
Nee dat denk ik ook niet dat hij dit doet maar alles heeft een doel zo ook ons leven en wie of wat dat ook is niet aan ons.
Ik wil het je best uit leggen hoe ik het zie, maar dan moet je dat maar even door geven.
Ook jou wens ik sterkte en alle zieken ook

mijn astma is lastig, vermoeiend, beperkend, invaliderend, betuttelend, veeleisend en zo kan ik nog wel even doorgaan...
ik zelf ben dat als persoon niet, maar moet wel met die onhandige ziekte mijn leven door.
Dat op zich is leerzaam. Het wijzer worden is dus een gevolg, vind ik.
Voor mij is deze ziekte hebben gewoon pech, ik ben niet dankbaar dat ik deze les mag volgen, ook al word ik er wel wijzer van.
als astma mijn levens- les zou zijn, zou ik dat niet eerlijk vinden, waarom krijgt de één een simpele levens-les en de ander een chronische ziekte? Omdat chronisch zieken hoger in rang zijn qua bewustzijn?
ik wil het omdraaien.
de ziekte maakt dat je je heel bewust bent van de context waarin je alles doet. Dat biedt kansen, wijsheden die ook op andere facetten van mijn leven invloed hebben, en daar doe ik mijn voordeel mee.

als ik nu mijn eerste zin teruglees, zou ikzelf ook best eens zo lastig, vermoeiend enz willen zijn eigenlijk
maar dat doe ik niet omdat ik een sociaal mens ben.
waarom ik dit laatste schrijf weet ik niet, komt misschien nog wel

In elk geval een interessant toppic, Cees

Zelf denk ik ook dat vanaf je geboren wordt het moment van sterven al vast ligt.
De tijd daartussen moeten wij proberen zinvol in te vullen naar vermogen.
Mijn visie is ook altijd als ik mijzelf s,avonds in de spiegel recht in mijn ogen kan aankijken is het goed,probeer altijd zo te handelen dat ik niemand kwets,iedereen zo te behandelen als ik zelf behandeld wil worden en ik heb respect voor allen en probeer ook zoveel mogelijk rituelen ,culturen,gewoonten,etc. te begrijpen en mezelf erover in te lezen en informeren.
Stiekum denk ik ook dat er na de dood nog iets moet zijn,hoe of wat is mij nog niet duidelijk of in welke vorm ,maar dat er meer is tussen hemel en aarde denk ik zeker.
Of alles wat tegen zit in het leven als les gezien moet worden weet ik niet ,je leert sowieso dagelijks van het leven positief en negatief,je pikt datgene eruit wat voor jou werkt.
Weer een goed topic dit Cees,leuk om zo over de dingen na te denken. ^O^

Ik geloof niet dat ik zelf met een doel op aarde ben. Ik voel me meer een radertje in het grote geheel dat leven op aarde mogelijk moet houden. Je komt op de wereld omdat een zaadje een eitje heeft gevonden. Soms is dat uit liefde, soms uit een ongelukje, soms niet uit liefde en soms alleen maar omdat het mogelijk is. Je bent er en je moet er iets mee doen. Wat je er mee doet is vaak te vinden voornoemde oorsprongen. In het beste geval leer je zelf keuzes maken en bepaal je zelf welk pad je bewandel met alle pieken en dalen. En geen dal is zo diep, dan het dal waar je zelf in zit. Toch is de weg omhoog elke keer weer een uitdaging. De een doet er iets langer over dan de ander, maar we blijven klimmen tot het niet meer kan. Ik realiseer me donders goed dat mijn longen nog een beperkte levensduur hebben met nog geen liter inhoud. Je kan het bijna berekenen, maar ik voel me nog goed. Dat verbaast me zelf het meest. En dat maakt me wel eens beschamend ten opzichte van de (jonge) mensen op het forum met wie het zo wisselend gaat. Elke dag onzeker hoe de dag gaat verlopen. Ik prijs me gelukkig. Ik heb een compleet leven gehad met alles er op en er aan en heus niet altijd makkelijk, maar dat had niets met ziektes te maken. Daar kon ik zelf iets aan doen, daar ben ik het sterkst in. Daarom wil ik vanaf deze plek alle mensen die zich een weg banen naar een betere kwaliteit van leven, heel veel sterkte toe wensen met meer stabiliteit. Verder wacht ik mijn lot niet af, maar zie wel wanneer ik hem tegenkom.

Groeten,
Clasina

Clasina, top!

Ik ben ook gelovig, Christen maar geloof net als Veronie niet dat ik met een bedoeling chronisch ziek ben, astma heb. Ik sta de laatste jaren vrij positief in het leven en probeer alles wel te relativeren. Ik heb in m'n leven het nodige meegemaakt in m'n jeugd, de scheiding van m'n ouders, depressie, etc maar ik ben er uiteindelijk goed uitgekomen en ik zie nu vooral de voordelen. Ik heb geleerd dat het leven niet makkelijk is, dat het niet altijd goed kan gaan, heb geleerd met geld om te gaan en met niets rond te komen, heb geleerd dat jijzelf de enige bent die dingen kan veranderen. Daar zijn jaren overheen gegaan maar ik ben wel gegroeid en dat heeft me gemaakt wie ik nu ben en daar ben ik blij mee. Tuurlijk is m'n astma vervelend, word ik er soms (vaak) door beperkt maar dat betekent niet dat ik geen plezier meer in m'n leven heb. Ik geniet van alle kleine dingen en bedacht me laatst hoe ongelofelijk gelukkig ik eigenlijk ben. Ik heb een hele lieve vriend, een fijn huis, een toffe baan met ontzettend lieve collega's, een fijne (schoon)familie, genoeg geld om rond te komen. Moet ik dan nog klagen? Iedereen zegt altijd dat je gezondheid het allerbelangrijkste is en dat als je dat niet hebt, je dat pas beseft maar zelfs nu voelt dat niet zo. Tuurlijk is het belangrijk maar het is niet zo dat ik niet gelukkig kan zijn terwijl ik me niet op en top voel. M'n geloof sterkt me wel, het gevoel dat je niet alleen bent en er altijd iemand voor je is, vind ik ontzettend fijn.