Schaamte bij medicijnen

Ik weet het niet, ik kan gedachten dat anderen daar iets over denken moeilijk los laten. Dus ik vlucht altijd met mijn disc of voorzetkamer weg. Maar dat komt ook omdat er weleens mensen zijn geweest die vonden dat als ik er al over praatte of schreef in bv social media dat aandacht trekken was. Als ik de schaamte voorbij zou gaan en openbaar mijn medicijnen zou nemen, zou ik mij daar zelf allerlei gedachten bij gaan vormen. Zoals bv dat men onderling achter mijn rug zegt: gaat ze gewoon zitten puffen waar iedereen bij is... Misschien helemaal niet nodig, maar ik weet hoe ik ben. Bovendien zou ik dan te gehaast of verkrampt puffen wat ook niet goed zou werken dan.

Ook ik stel het op sommige plaatsen uit maar neem ze zoveel mogelijk op de vaste tijdstippen. De laatste tijd neem ik mijn pufje ook op het moment dat ik in de winkel ben. Maar dat durf ik de laatste tijd doordat mijn man mij dan aan moedigt zo van laat ze maar kijken jij moet op vaste tijdstippen de pufjes nemen. En idd je ziet dan gelijk mensen omkijken en zo.De tijdstippen waarop ik ze moet nemen staan in mijn telefoon Maar het is in het verleden ook wel gebeurt als ik het uitstel het dan vergeet in te nemen.

Maar ga op somimge plekken ook wel naar het toilet.

Groetjes Erika

Toevallig gisteravond weer gehad.
Durfde niet te puffen middenin de sportschool.
Ben letterlijk naar buiten gegaan.
Toen liep er iemand met me mee, toen moest ik wel puffen waar ze bij was.
Voelde niet fijn ondanks dat ze heel normaal deed.

Ik neem mijn medicijnen ook liever niet waar anderen bij zijn. Ik doe dat overigens ook niet met andere medicijnen dan inhalators hoor, ik vind het prive. Ik doe het zelfs niet waar mijn dochtertje bij is, of misschien moet ik zeggen juist. Ik vind dat zij het niet hoeft te zien.
Maar bij ernstige benauwdheid zou ik het uiteraard wel doen waar anderen bij zijn!!! Dan telt schaamte niet meer.
Ik heb het een keer tijdens een wedstrijd meegemaakt, toen ben ik over het hek geklommen en achter de dug out gaan staan. Dan is het nog een beetje prive.

Groetjes,

Kariboe

Toevallig van de week met me vriend ook nog over gehad. Hij heeft zelf ook astma maar heeft er geen moeite mee om medicijnen te gebruiken met anderen erbij en hij vond het jammer dat ik dat wel moeilijk vind. Hij wist natuurlijk wel van me dat ik dat niet zomaar doe maar had er verder niet over na gedacht.

Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik nooit 'plotseling' medicijnen hoef te nemen. Standaard 's avonds Alvesco. Heel praktisch heb ik altijd een wastafel nodig om direct daarna mijn mond te spoelen. En ook om het slijm dat bij iedere puf Alvesco naar boven komt, uit te spugen. Dus geen pottenkijkers bij mij.

Ik puf als het nodig is. Kreeg de laatste keer zelfs ruzie met mijn nicht ( verpleegkundige met pensioen)
die vond het maar raar dat ik het gewoon in een restaurant deed en niet naar toilet was gegaan.
( meestal hangen daar van die leuke geur dingen  niet goed voor mij )
Ze vond mij maar een aandachtstrekker hiermee. Naar mijn idee keek er niemand naar mij en zo ja pech gehad.

Ik wilde lucht en mocht al niet op straat puffen van haar. ( en daar had ik juist ff in hoekje kunnen staan om wat rustiger te kunnen  inhalleren niet uit schaamte )

Denk dat het puffen waar je het doet ook met het accepteren van je ziekte te maken heeft.

Ik puf liever voor volle klas dan die te verlaten. Als je buiten wandeld ziet iedereen het. Puf je in de klas zelf heeft de helft het meestal niet gezien.