medicijnen en plein public?

Klein beetje 'feest' der herkenning.
Het enige vervelende is dat ik eerst op die piekstroommeter 3x moet blazen van mijn arts om een duidelijk beeld van te krijgen hoe benauwd ed. En daarna pas de ventolin.
Meestal trek ik me even terug, of draai me weg, naar het toilet vluchten doe ik niet en eigenlijk nooit gedaan. Vind het niet echt een aangenaam plekje als ik het al benauwd heb.
Iedereen reageert normaal een enkele keer komt de vraag; gaat het? of helpen me om de disk te pakken.
Hoe normaler je er zelf mee omgaat hoe beter de mensen reageren.

Groetjes Ignatia

Is het een idee om tegen een nieuwe groep te zeggen dat je astma hebt en soms bij moet puffen? Je hoeft niet uit te weiden of zo, maar dan heb je het zelf in de hand.

Bij mij is het heel wisselend.
Thuis met mijn ouders er bij vind ik prima.
Met alleen mijn vriendinnen er bij vind ik ook helemaal okee (dat heb ik nu al aardig vaak gedaan).
In Berlijn pufte ik ook gewoon 's middags met alleen al 80 mensen van mijn eigen school er bij.
Maar om het dan gewoon in de aula of de gang van de school te doen, vind ik dan weer niets :?

Ik denk ook dat het een beetje van het moment af hangt en hoe ik me voel. Als er mensen bij zijn waarbij ik me niet op mijn gemak voel doe ik het ook niet zomaar.
Ik zou in ieder geval nooit zomaar bij mijn familie (ooms, tantes, neefjes, nichtjes enz.) gaan puffen. Die staan namelijk meteen in een groep om me heen om te vragen hoe het gaat en staan dan met z'n allen "handige" tips te geven..
Bij onbekenden heb ik nog nooit echt hoeven te puffen, maar ik denk toch dat ik het wel gewoon zou doen :?

Sinds ik beter met mijn astma kan omgaan puf ik zonder problemen in het openbaar. Heel af en toe op school vind ik het nog wel eens lastig, maar meestal heb ik er schijt aan  :+ Maar herken dit wel toen ik nog minder goed met mn astma om kon gaan dat ik dit lastiger vond. Dan ging ik vaak naar de WC of wachtte ik zelf tot thuis, maar schiet daar natuurlijk helemaal niks mee op dus ja.

Het hoort er gewoon bij en ik ben opgehouden met benauwd zijn omdat mensen me dan mogelijk lastig vinden of het raar vinden. Dat is hun probleem  :s) Overigens heb ik net als Mir dat mensen niet extra bezorgd zijn als ik puf. Ik zeg ook tegen al mijn vrienden, kennissen of collega's. Ik heb astma, maar ik ben niet zielig. En wanneer het echt niet gaat zal ik dit altijd zelf aangeven. Maar ze weten bijvoorbeeld wel allemaal dat ik het prettig vind dat als ik echt benauwd ben dat er dan iemand in de buurt is.

Bij mij verschilt het heel erg, soms en publiek, maar meestal gewoon thuis. Het scheelt bij mij dat ik voornamelijk sochtends en savonds afkan, dus dan gewoon thuis, alleen mn vento discus heb ik altijd bij me. Ook met mijn neusspray heb ik geen problemen in het algemeen..

Ik heb hier voorheen ook erg veel moeite mee gehad ;) ( staat ook in het topic jongeren en astma). 

De laatste tijd gaat het beter. Ik merk dat als ik het doe mensen denken oh dat deed ze toen ookal. Hoe vaker je het doet hoe 'normaler' het word ;)
Sommigen in mijn omgeving reageren er dan ook niet of nauwelijks nog op ;) erg prettig :Y

Gr Sam

In het begin gebruikte ik de medicatie nogal verborgen. Op den duur ben ik daarmee opgehouden de meeste mensen weten en accepteren het wel (en anders zijn ze gewoon dom). Ik deed het ook een keer in het vliegtuig en toen had ik twee stewardessen op mijn nek die me de rest van de vlucht in de gaten hielden.

Bij mij wisselt het. Ik zal niet gauw in een winkel(straat) of in een volle bus of trein gaan puffen. Vind ik ook gewoon niet fijn want ik wil wel even ergens rustig zitten/staan en even wat kunnen drinken enzo. Op het werk puf ik gewoon in de garderobe waar ook andere mensen bij zijn of die binnen en buiten kunnen lopen. Daar heb ik geen moeite mee. Ergens anders heb ik op het werk ook niet de gelegenheid. Bij m'n ouders of schoonouders en vrienden en kennissen heb ik er ook geen problemen mee, ben er ook heel open over. Zo ging ik laatst bowlen en uit eten met vriendinnen en moest ik tussendoor ff m'n medicijnen nemen, dan zeg ik dat ook gewoon en blijkt dat zij ook pillen moeten slikken tegen hun darmziekte. Op vakantie in Oostenrijk met m'n schoonouders neem ik ook gewoon voor het eten m'n medicijnen in bij de wasbak in de keuken terwijl de rest tafel dekt. Op het werk nam ik laatst m'n medicijnen in, in de garderobe en vroeg iemand aan me 'is dat je laatste shot voor vandaag' en dan geef ik ook gewoon eerlijk antwoord dat ik niet om 16.00 uur m'n laatste medicijnen neem voor die dag maar dat er nog wel wat bij komt. Zo voorkom je ook onbegrip en verwarring.

Ik puf wel altijd openbaar, als ik het nodig heb, dan is dat nou eenmaal zo. Maar ik vind het onwijs vervelend dat mensen je zo aan lopen te staren, want ik vind het vrij normaal. Bij mijn studentenvereniging puf ik bij de garderobe, omdat mijn puf altijd in mijn tas ligt en dan krijg ik soms wel reacties van: gaat het wel (heel geschokt vragend) en dat is op zich wel lief, maar als het niet gaat zeg ik het heus wel tegen iemand.
Gelukkig zijn veel van mijn vriendinnen het wel gewend en reageren niet verbaasd of geschokt.

Hm.. ik gaf inderdaad ook gewoon borstvoeding in het openbaar... maar voor pufjes draai ik me vaak gewoon even richting de muur of iets dergelijks

niet omdat mensen het niet mogen zien.. maar ze hoeven het ook niet perse te zien wat mij betreft
misschien moet ik gewoon nog even wennen?
maar ook feit dat ik nu dagelijks singulair slik.. weet eigenlijk niemand behalve mijn echtgenoot dus.
zelfs mijn ouders heb ik er niet/amper over gesproken.

nouja.. en de mensen hier dan :)
maar dat is anders :)

eigenlijk maakt het niets uit natuurlijk.. maar het voelt soms toch wat  "typisch"
niet perse ongemakkelijk... maar ook niet helemaal op mn gemak.