Medicatie trouw of toch niet...

Ik ben dus absoluut niet medicatie trouw. Denk dat de pufjes een laagje leggen waardoor je minder vatbaar bent maar dan denk ik als ik het vier jaar red zonder med. dan ga ik niet continu door. Daarnaast hebben de puffers een negatieve invloed op mijn gebit waar ik ook niet op zit te wachten. Jarenlang roken eigen schuld dikke bult vind ik hard voor jezelf. Er zijn zat mensen die nooit wat krijgen van roken. Maar het is wel belangrijk dat je ermee stopt als je er toch problemen dor krijgt.

Medicatietrouw heeft zeker een invloed op het verloop van je ziekte en het is erg belangrijk hierover eerlijk en open met je arts te communiceren zodat die een juiste inschatting kan maken van wat je nodig hebt. Ga er maar vanuit dat een arts je geen chronische medicatie zou voorschrijven indien hij niet denkt dat je dit echt nodig hebt. Als je daaronder goed functioneert kan je altijd in samenspraak met je arts denken aan afbouwen. Maar gebruik je medicatie altijd zoals voorgeschreven. Als je vervelende bijwerkingen hebt kan je ook die best bespreken ipv op je eigen houtje met je medicatie te gaan spelen.

Zeker weten! Als je je medicatie trouw inneemt vermindert de kans het krijgen van een exc. Copd. Maar het kan het natuurlijk niet altijd voorkomen.

Denk zeker dat medicatietrouw heel belangrijk is, de hoeveelheid is misschien wel een mogelijkheid.
Maar misschien dat dit ook per persoon kan verschillen.
Blije dag Daysy

Exacerbaties heb je vaak niet zelf in de hand maar je kan de kans op zijn minst verkleinen door trouw je medicatie te nemen denk ik dan. Ik zou het mezelf niet vergeven als ik zo ziek ben omdat ik laks ben met mijn medicatie. Tuurlijk kan je het per ongeluk wel eens vergeten, ik heb ook wel eens een prednisonkuur gehad omdat ik verkeerd geturfd had en al drie dagen een lege puffer had, die dingen gebeuren maar dat vind ik wat anders dan moedwillig je medicatie laten staan.

Kunnen ondanks de medicatie trouw ook momenten zijn waarop medicaties herzien of aangepast moeten worden. Door wijziging van fysieke behoeften van medicatie een exacerbatie is echt niet altijd door alleen medicatie trouw te voorkomen het helpt en draagt wel veel bij maar is geen garantie in mijn ogen.

Mijn ervaring is ook dat andere ziektes of fysieke problemen en de benodigde medicijnen die ik daarvoor krijg een directe invloed hebben op mijn longen en het hele fysieke gestel. Hierdoor verandert de medicatie behoefte er zijn regelmatig contact momenten met de longarts, verpleegkundige of andere medische disciplines om longmedicaties of andere medicaties aan te passen.

Een rollercoaster ... die zich langzaam naar de top begeeft en dan verder gaat rollen - waar jezelf veel aan kan doen om de "rit" zo aangenaam mogelijk te maken eentje is zeker medicatie trouw! Het bewust zijn van alle processen in je lichaam en in je leven en alles daar omheen, eten - drinken, woonsituatie, werk, stress, beweging dus ook sport, ontspanning, vrienden, relatie en sociaal netwerk zijn andere net zo belangrijke zaken. Veel is ook afhankelijk of je alleen COPD hebt, vaak zit er een astma component of andere componenten bij en is het wel van belang te weten welke componenten in je ziekte meespelen.

Succes en sterkte.

Allereerst mijn excuses mensen voor mijn late reactie op jullie verhelderende reacties!


Ik realiseer me nu dat ik mijn vraag iets duidelijker (of inhoudelijker) had moeten stellen.


Uiteraard is het essentieel dat je voorgeschreven medicijnen altijd gebruikt, deze maken

immers een wezenlijk onderdeel uit van de behandeling die je samen met de longarts afspreekt.

Ik heb misschien ook (onbewust) de situatie geschetst dat ik de voorgeschreven pufjes

alleen gebruik wanneer het mij zo uitkomt, maar dat is zeker niet het geval!

Daarbij denk ook ik dat het goed is om het effect, of het eventueel uitblijven hiervan, ook

met de behandelende arts regelmatig te bespreken.


Wat ik bedoelde is de impact op de progressie van de ziekte, even kort door de bocht;


Kun je bijvoorbeeld stellen dat iemand met een matige vorm van COPD, waar hij in de

praktijk ook (nog) weinig beperkingen van ondervind, de progressie van de ziekte kan

afremmen door (preventief?) medicatie te gebruiken?

Er zijn zat mensen die nooit wat krijgen van roken. Maar het is wel belangrijk dat je ermee stopt als je er toch problemen dor krijgt.

19 december vorig jaar hoorde ik dat ik COPD (Gold3/Fev1 33%) heb, sindsdien geen sigaret

meer aangeraakt. Ik zeg het nu even makkelijker dan het was en nog steeds vaak is hoor...

Ik zou het mezelf niet vergeven als ik zo ziek ben omdat ik laks ben met mijn medicatie. Tuurlijk kan je het per ongeluk wel eens vergeten.

Helemaal duidelijk, ik heb in m'n post ook niet willen aangeven dat 'laks' zijn geen kwaad kan,

nogmaals, i.o.m. je arts de medicatie bepalen en dan ook gewoon hier trouw aan zijn.

Het bewust zijn van alle processen in je lichaam en in je leven en alles daar omheen, eten - drinken, woonsituatie, werk, stress, beweging dus ook sport, ontspanning, vrienden, relatie en sociaal netwerk zijn andere net zo belangrijke zaken.

Tja, dit is de spijker op z'n kop slaan, Marcus...

Cees, denk dat je wel weet wat ik bedoel als ik het zo lees. Het gaat om het zogenaamde "systeem denken" we zijn niet alleen een zieke longen, zieke lever, COPD of astma, allegie of welke ziekte dan ook. Artsen zouden meer een holistische mensvisie en benadering moeten hebben. Helaas niet alleen artsen maar ook de ziektekosten verzekering ... Vaak heeft de gezondheidzorg een hele negatieve benadering en wordt er van Chronische zieken, multimorbiditeit en comorbiditeit gesproken.


Wel een maagverkleining bijvoorbeeld maar niet een maagwand correctie (kwabben) omdat dit dan zogenaamd een cosmetische operatie zou zijn, of een meisje van 13 met één borst geen borst implantatie geven. Ach er zijn zoveel voorbeelden en zijn de medische interventies vaak op één aspect gericht.


Zo moeten wij zelf ook holistisch naar ons eigen ziekte en ziekte patroon kijken en het totaal plaatje onder ogen zien hoe moeilijk dan ook. Dit lukt mezelf ook niet altijd en daar ben ik me vaak bewust van. Het forum is een mooie steun daarbij vaak.


Sterkte man.

Thanks Marcus.


Ik sta aan de vooravond van nog een hele hoop ellende, en ik accepteer de situatie nog maar bar slecht.

Ik zit nog niet zo lang in deze (COPD) medische molen maar ervaar nu al dat een behandelaar me soms

een rare vorm van 'berusting' wil aanpraten. Laat duidelijk zijn; 'it ain't over till it's over'..


Greetz

Cees

Heel herkenbaar de menselijkheid lijkt vaak heel veel te wensen over je hoort niet anders. Maar het kan wel anders ben ook onder behandeling in het Erasmus en ik kan je vertellen, de mensen waar ik mee te maken heb ervaar ik als zeer empathie's, de arts longverpleegkundige, transplantatiearst en allen daarbij ondanks het grote ziekenhuis heb ik steeds dezelfde mensen dat vind ik zelf heel fijn. Ze denken met me mee en geven me nooit het gevoel dat ook zij niet voor me willen knokken , in plaats van je afgeserveerd hebben. Heb vroeger wel anders mee gemaakt, maar gelukkig kan het ook anders ik voel me na vele berichten gehoord te hebben, een beetje bevoorrecht. Ik gun iedereen hetzelfde.

Blije dag Daysy