Longaanval door besmetting van een andere persoon

Hoihoi

Ik snap je gevoel, het is ook akelig en t lijkt alsof je niet serieus genomen wordt.

Dat is erg naar

Helaas los je dat door woede niet op. T kost jezelf veel energie en doorgaans wekt woede niet meteen meer begrip voor de situatie op…

Soms is het ook onwetendheid en dan creeer je alleen maar meer bekendheid en begrip/respect als dat op een neutrale, vriendelijke manier gecommuniceerd wordt.

Maar pijnlijk is het zeker als het mensen betreft die dichterbij je staan.

Goed overigens dat je je gevoelens aangaat met emdr! Je werkt hard aan jezelf en dat is een compliment waard!!

Mijn directe omgeving weet hoe gevoelig ik ben en vraag ik altijd of ze verkouden zijn of niet, al geven ze het tegenwoordig zelf aan.

Mensen hebben vaak geen idee dat een simpele verkoudheid bij mensen met een longaandoening voor veel problemen kan zorgen, zij zijn dat namelijk niet. Hierdoor is er veel onwetendheid. Door de onwetendheid op te lossen en meer begrip te krijgen is het handig om de dialoog aan te gaan, maar dit op een moment dat je niet hoog in je emotie zit.


Op je werk kan je bijvoorbeeld tijdens een vergadering oid zeggen van: beste collega’s, als iemand verkouden is wil diegene dit dan bij mogelijk contact met mij melden? Ik heb een longaandoening en voor mij leidt een simpele verkoudheid tot een longaanval, dan even uitleggen wat dit voor jou betekent en eventueel beeldmateriaal erbij van bijvoorbeeld de astmavereniging (dit gaat wel specifiek over astma maar is wel heel duidelijk).

Ook je vrienden en kennissen kan je dit filmpje laten zien en zeggen dat je ze graag ontmoet, maar dat je ook graag zo gezond mogelijk blijft.


Mijn omgeving reageert best goed erop, af en toe vergeet iemand het als ze maar een beetje verkouden zijn bijvoorbeeld en het voor hen helemaal niks voorstelt. Dan herinner ik ze eraan door de te vragen: oh ben je verkouden?

Vaak is het dan: oh nee joh dat is al voorbij.

Dan kom ik: oh ik merk namelijk dat je nog kucht of je neus ophaalt oid en ik ben enorm vatbaar voor virussen, dus het is niks persoonlijks maar zullen we een andere keer afspreken? Ik wil namelijk niet ziek worden.


Ten alle tijden probeer ik de rust te bewaren en het bij mezelf te houden. Ook omdat ik vroeger gewoon met koorts naar school ging, ziek zijn was namelijk geen reden voor afwezigheid en dan kreeg je geen studiepunten🤷🏻‍♀️ dus het is onze cultuur ingeslopen en ondanks 2 jaar corona is iedereen afgelopen jaar elkaar weer volop 3 zoenen aan het geven en de handen aan het schudden en hoest heerlijk in zijn/haar hand.

Het is echt onwetendheid en alleen educatie/voorlichting en de dialoog aan gaan kan daarbij helpen.


Dus ja het is uit menselijk oogpunt wenselijk om te zeggen van: hey ik ben verkouden/ziek, blijf uit mijn buurt. Het is helemaal wenselijk om bij echt ziek zijn thuis te blijven ook voor jezelf, maar onze maatschappij is daar nog steeds niet op ingesteld en dat maakt het lastig.


Succes en ik hoop dat je hier wat aan hebt

Je zegt dat je vooral veel woede kreeg tijdens een virtual reality EMDR sessie. Dat jij en andere mensen met een longaandoening veel last hebben van contact met anderen. Als "wij" niet weten dat iemand ziek is, kan door verkoudheid, griep of een ander virus een longaanval bij "ons" ontstaan.

Je woede is gericht op iedereen die het niet de moeite vind om jou of andere longpatiënten te informeren over ziek zijn.

En, zoals ik het lees, is je vraag of het teveel is voor de ander om te zeggen dat hij ziek is, en of jij uit zijn buurt wil blijven. En of wij als lotgenoten ideeën hebt hoe dit "moet".


Het valt mij op dat je spreekt over wij en ons. Niet iedereen met een longaandoening heeft per definitie last van contact met anderen. Maar ik ga er vanuit dat je mensen met een longaandoening bedoelt, die ook gevoelig zijn voor luchtweginfecties en longaanvallen.


Zoals ik jouw verhaal interpreteer, lijk jij de verantwoordelijkheid voor jouw longaanval vooral bij andere mensen neer te leggen. Bij mensen die, toen ze jou ontmoetten, een luchtweginfectie, griep of verkoudheid hadden. Mensen die dat niet tegen jou gezegd hebben, en niet aan jou gevraagd hebben of jij uit hun buurt wil blijven.

Dat lijkt bijna een tegenovergestelde visie dan die ik heb ten aanzien van longaanvallen en luchtweginfecties. Ik zal je mijn visie vertellen. Wat je ermee doet is aan jou. Vind je het totale onzin, dan leg je het naast je neer. Kun je er wat mee, dan is dat ook prima.


Alle mensen (en dieren) dragen een ontelbare hoeveelheid bacteriën, virussen en parasieten bij zich. Ik krijg een longaanval of luchtweginfectie door een virus of bacterie. Die springt over van een mens (of dier), of verplaatst zich via de lucht, en komt zo op mij terecht.

Een virus of bacterie draagt geen kaartje met afzender bij zich. Dus ik heb geen flauw idee van wie de bacterie of het virus komt, waardoor bij mij een longaanval of luchtweginfectie veroorzaakt wordt. Ik kan misschien hooguit een vermoeden hebben. Maar zeker weten kan ik het niet. Gelukkig maar, want anders zou ik het die persoon misschien kwalijk nemen dat ik ziek ben. Terwijl een ander nooit verantwoordelijk kan zijn voor mijn fysieke kwetsbaarheid voor longaanvallen en luchtweginfecties.

Daarnaast: het virus of de bacterie die bij mij een luchtweginfectie of longaanval veroorzaakt, hoeft bij een ander persoon helemaal niet per se klachten te geven. Dus het kan best dat ik een ander ontmoet, en ik ziek word van een bacterie of virus die hij bij zich draagt en die op mij overspringt. Terwijl die andere persoon nergens last van heeft.


Wat ik wel kan doen, is mijn verantwoordelijkheid nemen. Om daarmee het risico op een longaanval of (luchtweg)infectie zoveel mogelijk te verkleinen. Dat betekent het volgen van een hygiëneprotocol. Dat is mijn antwoord op jouw vraag of ik ideëen heb hoe het moet. In mijn woorden: hoe jij voor jezelf de kans op het krijgen van een longaanval of luchtweginfectie zo klein mogelijk kan houden.

Denk bij een hygiëneprotocol aan zaken als:

- geen supermarkt bezoeken tijdens spitstijden

- zoveel mogelijk online kopen

- geen horeca- geen bioscoop, theater of vergelijkbaar, als ik weet dat het daar druk zal zijn

- geen openbaar vervoer

- geen fysieke groepsbijeenkomsten of feestjes van familie, vrienden of bekenden

- geen drukke wachtkamers bij zorgverleners

- 1,5 meter afstand houden op de plaatsen waarbij ik wel met mensen in contact kom, al dan niet noodgedwongen

- als ik wil afspreken met één of meer mensen, vooraf vragen of iemand (misschien) verkouden is. Zo ja, dan de afspraak verplaatsen. Of wel afspreken, en het risico nemen om misschien ziek te worden.

En zelfs met het strikt opvolgen van dit hygiëneprotocol, voorkom ik niet dat ik longaanvallen en of luchtweginfecties krijg, zo leert mijn ervaring.


Even los van wat ik tot nu toe zeg. Soms word ik ook boos van iemand die verkouden is, dit wel of niet zegt, en naast mij komt zitten. Zodra ik erachter kom, neem ik afstand en is het duimen dat het goed gaat. En ja, soms ontplof ik op zo'n moment van binnen.

Maar ik bedenk dan ook, hoe moeilijk dat soms ook is: de wereld draait niet om mij.

Bij mij is het volledig geïnternaliseerd dat ik alert ben op alle verkoudheidssignalen bij mezelf en bij andere mensen. Want dat is mijn leefwereld, gebaseerd op mijn kwetsbaarheid, en op alles wat ik in de loop van mijn leven heb meegemaakt en ervaren.

Een ander heeft zijn eigen leefwereld, met zijn eigen kwetsbaarheden en ervaringen. Die ander zal dus alert zijn op zijn eigen kwetsbaarheden, en de invloed van mij of een derde daarop.

Een voorbeeld.

Persoon X heeft reuma en daardoor last van zijn vingers en handen. Ik weet dat. En ik kan daar prima rekening mee houden door voorzichtig een hand te geven als ik hem zie.

Maar omdat reuma niet mijn leefwereld is, sta ik daar niet constant bij stil. Dus ik kom X tegen, en geef hem onnadenkend een hand zoals ik dat bij anderen ook zou doen. Op dat moment zegt X dat dat zeer doet, en dat ik dat niet meer moet doen. Dan ben ik me daarvan weer bewust. En zal ik vermoedelijk de volgende keer of keren weer rekening houden met het geven van een hand aan persoon X, dat ik dat voorzichtig of niet doe.


Nogmaals, ik hoop dat je hiermee iets kunt. En zo niet, dan laat je het voor wat het is.

Verder hoop ik dat je woede weer gezakt is.

Weer mooi verwoord suus!

En als aanvulling nog: ik denk wat corona ons ook geleerd heeft dat een virus binnen een seconde overgedragen kan worden door alleen langs een besmet persoon te lopen. Tijdens de incubatietijd is diegene nog niet ziek maar vaak wel al besmettelijk, dit is bij alle virussen zo en virussen gaan nog makkelijker over dan bacteriën. Dus in veel situaties kan iemand er ook niks aan doen. Hoeveel mensen wel alles uit de kast trekken om niet ziek te worden en het toch worden.


Wat ik ook wel enigszins geloof is dat je lichaam je een seintje geeft. Ziek worden is gas terugnemen, waarom moet je gas terugnemen? Heb je goed genoeg naar je lichaam geluisterd of ben je te ver gegaan en is daardoor je weerstand extra verminderd en word je ziek?


Ik ben regelmatig ziek, dus begrijp me niet verkeerd. Ik zeg niet dat dit je eigen schuld is, maar ik probeer wel altijd mijn aandeel te zoeken in mijn gedragingen en waarom me iets overkomt. Alles heeft een reden in mijn ogen, alleen weet ik de reden lang niet altijd.

Ook heb ik van mijn longarts te horen gekregen dat ik bijvoorbeeld niet met het ov mag reizen en niet naar grote bijeenkomsten mag ivm infectiegevaar. Dit advies geldt niet voor iedereen, maar voor mij specifiek. Dit advies kreeg ik al ruim voor corona er was en ik was verbaasd erover! Maar zeker in het griepseizoen pas ik wel extra op, slik ik extra vitamine C en let ik meer op.


Ik snap de woede, maar ik probeer alles bij mezelf te zoeken en mijn verantwoordelijkheid te nemen en ja als iemand weet dat ik ziek word van een verkoudheid dan word ik wel even boos van binnen, maar ik heb diegene dan waarschijnlijk ook niet gevraagd of die verkouden is of niet. En leven is een risico, elke dag weer, leven in een bubbel zonder contacten en alles helemaal safe is in mijn ogen geen leven. Ik kijk per keer of ik het extra risico waard vind en maak op basis daarvan mijn besluit. Liever wat vaker ziek en een gelukkiger leven dan minder ziek en eenzaam is mijn persoonlijke mening.

Ik herken het kwee, ook ik kan me soms 'boos' maken om mensen die verkouden zijn en dan niet aan mij denken... en ik weer ziek.

Maar gelukkig zijn dat maar korte momenten. En boos is eigenlijk altijd verdrietig, Mensen doen het immers niet expres.


Duidelijk zijn, 1000x uitleggen en vriendelijkheid helpt bij mij t beste om verkouden mensen uit de buurt te houden 😊

Een mooie uitspraak, die mij altijd helpt als ik boos ben, is deze:
Boosheid of agressie = kritiek op jezelf, waar een ander aanleiding toe is.


Hopelijk helpt die jou of iemand anders ook.

Ik lees mee en ik heb hier veel aan om te lezen hoe jullie ermee omgaan. Ik ben heel gevoelig voor virussen en ik kan er lang ziek door blijven. Griep gekregen eind november en nu bijna twee maanden ben ik nog zo erg moe.

Tijdens corona ben ik nergens anders geweest dan thuis en buiten. En twee jaar niet ziek geweest

Ik wilde al in het griepseizoen weer wat strenger voor mijzelf zijn en ik lees nu goede tips! Dank hiervoor.

Herkenbaar, maar helaas niet te voorkomen, ook omdat net als bij corona iemand nog niet ziek kan zijn bij contact net jou. Ook ik ben heel vatbaar voor virussen met longaanvallen tot gevolg.

Het helpt mij mentaal niet om mezelf in een glazen kooitje te plaatsen en tijdens een ‘griep’ seizoen mensen te mijden. Al jaren weet mijn omgeving wat een simpele verkoudheid bij mij kan aanrichten en laten de keuze aan mij over. Dit betekent dat ze het melden voor contact. Ik heb dan de keus om een bezoek uit te stellen of ik toch te laten plaatsvinden. Afhankelijk van hoe het op dat moment gaat maak ik een keuze. Persoonlijk vind ik dat prettig, dat deze keuze en eventuele gevolgen bij mij liggen. Ik verwijt het liever mezelf als een ander. Kost mij minder energie.

Ik ben nog steeds in isolatie en zie beperkt mijn naasten. Mijn man en ik testen 2 keer per week (door mijn afweerstoornis krijg ik elke maand 30 gratis testen). Mijn moeder, de kinderen testen ook, met mijn kleinzoon is dat moeilijker en ik laat het oppassen me niet nogmaals ontnemen, al vinden mijn dokters dat eigenlijk beter🙈.


Laatst was er een besloten familiefeestje van mijn mans kant. We hadden gevraagd of zijn broers en zussen zich ook wilden testen, zodat we elkaar weer eens ouderwets konden aanraken. Bij de meesten was het geen enkel probleem, ze stuurden de foto’s van 2 negatieve testen. En toen🙈. Een stel wij voelen ons gezond en hebben niks in huis🥲 ( zwager in de auto gesprongen om testen te brengen, super lief. Andere broer stuurde positieve test en ging zoals het hoort gewoon in isolatie. Er zijn meer kwetsbare familieleden ( dyalise, astma en al op leeftijd). Toen kwam de druppel, oudste broer apte me persoonlijk of ik kon laten weten of ik nu wel of niet ging, want dat bespaarde weer twee testen.


Toen was het klaar, ik voelde me niet meer welkom en geliefd en ik ben thuis gebleven. De sfeer was op het feestje minder gezellig, aldus mijn man.


Wel ben ik nu iets minder bang, en mijn motto is:” men lijdt het meest van het lijden dat men vreest”


Sterkte jippie

Nog even een toevoeging van mijn kant:


Momenteel lig ik al 10 dagen gevloerd met koorts, influenza, corona en het RS-virus zijn uitgesloten middels PCR, maar er zijn genoeg andere virussen die rondgaan en je net zo ziek kunnen maken.

Ik heb niemand gezien met klachten, niemand in mijn omgeving is ziek behalve ik.

Dus je kan ook heel goed ziek worden zonder de oorzaak te weten, dat is soms nog frustrerender. Want alle voorzorgsmaatregelen die je treft lijken dan niks uit te maken.


Ik wil niemand zo bang maken, maar eigenlijk meer duidelijk maken dat je nog zo voorzichtig kan zijn, je het eigenlijk toch vaak niet weet.

Ik leef deels in isolatie door flink energiegebrek, maar ik laat me leuke dingen niet snel meer ontnemen als het me lukt om te gaan. Heel drukke plaatsen zoek ik niet op en het ov ook niet op verzoek van mijn artsen, maar ik ga niet thuiszitten waar ik ook gezelligheid kan opzoeken. Uiteraard wel enigszins voorzichtig en niet roekeloos, maar dit soort momenten doen me wel beseffen dat het niet te controleren valt en ik leef nu dus wil ik ook leven🥰