Hoesten op het werk
03-12-2017 om 15:56 uurMet mijn astma heb ik vaak last van acute bronchitis en hoest ik me mijn longen uit mijn lijf. Verder ben ik dan ook heel snel buiten adem en gaat mijn ademhaling met de nodige bijgeluiden tekeer. Zelf vind ik dat heel vervelend, maar ik voel mij niet ziek ofzo. Ik pas mijn lichamelijke beweging aan om te zorgen dat ik niet te kortademig wordt en ik puf mijn puffers van vaker (foster en salbutamol).
Dus ik denk dat ik fit genoeg ben om te gaan werken. Maar helaas storen veel collega's zich aan mijn hoestbuien en krijg ik vaak opmerkingen over mijn ademhaling. Ik begrijp ook wel dat het wat angstaanjagend en benauwend kan klinken.
Ik werk vaak op tijdelijke contracten en uitleggen dat je astma hebt is meestal een reden om je contract niet te verlengen. Dus het liefst wuif ik e.e.a. weg door te zeggen dat ik een koutje heb. Nu vraag ik mij dus af hoe jullie daar mee omgaan. Hoe hou je je hoestbuien in bedwang en regel je je ademhaling op het werk of hoe zorg je ervoor dat niemand het merkt?
Gelukkig dat ik mij geen zorgen hoef te maken.... maar met alleen fister en sabutamol, en daarnaast eens in de 2 mnd een ab en predkuur is echt niet normaal.
Dus denk ik dat je rap naar de la moet voor overleg. Het seizoen van ve rkoudheid gaat nog 4 mnd door...
Hoe ik het doe? Rust reinheid en regelmaat en dan nog heel veel medicatie en elke dag luisteren naar je lijf wat haalbaar is. Mag elk moment de longarts bellen als dit nodig is. Heb een plan liggen als t slechter gaat met mij.
Ik heb een vaste baan en werk 4 dgn in de week 5 uur, en alleen maar aan t eind van de dag. Dan ben ik beter op dreef dan s morgens vroeg.
Ik heb een tijd gehad dat ik op elk verkoudheidsvirus reageerde, heb nu onderhouds ab en nu gaat dat een stuk beter
Ik ben musicus en ZZP-er en heb deze herfst veel last van benauwdheid en hoesten.
Mijn longarts en ik doen er alles aan om het onder controle
te krijgen. Maar er komen vragen op mijn werk, het gaat niet alleen
om deze tijd, maar ook de herfst en winter volgend jaar.
M.a.w. hoe vaak zal ik er last van hebben, concerten met een hoestende pianist
is niet te doen. Het antwoord heb ik niet, ik weet het niet, maar consequenties
op werkgebied heeft het wel, je wordt minder gevraagd om te spelen.
Best moeilijk om te accepteren dat je met 57 jaar je werk en passie niet meer
kan uitoefenen.
Beste Emsepems
Helaas, als alleenstaande moeder zal ik in elk geval 32 uur moeten werken om niet in de problemen te komen. Als flexibele kracht/uitzendkracht vaak stress omdat ik niet altijd weet of ik wel of niet het jaar kan volmaken, dus eigenlijk altijd klaar voor nieuwe sollicitatierondes of evalutatiegesprekken of regelmatig aanpassen aan nieuwe situatie.
Veel stress krijg ik vaak als ik veel en vaak lang in de file sta. Op de heenweg of de terugweg.. telaat komen is altijd vervelend... dus rust en regelmaat alleen als het toegelaten word. Reinheid lukt me nog wel...
Beste Joop60
Als ZZPer lijkt het me allemaal nog ingewikkelder en inderdaad heel vervelend om te merken dat je minder gevraagd wordt. En merken dat het werken ook echt niet meer goed lukt lijkt me ook heel moeilijk te accepteren. Sterkte met je situatie.
Ik was net als jij, zette mijn werk altijd op één, had geen tijd om naar de dokter te gaan, ging werken terwijl ik prednison slikte en propte mezelf vol met medicijnen en denderde maar door.
Tot ik drie jaar geleden heel hard onderuit gegaan ben na een lullige verkoudheid en anderhalf jaar uit de running geweest ben. Toen heb ik geleerd om echt voor mezelf te zorgen. Ik ben minder gaan werken zodat ik meer rust heb en meer tijd voor mezelf. Ik heb nog steeds veel medicatie nodig helaas maar ik neem ook rust, ga niet meer overal heen wat sociaal van me verwacht wordt. Ik neem op tijd een stapje terug. Probeer zeker twee keer per week te sporten en als ik niet fit ben, zoek ik een alternatief maar zorg dat ik wel in beweging blijf. Ik heb leren accepteren dat het okee is om ook op mijn 31e tussen de middag een dutje nodig te hebben, niet alles te kunnen doen wat mijn leeftijdsgenootjes wel kunnen of zonder schuldgevoel een filmpje te kijken midden op de dag terwijl er nog dingen liggen die eigenlijk nuttiger zijn.
Dat is niet altijd leuk maar wel nodig als ik op een verstandige manier verder wil met mijn leven en werkend mijn pensioen wil kunnen halen.