Hoe voel jij je vandaag ?

Oei oei...Ukkie
dat klinkt niet best :N

Hoi Ukkie,

praat er hier maar over als je kunt, dat lucht denk ik wel op!!!

Heel veel sterkte met alle toestanden.

Knuffel voor Marielle!

:W Te@

Jeetje Ukkie, Vertel !!

Kuch, kuch, blaf, blaf, woef, woef, oeh oeh. Ik speel voor zeehond  :P ;) ondanks alles stukken vrolijker dan gister  :s) heerlijk de musical Fame gezien. Het was geweldig en rookvrij!

@ Miran; Dankje voor je steun!
@ Ukkie: je hebt groot gelijk dat je boos bent!  >:(

Liefs nina

word er echt wanhopig van  -O- -O-
liefs susan

Bedankt Esther voor de link  :Y

Gastsie nog steeds winterweer....bah ben ernstig  aan lente toe.
Door het wisselvallige weer (sneeuw, dan weer droog, dan weer sneeuw, dan weer regen etc) krijg ik meer last van mijn astma...slijm in keel, droog rokershoestje...bah...
Ben ook weer verschrikkelijk moe, ach ja.....

Groetjes
Miran

Ik ben boos, >:( voel me in de steek gelaten door mijn eigen lijf!
Voel me een waardeloze vrouw en schiet duizendmaal te kort bij mijn kinderen.
Voel me als een vis die uit zijn kom gevallen is, happend naar lucht!
Voel me gehekeld en gemangeld.
Voel me opgesloten in mijn eigen lijf.
Ik wil fietsen en rennen, maar red het niet eens de tuin uit.
Ik wil gillen en schreeuwen maar heb de kracht en de lucht niet.
Ik ben zo verschrikkelijk kwaad dat ik van een zeer actieve vrouw van 38 jaar binnen een paar dagen veranderd ben in een oude vrouw met een oude dags tempo.
Niet dansen, zingen springen ,rennen,fietsen,lopen en de trap op vliegen.
Maar afhankelijk van anderen!
Ik die altijd alles voor iedereen doe!
Ik afhankelijk.
Afhankelijk of iemand mijn zoontje naar school brengt.
Ik HAAT het.
Ik wil dit niet en ik accepteer dit niet!!!!!!!!!!!!!!!!!

IK WIL MIJN LEVEN TERUG!!!!!!!!!!!!!

Wat een ellende Hellen....hoe komt het dat je opeens zo ziek bent???? ik snap dat je zo naar voelt hierdoor....vooral het afhankelijk zijn van anderen is ellendig....ik heb ook een keer een paar weken niks kunnen doen (ivm extreme rugklachten) zelfs mijn dochtertje kon ik niet in bad stoppen of naar school brengen ...heel naar idd maar gelukkig zijn er wel mensen die je met alle liefde helpen!!!! Nou ik hoop dat je snel opknapt!!!!!! STERKTE!!!!!!

Hallo,
Ik kreeg in 4 maanden tijd 4 keer een prednisonkuur van 10 dagen.
Elke keer als er iemand in mijn buurt kwam met een snotneus lag ik om.
Mijn weerstand werd steeds minder en antibiotica werkte niet meer.
Heel vaak heb ik aan mijn huisarts gevraagd of ik niet naar een longarts kon.
Bij mij in de familie komen longklachten en longemfyseem voor in alle generaties en ik vond het ook wel eens tijd worden om er goed naar te laten kijken.
Volgens de huisarts had ik astmatische bronchitis en was dit goed te behandelen met prednison en symbicort.

Zo ook die vrijdag 10 februari.
Ik dacht deze reis de bacillen voor te zijn en dacht  slim te zijn om naar de dokter te gaan en een kuur te vragen voor ik volledig uitgerancheerd was.
Meestal wacht ik tot ik niet meer kan en ga dan naar de dokter.
Dan kost het me wel drie weken om weer op te krabbelen.
Daar had ik nu geen zin in en geen tijd voor.
Ik reutelde wel en hoestte veel maar was niet onoverkomelijk benauwd.

Ik kreeg een prednisonkuur uitgeschreven.
Achteraf bleek er iets fout te zijn gegaan.
Ik had een kuur moeten hebben van tien dagen drie keer 10mg.= 300mg
Ik kreeg een kuur van vijf dagen drie keer 30 mg.=450mg
Dus in de helft van de tijd kreeg ik 150mg meer.
Waar de fout ligt maakt niet uit.

Dinsdag 14 februari op Valentijnsdag voelde ik me echt ziek.
Heb mijn zoontje niet eens naar school gebracht.
Heb heel de dag op de bank gelegen en ben hele stukken van die dag kwijt.
Mijn man vroeg toen hij uit zijn werk kwam of hij de dokter moest bellen, maar ach dacht ik wat kan die eraan doen?

Woensdag 15 februari was iedereen aan het werk en naar school en was het lekker stil thuis.
Ik heb toen toch  de dokter maar gebeld.
Ik vond dat ik raar begon te praten.
Nam een "grote"hap lucht en stoote de woorden mijn mond uit.
Net als mijn opa vroeger deed.
Dat klopte niet, dat had ik nog nooit gehad.

De huisarts kwam en voor ik het wist lag ik op een brancard in een ambulance met allerlei toeters en bellen richting ziekenhuis.
Zo zout had ik het nog nooit gegeten.
De huisarts vertelde mijn man dat het kantje boord was.
Ik moest echt goede hulp hebben anders zou ik het niet redden.
Lang leve de saturatiemeter!

En daar lag ik dan.
Aan het infuus met nog meer prednison en de zuurstof, de vernevelaar( wat vond ik dat lekker!) en de rest van de medicijnen.
Ik heb daar elf dagen gelegen eer ik weer naar huis mocht.
Ben helemaal door de mangel gehaald.
Allerlei tests e.d gehad en heb nu dus astma.
Nu heb ik aangepaste medicatie en elke dag hoop ik op een stukje vooruitgang.
Soms is het een vooruit en drie achteruit.
Maar we komen er wel.

Ik kan het alleen niet uitstaan dat ik deze keer zo vroeg bij de huisarts zat.
Al prednison slikte in zeer hoge dosis en zo ontzettend onderuit ben gegaan.
Ook in het ziekenhuis heb ik nog een aanval gekregen.
Deze duurde iets meer dan vier uur en ik ben er dagen van gesloopt geweest.

Ik kan het niet uitstaan dat ik elke dag 10 kilometer fietste en zeer actief was en nu met pijn en moeite het op een hometrainer twee keer vijf minuten volhoud.
Ik kan het niet uitstaan dat mijn lijf niet doet wat ik wil.
We zijn nu bijna vier weken verder en ik doe nog niet een tiende van wat ik normaal op een dag doe.
Kan nog steeds mijn zoontje niet op de fiets naar school brengen.
Ben nog steeds afhankelijk van anderen.
Ik kan je niet zeggen hoe ik me daarbij voel!
Van het woord alleen al gaan mijn haren overeind staan.
AFHANKELIJK!!!!!
En hoe lang gaat dit nog duren?

Maar wat ik vooral niet begrijp is dat ik het voor mijn gevoel nog steeds niet zo benauwd had.
Het beangstigd me te weten dat het zo slecht met me ging en ik het niet eens door had.
Dat ik langzaam van de aarde afgleed zonder het te beseffen.
Hoe weet ik het dan voor de volgende keer????????????

Is er iemand op het forum die hier meer van weet?

Groetjes Hellen.