Ik ben vandaag erg verdrietig... Ik heb vorige week een kat geadopteerd. Een superlieve, aanhankelijke schootkat, die zich meteen aan me had gehecht en ik ook erg aan haar. Ze hield me de hele tijd gezelschap op bed en gezien ik zoveel uren alleen op bed doorbreng was dat erg welkom en aangenaam gezelschap. Nu wist ik dat ze ongeveer een maand geleden een lelijke val had gemaakt waarbij ze haar heup brak. Toen had ze ook een week lang niets gegeten en ze was erg mager geworden. Omdat ze de hele week nog steeds ontzettend weinig at, ging ik vandaag voor de zekerheid nog eens bij de dierenarts langs en nu blijkt ze veel zwaarder gekwetst dan wat de dierenarts van haar vorige baasje had gezien. Er zit een gat in haar middenrif waardoor al haar ingewanden in haar borstkas zijn geschoven. Als ze dus iets gaat eten krijgt ze nog nauwelijks lucht want haar longen hebben bijna geen plek meer. De dierenarts plaatste me voor de keuze om ze meteen te laten inslapen of een riskante en erg dure operatie uit te voeren met ongeveer 50% slaagkans. Ik heb gekozen voor de operatie, dus moest ze meteen bij de dierenarts blijven en morgenochtend gaat ze onder het mes. Nu ben ik zelf al vaak zo ziek geweest en ben ik zelf al een paar keer door het oog van de naald gekropen zonder dat ik het emotioneel erg moeilijk heb, maar dat arme beestje zo moeten achterlaten zonder dat ze weet wat haar te wachten staat en zonder dat ik weet of ik ze nog ooit levend terugzie valt me ontzettend zwaar?! Ik heb echt gehuild als een kind... Had niet gedacht dat ik zo snel zo erg gehecht zou zijn aan haar. Dus deze keer vraag ik geen duimen of gebeden voor mezelf, maar een kaarsje voor mijn lieve Aila, dat ze de operatie goed mag doorstaan en ik haar binnenkort gewoon weer bij me op bed kan nemen...
Hier ondanks het ophogen van de meds, is het toch mijn longen in gegaan
Hoesten en proesten en heel veel niezen
Ik moest gisteren ook in maastricht op controle
Vraagt de arts of ik altijd zo benauwd ben en of ik wel bij een la onder controle stond, mede omdat ik om 11:30 uur al weer vollop vocht in de benen had
Nou nee ik ben flink verkouden en ja ik loop bij een la
Ik denk dat hij mijn anders te plekke naar een la had gestuurd
Ze weten dus niet waarom ik zoveel pijn in de benen blijf houden, met andere worden leer er maar mee leven
Gisteren tijdens een begrafenis was de bijeenkomst in een hele warme ruimte, dus benauwd. Maar wat doe je dan...... weg lopen is t laatste wat ik wilde (de bijeenkomst missen en alle ogen op mij gericht), pufje helpt niet bij warmte, dus ben ik heel rustig blijven zitten.. heel rustig.
Tijdens het naar buiten lopen was de koelte buiten heerlijk maar mijn longen vonden het weer niet fijn, flink hoesten... heel rustig gelopen.
Na de begrafenis mijn ebike op hoogste stand, en daarna heel rustig naar het werk gefietst. Daar de basisdingen gedaan, en eenmaal thuis was ik af en op.
Dank je voor de steunbetuigingen. Tegen alle verwachtingen in heeft mijn Aila het gehaald! Al haar organen, behalve de nieren en blaas zaten in haar borstkas geschoven... Er is een stuk van haar rechterlong en een stuk van haar lever afgestorven door te lang gekneld te zitten, maar daar zou ze perfect mee verder moeten kunnen. Nu vooral heel hard aansterken. Ze weegt maar 2kg meer terwijl ze er wel 4 zou moeten wegen... Ze is ook nog erg slaperig, maar ze houdt zich heel flink! Ik ga haar iig vertroetelen als nooit tevoren!
Met mij zozo, de stress van de afgelopen dagen heeft veel van me gevraagd. Maar ik klaag niet, mijn lieve poesie doet dat immers ook niet!
Ik ben vandaag erg verdrietig... Ik heb vorige week een kat geadopteerd. Een superlieve, aanhankelijke schootkat, die zich meteen aan me had gehecht en ik ook erg aan haar. Ze hield me de hele tijd gezelschap op bed en gezien ik zoveel uren alleen op bed doorbreng was dat erg welkom en aangenaam gezelschap. Nu wist ik dat ze ongeveer een maand geleden een lelijke val had gemaakt waarbij ze haar heup brak. Toen had ze ook een week lang niets gegeten en ze was erg mager geworden. Omdat ze de hele week nog steeds ontzettend weinig at, ging ik vandaag voor de zekerheid nog eens bij de dierenarts langs en nu blijkt ze veel zwaarder gekwetst dan wat de dierenarts van haar vorige baasje had gezien. Er zit een gat in haar middenrif waardoor al haar ingewanden in haar borstkas zijn geschoven. Als ze dus iets gaat eten krijgt ze nog nauwelijks lucht want haar longen hebben bijna geen plek meer. De dierenarts plaatste me voor de keuze om ze meteen te laten inslapen of een riskante en erg dure operatie uit te voeren met ongeveer 50% slaagkans. Ik heb gekozen voor de operatie, dus moest ze meteen bij de dierenarts blijven en morgenochtend gaat ze onder het mes. Nu ben ik zelf al vaak zo ziek geweest en ben ik zelf al een paar keer door het oog van de naald gekropen zonder dat ik het emotioneel erg moeilijk heb, maar dat arme beestje zo moeten achterlaten zonder dat ze weet wat haar te wachten staat en zonder dat ik weet of ik ze nog ooit levend terugzie valt me ontzettend zwaar?! Ik heb echt gehuild als een kind... Had niet gedacht dat ik zo snel zo erg gehecht zou zijn aan haar. Dus deze keer vraag ik geen duimen of gebeden voor mezelf, maar een kaarsje voor mijn lieve Aila, dat ze de operatie goed mag doorstaan en ik haar binnenkort gewoon weer bij me op bed kan nemen...
Hier ondanks het ophogen van de meds, is het toch mijn longen in gegaan
Hoesten en proesten en heel veel niezen
Ik moest gisteren ook in maastricht op controle
Vraagt de arts of ik altijd zo benauwd ben en of ik wel bij een la onder controle stond, mede omdat ik om 11:30 uur al weer vollop vocht in de benen had
Nou nee ik ben flink verkouden en ja ik loop bij een la
Ik denk dat hij mijn anders te plekke naar een la had gestuurd
Ze weten dus niet waarom ik zoveel pijn in de benen blijf houden, met andere worden leer er maar mee leven
Lieve Sien ik duim voor je katje. Ik ken het gevoel. Sterkte
@Sien: Heel erg veel sterkte en ik duim enorm dat het weer goed komt met haar!
Jammer genoeg weet ik hoe het voelt als je beestje (waar je na een week zeker gehecht aan kan zijn!) zo ziek is.
Nogmaals heel veel sterkte
@sien
Hoop dat de operatie geslaagd is voor je kat.
knuffels
petra
Beste Sien, ik schrijf hier nooit mee maar ik lees dit nu en voel met je mee. Heel veel sterkte! Ik hoop dat de operatie goed verlopen is.
Groetjes,
Kariboe
Ai Sien, wat is dit weer naar. Sterkte!
hoe het met mij gaat? goed!
Gisteren tijdens een begrafenis was de bijeenkomst in een hele warme ruimte, dus benauwd. Maar wat doe je dan...... weg lopen is t laatste wat ik wilde (de bijeenkomst missen en alle ogen op mij gericht), pufje helpt niet bij warmte, dus ben ik heel rustig blijven zitten.. heel rustig.
Tijdens het naar buiten lopen was de koelte buiten heerlijk maar mijn longen vonden het weer niet fijn, flink hoesten... heel rustig gelopen.
Na de begrafenis mijn ebike op hoogste stand, en daarna heel rustig naar het werk gefietst. Daar de basisdingen gedaan, en eenmaal thuis was ik af en op.
Maar blij dat ik de begrafenis bij kon wonen.
Dank je voor de steunbetuigingen. Tegen alle verwachtingen in heeft mijn Aila het gehaald! Al haar organen, behalve de nieren en blaas zaten in haar borstkas geschoven... Er is een stuk van haar rechterlong en een stuk van haar lever afgestorven door te lang gekneld te zitten, maar daar zou ze perfect mee verder moeten kunnen. Nu vooral heel hard aansterken. Ze weegt maar 2kg meer terwijl ze er wel 4 zou moeten wegen... Ze is ook nog erg slaperig, maar ze houdt zich heel flink! Ik ga haar iig vertroetelen als nooit tevoren!
Met mij zozo, de stress van de afgelopen dagen heeft veel van me gevraagd. Maar ik klaag niet, mijn lieve poesie doet dat immers ook niet!
Ah, wat fijn, Sien!
Fijn Sien, dat het beter gaat mij Aila