Gezocht M(RS)aatje

Gezocht M(RS)Aatje


Over deze begintekst heb ik al aardig lang nagedacht, maar ik vind hem eigenlijk wel

pakkend en veelomvattend.


Beste lotgenoot of lotgenoten, ik zou graag met jou of jullie in contact willen komen.


Eerst zal ik mezelf eens netjes voorstellen ik ben " moedertje " een vrouw van 53 jaar,

getrouwd en moeder van drie volwassen kinderen , allemaal uitwonend.. Sinds twee

jaar hebben wij een hondje, een kleine witte pluizenbol, anti allergisch

(voor zover dat helemaal kan), dit in verband met mijn astma. Astma en sinusproblemen

heb ik al vanaf dat ik 3 jaar ben, maar het is sinds 2008 niet of nauwelijks meer onder

controle te krijgen.


Sinds september 2015 weet ik dat ik MRSA heb, het is toen gevonden in mijn longen

na een bronchoscopie in het spoelvocht en de biopten van de longen, maar later ook

in de drie andere kweken. Ik had mijn man ook geïnfecteerd.

Gelukkig de kinderen, onze dochter is arts, niet en dat is echt heel fijn.


Bij mij hebben de zware behandelingen in Leiden niet geholpen, mijn man was gelukkig

na 1 behandeling van de MRSA af. Omdat ze in Leiden geen behandelingen meer voor

mij hadden heb ik om een second opinion gevraagd en zo ben ik gelukkig bij De MRSA

deskundige van Nederland terecht gekomen. Zij ziet nog behandelmogelijkheden gelukkig.


De wereld van MRSA is een bijzondere maar duistere wereld, er is heel veel onduidelijk over

deze bacterie, daardoor is er veel angst, onzekerheid en ook weinig informatie. Omdat het

geen ziekte is, is er geen patiëntenvereniging, ook niet in het buitenland. Er is ook geen lotgenotenvereniging, of zelfs geen psycholoog met ervaring op dit gebied. En dat is iets

wat ik mis. Het voelt vaak zo naar, alsof ik de pest heb of SARS. Ik voel me vies:(


Ik ben echt niet op zoek naar mensen waar ik de hele dag tegen kan klagen of die ik mijn

rugzak erbij wil geven, maar meer mensen die begrijpen wat je voelt, bedoeld en doormaakt.

Meer maatjes, nee niet om de deur plat te lopen, daar zou mijn energie nu ook te laag voor

zijn, maar die om een voorbeeld te geven, herkennen dat de angst voor besmetting van

anderen echt naar is, ook al heeft die ander er geen last van.


Mensen die voelen hoe het is om weer te kweken en weer te moeten wachten, en dat je

dan echt niet uitgebreid kunt juichen bij 1 negatieve kweek en ook niet wilt juichen.

Want juich je twee keer dan komt de derde positieve kweek binnen als een bom. Maar

je voelt je tegenover de mensen heel dichtbij (die van MRSA weten) bijna schuldig dat

je niet juicht. Net alsof je de bacterie niet kwijt wilt.


Ik wil ook graag naar voren brengen dat ik een positief mens ben, ik doe graag leuke dingen

met oa mijn gezin, ik haak graag, ik lees graag, ben gek op het aanleren van trucjes mijn

hondje, ik kook graag. Alleen zou ik graag wat meer energie hebben.


Na zware kuren van twee weken had ik alles weer wat opgebouwd , dus er zijn weer veel

doelen behaald Maar mijn doel om lotgenoten te zoeken is één van mijn hoofddoelen.


In dit ziekenhuis in Utrecht ben je niet na 3 weken negatief kweken schoon, maar pas na een

jaar en heel veel kweken. Helaas was ik 6 maanden schoon en er sloeg een bom in toen pas

geleden bleek dat de MRSA na een griep weer terug is, op alle plaatsen ook in het sputum.

We gaan het hele traject weer in, nadat ik van mijn opname in het ziekenhuis van de griep

wat hersteld ben en ik weer een redelijke hoeveelheid Prednison heb afgebouwd en wat

conditie opgebouwd.


Helaas is de Mepolizumab na 2 keer gestopt. Ik heb hier waarschijnlijk ook een nare

bijwerking van. Gehoorverlies, ik mag me morgen weer op KNO melden, maar

gehoorverlies is nu ws ipv 60% , wel wat meer. Gelukkig is het nog niet het binnenoor,

maar een vochtprobleem. Maar eng en stil is het wel.


M(RS)Aatje, ik hoop dat je het leuk vind en jij ook de behoefte hebt om een lotgenoot

te vinden, laat alles eens rustig bezinken en wellicht vind je het dan iets om mij een

privé-berichtje te sturen.


Als longpatiënt merk ik dat het soms fijn is om verhalen te delen, of eens te luisteren naar

elkaar. Maar ik merk ook dat ik niet van het openbaar delen ben, of schrijven voor heel

Nederland op de sociale media. Misschien herken je jezelf hierin, ik hoop het :)


Met vriendelijke groet,


Moedertje