Voorstellen
09-10-2011 om 18:23 uurHoi,
Ik heet Alice, ben 46 jaar en moeder van 2 puberkids. Ik zal mij even kort voorstellen. Ik heb als kind astma gehad. Als ik het niet benauwd had, had ik mijn rug onder de exeem. Althans... dat heeft mijn moeder mij verteld want ik kan het mij niet meer herinneren! Ik ben het 'vergroeid' rond mijn 4e levensjaar. Echter... ruim 10 jaar geleden kreeg ik in de herfst hoestbuien die maar niet over leken te gaan. Weken lang... en omdat ik niet zo snel naar een huisarts ga dacht ik.. ach.. het is vast een verwaarloosde verkoudheid. Dit heb ik een paar jaar op rij laten gebeuren. Tot een vriendin zei: Alice dit is niet normaal! Ga eens naar de huisarts! Dat heb ik gedaan en volgens deze huisarts had ik mijn oude kwaal weer terug. Ik heb van hem Ventolin gehad en Flexotide. Wij woonden destijds in een mijnengebied en ik had veel last. Inmiddels wonen wij sinds 6 jaar weer in Nederland, in de Betuwe. Tijdens de verhuizing had ik echt heel veel last. Verklaarbaar, want er komt dan toch wel veel stof los. Toch ging het de afgelopen jaren helemaal niet zo slecht. Het ging zelfs zo goed dat ik met de flexotide ben gestopt. Nu heb ik sinds een paar weken een andere baan. Vreselijk leuk allemaal.. maar ze zijn daar aan het verbouwen en jullie raden het vast.. er kwam een virusje voorbij, ik kreeg hem... en het is weer bal. Ik hoest mijn longen uit mijn lijf. Zit weer aan de medicatie maar nu andere. Ik heb voor 's avonds Spiriva, voor overdag brycanyl en nu dan 2x per dag Qvar.
Hebben jullie dat ook ervaren, dat een medicijn niet hielp? Bij deze voor mij nieuwe soorten hoop ik toch snel verlichting te merken maar tot op heden nog niet. BAH..ik ben het zo zat al dat gehoest. Ik hoest nu ruim 10 dagen zonder dat het verbetert, integendeel... maar weet ook dat ik hier dan meestal wel minimaal 6 weken last van hou. Het is wel zo dat het de laatste weken veel beter te doen is. Nu is het ronduit waardeloos! Ik voel me moe... heel erg moe... en omdat ik een nieuwe baan heb wil ik mij niet laten kennen en gewoon gaan (tegen beter weten in... maar ik hoef nog maar een week en dan heb ik vakantie!!! Ik werk als leraarondersteuner op een basisschool).
groetjes, Alice
ps. ik moet maandag ook even bloed laten prikken, ze gaan nu toch kijken of ik dan misschien toch ergens allergisch voor ben.
Ik rommel eigenlijk al 10 jaar maar wat aan. De huisarts schrijft wat voor.. ik neem het een tijd... dan gaat het goed en mag ik er weer mee stoppen. Ik heb het duidelijk in een wat mildere vorm alleen is het nu vrij heftig. Ik ga ook zeker met de huisarts praten want dit kan zo niet! Ik wil er voor zorgen dat ik het niet meer zo krijg als ik het nu heb. Onze huisarts gaat bijna met pensioen. Hij was vorige week op vakantie dus kwam ik bij iemand anders terecht en zij was zeer verbaasd over zijn visie op hoe ik behandeld moet worden. Ze heeft gelijk een formulier geschreven om bloed te laten onderzoeken en mijn medicatie drastisch aangepakt. Jammer genoeg heeft deze arts op het moment een patientenstop maar ze vroeg mij over een paar maanden nog eens te informeren. Ze heeft ook geen wachtlijst omdat ze die druk niet wil. Er is voor het eerst naar mij geluisterd!! En dan bedoel ik met een stethoscoop! Verder heeft ze mijn zuurstofgehalte gemeten, die overigens goed was. Mijn huisarts onderzoekt nauwelijks, hij blijft lekker in zijn stoel zitten en kan het prima vanaf daar beoordelen (vindt hij dan!)... zodra er bij die andere huisarts weer patienten aangenomen worden sta ik daar op de stoep! Vrijdag krijg ik de uitslag van het bloedonderzoek.
Omdat de huisarts altijd zo laconiek deed, dacht ik vaak: jee.. stel ik mij dan aan? Ik werd daar erg onzeker van. Nu weet ik wel beter... toch wel fijn dat hij op vakantie was!!! En als ik nou iemand was die vaak om niets bij hem op de stoep stond, maar dat is dus niet zo!!!
groetjes, Alice
Jeetje, wat naar dat je je niet serieus genomen voelt door je huisarts.
Dit moet stoppen, hoor Alice. Goede zorg is belangrijk voor benauwde mensen.
benauwd zijn is heel erg, er moet als t kan iets aan gedaan worden, want het is niet alleen heel naar, maar ook schadelijk voor van alles en nog wat.
Tijd om eens een goed gesprek te hebben samen, lijkt me
de komende tijd dat je nog bij hem bent, heb je ook goede zorg nodig, punt!
krijg je bij hem weer het idee; oeps, stel ik me missschien aan, dan zou ik dat gewoon hardop uitspreken
Vindt u dat ik me aanstel? en dan uitleggen wat je dwarszit.
iemand meenemen, die beaamt wat je zegt wil ook wel eens helpen.
huisartsen worden tegenwoordig goed bijgeschoold over mondige en ontevreden patienten, dus daar gaat-ie echt niet dood van hoor
hij verdient geld aan het jou helpen
nou, logisch dat het dan ok moet zijn toch?
wat vaak helpt is de overeenkomst zoeken in een gesprek en niet de tegenstelling
bv; Dokter, ik zou graag eens praten, u als dokter en ik als patient, we willen hetzelfde, we willn allebei een betere situatie van mijn longen, dat klopt hè. Hoe gaan we dit aanpakken, want met deze verslechtering gaat t niet goed.
ben heel benieuwd hoe het af loopt
niet afwachten, misschien een verwijzing vragen naar een longarts als je er niet uitkomt, huisartsen kunnen ook niet alles weten toch?
sterkte
Zo een huisarts nooit op een voetstuk plaatsen! Hij is er voor jou en niet andersom. Maar goed dat zulke dinosaurussen aan het verdwijnen zijn.
Succes,
Marcus
Misschien kun e toch nog een keer contact opnemen met de plaatsvervanger, uitleggen hoejijhet ervaren hebt en vragenof deze toch niet een uitzondering voor je kan maken. Anders Zou je je zorgverzekering niet kunnen laten bemiddelen om toch naar de andere huisarts over te kunnen gaan?