Voorstellen.

Hoi allen,

Al in mijn vroege jeugd heb ik lang jeugd astma gehad en vele long problemen. Eerst heb ik jaren in een stoomtent geslapen, het behang viel volgens zeggen van de muren. Ook kreeg ik in die tijd, ik spreek over de jaren zestig, als ik het benauwd had een injectie. Dit gebeurde natuurlijk vaak nachts, nog kan ik de vele keren herinneren dat ik met spoed naar de huisarts gebracht werd. in mijn vijfde levensjaar ben ik een half jaar naar Kinabu geweest - kinderen naar buiten. Op enig moment ben ik blijkbaar over mijn jeugd astma heen gegroeid of was deze minder merkbaar of minder belemmerend voor me dit zal zo ongeveer rond 11e geweest zijn.

Het gaat iets te ver om de heftige periode in mijn leven te beschrijven die vooraf ging aan het terug keren van de astma in mijn leven maar turbulent waren de afgelopen 10 jaar zeker te noemen. Maar zal een kleine indicatie geven over die periode. Wel is het zo dat juist door die heftige periode de oorzaken van mijn fysieke gesteldheid eerst gezocht werden in de psychische kant in plaats van de somatische kant. Zelf had ik deze verslechtering wel in de gaten maar was te druk bezig met het op orde krijgen van mijn leven tijdens en na die turbulentie. De stress zal mede een oorzaak zijn zo niet bepalend zijn geweest dat mijn longproblemen weer terugkwamen, maar ook dat ik toen weer begon met roken na 25 - 30 jaar niet gerookt te hebben. Dit maakte wel dat de somatische kant mijn astma dus verwaarloosd werd en ik dus ook niet medicatief behandeld ben in die tijd. Mijn astma kwam in een behoorlijke negatieve spiraal terecht en de fysieke effecten waren steeds lastiger nog te hanteren. Zo had ik vaak geen enkele energie meer om iets te doen en stond ik vaak al moe op, mijn nachten zijn meestal gebroken nachten. Er ontstond een situatie waarin ik haast niet meer op kon staan of mijn huishouding nog kon doen. Eerlijkheidshalve moet ik daarover erkennen dat ik daardoor in die periode 2006 - 2008 de zelfzorg toch enigszins verwaarloosde.

Inmiddels is na diverse onderzoeken in de afgelopen weken de diagnose copd gesteld met iets minder dan 50% longfunctionaliteit, grens fase 2 - fase 3 dus. Natuurlijk is dit wel even schrikken al ken ik het beeld van een rolstoel met zuurstof erg goed omdat mijn moeder 20 jaar invalide was en zo geëindigd is. Mijn huisarts omschreef het deze week nog als ...  "... meneer uw voertuig moet het doen met een motor die op halve brandstof functioneert ... ". Dat beeld is nu ook mijn toekomst geworden en is mijn levensverwachting stukken korter geworden, zo moet ik serieuzer over bepaalde zaken in de toekomst nu gaan nadenken. Al jaren heb ik me wel ingesteld op een dergelijke toekomst en al enige jaren geleden al wat leuke karretjes uitgeprobeerd tijdens de nationale rolstoelraces. Op dit moment ben ik blijkbaar lastig tot moeilijk in te stellen op de medicaties.

Natuurlijk was het niet verstandig om weer met roken te beginnen maar kreeg in die turbulente periode - o.a. burn-out, echtscheiding en ontslagzaak - van de medische neuzen allerlei psychofarmaca waar ik niet beter van werd. Door die psychopharmaca stond ik trillend tegen de albert heijn winkelstelling en kon ik alleen nog een vriendin bellen met de vraag haal me even op. Dat was de druppel die de emmer deed over lopen en op enig moment heb ik het hele arsenaal aan pillen in de toilet gesmeten en een pakje sigaretten gekocht en ben 9 maanden naar Frankrijk gegaan. Op dat moment voelde ik me beter dan ooit te voren in die periode. Met mijn apotheker heb ik al eens gesproken over de mogelijkheid of die psychofarmaca ook niet negatief heeft bijgedragen en mede verantwoordelijk is voor de terugkeer van de astma in mijn leven.

Nu ben ik een redelijke doorzetter mag ik wel zeggen - ben met mijn 13e gaan werken heb de lts afgemaakt via het leerlingwezen. Daarna heb ik MTS - HLO en universiteit gedaan. Eerst in de avond uren en later 1-2 dagen op vrijdag en/of zaterdag in de college banken. Maar met zo een mededeling na de diagnose twee weken geleden, gaat de toekomst er behoorlijk anders uitzien. Dan moet je jezelf confronteren met de harde waarheid daarover. Maar ook je kinderen, de mensen die je nabij staan hiermee confronteren. Dan weet je gewoon dat je werkbare leven echt is afgelopen op je 50ste en dat je naar alle waarschijnlijkheid niet ouder wordt dan 65 jaar.

Nu is het zaak om diverse zaken op te starten of verder in mijn leven te vlechten:

Boven aan de lijst staat stoppen met roken.

Sporten opnieuw opstarten via revaliderende fysiotherapie.

Gewichtsafname door middel van sport en voedingsaanpassingen evt. i.s.m. een diëtiste. Er waren door de negatieve spiraal en verminderde lichaamsbeweging toch behoorlijk wat kilootjes bij gekomen die er zeker af moeten.

Mijn leven en woning verder op orde krijgen.

Een toekomstige noodzakelijke verhuizing voorbereiden - woon nu in een heel leuk appartement 3 hoog in het hartje centrum van Utrecht.


Medicatie die ik gebruik zijn:

Foster met voorzetkamer 2x daags 2 puffen
Redihaler - salbutamol 100 mcg - 6x daags 2 puffen
Montelukast 10 mg - 1 daags 1 tablet

Het valt niet onder medicatie maar heb een geweldig espressomachine staan en heb ik ook veel baat bij. Lang leve de espresso!


Op het forum zal ik vast van alles tegen komen, informatie, lotgenoten, steun en bruikbare tips. Ben benieuwd naar de nieuwe levensfase en de toekomst. Mijn levensvisie is tenslotte "een of het onbekende is een vriend die je nog niet kent" en dat is ook voor de periode die zich nu aandient. Maar ik weet maar al te goed dat elk lied eens eindigt.

Groet,

Marcus