Nieuw hier na zh opname
19-10-2016 om 16:49 uurHallo
Ik ben nieuw op dit forum nadat ik ben gaan zoeken op Internet na mijn opname en de schrik die ik ervan heb overgehouden. Ik ben 37 jaar, getrouwd en moeder van 2 kinderen (14 en 11)
Ik was al bekend met astma maar het was prima onder controle. Ik had al in 12 jaar geen aanval meer gehad. Ik gebruik qvar en aeromir z.n. vorige week maandag kreeg ik het ineens snachts benauwd. Aeromir hielp niet. Dinsdagochtend direct huisarts gebeld, ik kon direct komen. Daar kreeg ik direct zuurstof toegediend en 10mg dexamethason im. Onder tussen belde de huisarts een ambulance en ben ik met loeiende sirenes naar het ziekenhuis gebracht. Op de Seh verneveld met combivent en 5ltr O2. Helaas knapte ik niet op en werd ik opgenomen. Mijn dyspnoe klachten waren vrij ernstig en ik had een AF van 35. Ondertussen bleek ik ook nog een kalium waarde van 2 te hebben en kreeg een kcl iv. Aangezien ik niet opknapte van de combivent kreeg ik een morfinepomp van 1ml/u. Woensdag zijn ze gestart met valium injecties im. Zelf kan ik me weinig ervan herinneren maar ik schijn helemaal in de war te zijn geweest, een heleboel wartaal te hebben uitgekraamd. Achteraf hoorde ik dat de longarts zelf zo'n 5x aan mijn bed heeft gestaan die dag en had besloten dat als ik niet aan het eind van de middag zou opknappen ik overgeplaatst zou worden naar de ic (hier kan ik me niks van herinneren)
Wat ik me kan herinneren is dat ik donderdagnacht wakker werd en zo'n dorst had. Vanaf dat moment herinner ik me alles. Ik voelde me op zich prima voor het feit dat ik toch nog benauwd was. Het weekend ging ook goed en ik ben maandag naar huis gegaan. De longarts wilde me liever nog een paar dagen houden maar dat wilde ik perse niet (eigenlijk best stom, maar ik realiseerde me niet hoe ziek ik eigenlijk ben geweest)
Omdat ik zelf verpleegkundige ben, mocht ik toch gaan maar wel met een aantekening. De huisarts komt elke dag langs en vandaag heb ik spiriva erbij gekregen omdat de kortademigheid toch wat blijft hangen.
Op dit moment gebruik ik dus qvar, aeromir, spiriva, prednison, montelukast en clacid onderhoudskuur.
Hoe lang gaat dit duren? Ik heb nog nooit eerder zo'n aanval gehad en moet eerlijk zijn na het gesprek vandaag met de LA en huisarts ben ik best geschrokken. Zelfs mijn huisarts was geschrokken van mijn aanval.
Hoi Precyll, dat is schrikken! Soms kan dat voorkomen he, zo'n ernstige aanval. Er was geen trigger of aanleiding geweest?
Er zijn aanvallen die best lang kunnen duren, heb ik hier op het forum weleens gelezen.
Je hebt pittige medicatie meegekregen, lees ik.
Ik denk dat dit toch wel zou moeten aanslaan, hoe lang ben je daar intussen mee bezig?
Ik heb een tijd Zithromax (2 x per week) geslikt en ik merkte na 2 tabletten al enorme verbetering.
Beterschap! En geef jezelf de tijd om het te verwerken.
Afgezien van een kleine verkoudheid was er na mijn weten geen trigger. Ik ben nu 3 dagen thuis. Mijn conditie is nihil nu. Ik gebruik sinds de opname 2xdgs 1puf qvar, 1xdgs 2puf spiriva. 20mg prednison en 1xdgs klacid en montelukast. Op dit moment gebruik ik de aeromir om de 3 a 4 uur. Pijn op de borst en in de rug van verkrampen van de spieren. En dan natuurlijk ook nog die heerlijke hartkloppingen van al die medicatie. Ik hoop toch heel snel af te bouwen.
Emoties zitten hoog, moet het echt allemaal nog verwerken en de angst voor een terugval is zeker aanwezig.
Heb je nog een gesprek (of meerdere) gepland met je huisarts of misschien een longverpleegkundige of praktijkondersteuner die je kan helpen met verwerken?
Eind van de maand wederom een afspraak bij de LA. Gisteren een gesprek gehad met de HA. Dat zit wel goed. Ik heb 2 hele fijne huisartsen die ik al mijn hele leven ken. Wij werken hier nog met een dorpshuisarts en geen huisartsenpost.☺
Hoi precyll,
K snap dat je geschrokken bent van deze ervaring. Tis niet niks om na jaren klachtenvrij opeens zo'n heftige aanval te krijgen. Want die was inderdaad niet mis!
Ik ben ook bekend met van die aanvallen waarvoor je uiteindelijk of net wel of net niet op de ic komt. Dus herken je verhaal wel beetje, hoewel t bij mij wel wat anders verloopt (ik kreeg geen morfine en valium bijv.)
Maar de impact die dit heeft is wel heel herkenbaar. Raad je dus inderdaad aan om er veel over te praten, dat heeft mij ook geholpen.
Vooral merk ik dat ik bang ben voor herhaling. Niet in het dagelijks leven dat het me hindert, maar als ik weer ziek ben dan houd ik altijd in mijn achterhoofd dat het weer mis kan gaan. En tis zo dat mn artsen dat ook bevestigen, het is geen irreeële angst. Tis een waarschuwingssignaal....
T kost bij mij doorgaans wel veel tijd om op te knappen, maar mijn astma is nooit onder controle en mzijn conditie dus slecht. Hoop dat jouw opknapproces sneller verloopt! Maar neem de tijd en je rust. Super dat je zulke goede huisartsen hebt!
Beterschap
Ik hoop het ook. Vind er niks aan zo. Maar ik mag zeker niet klagen. Als ik de verhalen hier lees heb ik verder veel geluk. 1 aanval in 12 jaar en verder geen last....wat vervelend dat jij de astma niet onder controle krijg.
Ik wil eigenlijk volgende week weer aan het werk want ik word knetter hier. Mijn conditie was altijd wel goed. Ik fitness normaal 2x per week, echter moet ik toegeven dat er niks van over is.
Ik hoop ook snel te kunnen afbouwen met de medicatie. Ik word gek van de hartkloppingen.
Hoi Precyll,
Heel herkenbaar dat je weer snel aan het werk wil, dat heb ik ook. Maar pas op dat je niet te snel begint... Dat zeg ik helaas uit ervaring, ik begin zelf ook vaak weer te snel. Vanaf half mei zit ik nu thuis, ben na de grote vakantie weer begonnen, maar na 3 weken werk zit ik nu weer thuis....pffff heel frustrerend. En deze cyclus heb ik al vaker zo gehad.
Ik vind het vooral lastig om te bepalen wat ik wel weer kan en wat toch 'te veel' is, want dat merk ik vaak pas de volgende dag: moe en kortademig. En hup dan ben je ineens weer 2 stappen terug.....
Tijdens zo'n periode als ik weer eens thuis zit, vind ik het vervelendst dat ik de kinderen niet eens naar school kan brengen (2, 5 en 6 jaar) en dat ik gewoon oppas moet regelen terwijl ik zelf thuis ben..... En dat het allemaal zo ontzettend langzaam beter gaat....
Maar goed, genoeg geklaagd, vooral genieten van de dingen die weer beter gaan.
Succes Precyll, hoop dat je snel weer meer energie hebt en dat je weer kunt werken!
Ga pas aan het werk als je na een dag thuis het gevoel hebt dat je ook echt had kunnen werken. Als je buiten weer een rondje kan lopen of weer wat boodschappen kan doen. Vaak voel je jezelf heel wat thuis maar een beetje filmpjes kijken op de bank is toch anders dan weer mensen om je heen en drukte en alles. Ik ben vandaag weer gaan werken na vijf dagen ziek thuis en ben blij dat ik dat gisteren nog niet gedaan had.
Ze zeggen wel eens dat je van een nacht in het ziekenhuis nog een week thuis moet herstellen dus dat kan je misschien als richtlijn nemen.
Hier heeft Daantje echt gelijk in, ik herken dat helemaal en vaak zelfs nog wat langer,,,,
T valt niet mee om niet te gaan werken kan k me indenken, maar je lichaam (en geest) heeft heel wat doorstaan...gun jezelf ook de tijd om te herstellen!
Toen ik nog werkte hadden wij de zelf uitgevonden Hema-test: als iemand ziek was geweest vroegen we dan: Heb jij de Hema-test al gedaan, wat betekent: ben je al in de Hema (of een willekeurige andere grote supermarkt) geweest zonder het gevoel te hebben dat je niet goed werd?
Antwoord Ja. Okee, dan kan je weer werken.
Antwoord nee: doe eerst die test ! En echt waar, het werkte fantastisch!