Welkom op het forum, benauwdheid is een ervaring die voor iedereen weer anders is ook al hebben ze copd of astma. de een heeft altijd veel slijm de ander weer niet en ga zo maar door. Maar wat heel belangrijk is dat doe je al ,blijf bewegen elke dag gezond eten. Overleg met de ha of je misschien voor de middag weer een pufje kunt nemen zodat je de rest van de dag ook goed doorkomt.
Wat medicijnen betreft en pufjes kun je het beste met je arts overleggen of longverpleegkundige.
De benauwdheid is vaak wisselend en is voor iedereen anders, hoe je daar mee kunt omgaan is vaak ook voor iedereen verschillend.
De benauwdheid zal nooit helemaal weg zijn met copd 3, ik zelf heb copd 4 en het is altijd aanwezig.
Alleen bij inspanning wordt het erger, al moet je wel bewegen, dit moet je wel gedoseerd doen.
Misschien eens overleggen met een fysiotherapeut? Die heeft goede oefeningen, ook ademhalingsoefeningen, sport je al bij een fysio? Je hebt speciale copd groepen hiervoor, kun je ook navragen bij je longverpleegkundige of longarts en of dit vergoed wordt.
Nel, dat herken ik ook de momenten dat je geen stap meer kunt verzetten, dan moet ik echt proberen rustig te blijven en goed op mijn ademhaling te letten, vooral veel lucht uitblazen helpt een klein beetje bij mij.
Meestal is het bij mij een teken dat ik net teveel of te gehaast iets doe, want de aard van het beestje verander je niet snel, het koppie wil meer dan het lijf kan.
Spanning geeft ook bij mij meer benauwdheid maar ook als ik leuke spanning heb, opwinding over iets en ik ben gelijk benauwder.
Het is bij mij vooral de acceptatie geweest, wat ik het moeilijkste vond en soms nog vind.
Ik weet dat de ergste benauwdheid wel weer afzakt na puffen of rust maar dat het blijft terugkomen, zelfs soms uit het niets, onvoorspelbaar is het! Dat maakt het ook zo lastig.
Ik zou zeker overleggen over je medicijnen, soms kan een ander pufje al veel doen.
hier heb ik heel veel aan wat jij nu opschrijft dank je wel .
ik dacht dat ik weer eens alleen was die dit had dat benauwde als ik snel even iets wil doe of gauw even boodschappen wil doen ook heb ik het als ik op visite moet dat vind ik wel vervelend
heb nog 1 vraag aan jou hoe heb jij het geaccepteerd dat je copd had en vaak benauwd bent want ik tob met het zelfde en dat geeft echt veel spanning in me lijf .
ik ga zeker vragen aan de longarts of er nog betere puffen zijn moet toch over 14 dagen naar hem toen
Fijn dat je er wat aan hebt, ik heb het ook wanneer ik op visite ga of visite krijg, volgens mij komt dit toch door een stukje opwinding/spanning, je wilt dan zo graag als vanouds alles kunenn, dus o.a. Veel kletsen, de gezellige gastvrouw uithangen, hapjes, koffie enz enz, ik zelf kan niet meer een grote groep op visite hebben,dan ben ik uitgeteld.
Kleine groepjes lukt met hulp van mijn man en alles van te voren voorbereiden, als ik zelf op bezoek ga probeer ik van te voren mijn rust te nemen (al lukt dit niet altijd :-)
Echt geaccepteerd heb ik het nog steeds niet,ik loop nog tevaak mijzelf voorbij, maar ik heb veel gehad aan mij interne revalidatie in Heideheuvel, 3 maanden duurde dit en er toch veel geleerd.
Die spanning herken ik ook,vooral op de momenten wanneer je zoveel wilt en het lukt gewoon niet dan ervaar je dat als een soort van falen, met gevolg spanning en extra benauwd.
Ik heb mij wel aangeleerd om elke keer maar te denken, misschien lukt het morgen wel en sommige dingen lukken nooit meer maar dat heb ik wel inmiddels geaccepteerd.
Hallo Nel.
Op welke manier ben je aan de weet gekomen dat je COPD heb.
Bij de HA of de long arts en in welke mate heb je COPD is dat Gold 1-2-3-4,
aan de hand van een van deze aandoening kan je ongeveer bepalen wat de benauwdheid is,
al hoe wel dat voor elke COPDer verschillend is.
De een is met gold 3 nog flink aan het sporten en de andere zit aan de zuurstof.
Het licht er ook aan heb je gerookt en hoe lang dan gelijk stoppen .
Als je medicatie krijgt blijf zoeken wat voor jou het beste helpt, er zijn zoveel pufjes waar de longarts uit
kan kiezen maar dat hoeft voor jou nog niet de goede puf te zijn.
Als je eenmaal medicatie heb altijd therapie trouw zijn m.a.w volgens voorschrift altijd nemen.
Ik heb COPD gold 3 dat is ernstig maar met de medicatie die ik heb ga ik nog fluitend door deze
wereld, optimistisch blijven een mantra maken IK BEN NIET ZIEK ik heb COPD.
Nou Nel de groeten van Jaap.
gm Jaap
ik heb copd 3
maar zit erg te tobben met me puffen vind ik heb er 1 die weinig doet
smorgens gaat het wel goed maar s middags begint de benauwdheid meest terug te komen en daar krijg ik dan moeite mee omdat je dan tegengehouden word
sporten en fietsen en lopen doe ik iedere dag en dat helpt wel
bedankt voor je reactie gr nel
Hoi Nel
Welkom op het forum, benauwdheid is een ervaring die voor iedereen weer anders is ook al hebben ze copd of astma. de een heeft altijd veel slijm de ander weer niet en ga zo maar door. Maar wat heel belangrijk is dat doe je al ,blijf bewegen elke dag gezond eten. Overleg met de ha of je misschien voor de middag weer een pufje kunt nemen zodat je de rest van de dag ook goed doorkomt.
Blije dag Daysy
Welkom op forum Nel
Het is wennen leven met c o p d, maar als je er goed mee om weet te gaan is het te doen.
succes groetjes Jopie
zou jij mijn dan tips kunnen geven a u b
want ik kan er niet goed mee omgaan en daar struikel ik steeds weer over
Welkom hier, Nel,
Wat medicijnen betreft en pufjes kun je het beste met je arts overleggen of longverpleegkundige.
De benauwdheid is vaak wisselend en is voor iedereen anders, hoe je daar mee kunt omgaan is vaak ook voor iedereen verschillend.
De benauwdheid zal nooit helemaal weg zijn met copd 3, ik zelf heb copd 4 en het is altijd aanwezig.
Alleen bij inspanning wordt het erger, al moet je wel bewegen, dit moet je wel gedoseerd doen.
Misschien eens overleggen met een fysiotherapeut? Die heeft goede oefeningen, ook ademhalingsoefeningen, sport je al bij een fysio? Je hebt speciale copd groepen hiervoor, kun je ook navragen bij je longverpleegkundige of longarts en of dit vergoed wordt.
Sterkte en groetjes, Jolien.
ik denk dat ik bij de longarts eens zal vragen voor andere puffen .
en ja de benauwdheid is er altijd wel maar soms is het zo erg dat ik sta te happen naar lucht .
nu ben ikzelf wel tot de ontdekking gekomen dat het ook wel door spanning komt .
copd fysio heb ik 1 keer in de week dat is wel fijn om te doen vind ik .
groetjes nel
Nel, dat herken ik ook de momenten dat je geen stap meer kunt verzetten, dan moet ik echt proberen rustig te blijven en goed op mijn ademhaling te letten, vooral veel lucht uitblazen helpt een klein beetje bij mij.
Meestal is het bij mij een teken dat ik net teveel of te gehaast iets doe, want de aard van het beestje verander je niet snel, het koppie wil meer dan het lijf kan.
Spanning geeft ook bij mij meer benauwdheid maar ook als ik leuke spanning heb, opwinding over iets en ik ben gelijk benauwder.
Het is bij mij vooral de acceptatie geweest, wat ik het moeilijkste vond en soms nog vind.
Ik weet dat de ergste benauwdheid wel weer afzakt na puffen of rust maar dat het blijft terugkomen, zelfs soms uit het niets, onvoorspelbaar is het! Dat maakt het ook zo lastig.
Ik zou zeker overleggen over je medicijnen, soms kan een ander pufje al veel doen.
Groetjes, Jolien
Ha Jolien
hier heb ik heel veel aan wat jij nu opschrijft dank je wel .
ik dacht dat ik weer eens alleen was die dit had dat benauwde als ik snel even iets wil doe of gauw even boodschappen wil doen ook heb ik het als ik op visite moet dat vind ik wel vervelend
heb nog 1 vraag aan jou hoe heb jij het geaccepteerd dat je copd had en vaak benauwd bent want ik tob met het zelfde en dat geeft echt veel spanning in me lijf .
ik ga zeker vragen aan de longarts of er nog betere puffen zijn moet toch over 14 dagen naar hem toen
groetjes nel
Hallo Nel,
Fijn dat je er wat aan hebt, ik heb het ook wanneer ik op visite ga of visite krijg, volgens mij komt dit toch door een stukje opwinding/spanning, je wilt dan zo graag als vanouds alles kunenn, dus o.a. Veel kletsen, de gezellige gastvrouw uithangen, hapjes, koffie enz enz, ik zelf kan niet meer een grote groep op visite hebben,dan ben ik uitgeteld.
Kleine groepjes lukt met hulp van mijn man en alles van te voren voorbereiden, als ik zelf op bezoek ga probeer ik van te voren mijn rust te nemen (al lukt dit niet altijd :-)
Echt geaccepteerd heb ik het nog steeds niet,ik loop nog tevaak mijzelf voorbij, maar ik heb veel gehad aan mij interne revalidatie in Heideheuvel, 3 maanden duurde dit en er toch veel geleerd.
Die spanning herken ik ook,vooral op de momenten wanneer je zoveel wilt en het lukt gewoon niet dan ervaar je dat als een soort van falen, met gevolg spanning en extra benauwd.
Ik heb mij wel aangeleerd om elke keer maar te denken, misschien lukt het morgen wel en sommige dingen lukken nooit meer maar dat heb ik wel inmiddels geaccepteerd.
Al went het nooit helemaal.
Groetjes, Jolien