Even voorstellen

ik ben annemarie, een 60jarige vrouw, partenr/moeder/oma/buurvrouw etc etc  en o ja, ook c.o.p.d.patiente
sinds 8 jaar.
ik heb het jaren ontkent en wilde er niets van weten.
je zag toch niets?
heb geen pijn en ik deed of er niets aan de hand was.
de laatste 2 jaar hik ik er steeds meer tegenaan en moet ik inzien , dat ik toch wel heb.....;-(((
mijn vader had het ook en ik kon me niet voorstellen, dat ik ook zoiets kon krijgen.
toen de diagnose gesteld werd, stopte ik acuut met roken en was eigendoodsbang.
ik verbloemde dat, door een extra glaasje te drinken.(ik mocht toch wel wat??;-)))
dat resulteerde in een ferme depressie, waar ik gelukkig uitraakte toen ik het glas liets staan.(dacht dat je er altijd vrolijk van werd!!)
het stoppen met roken is me nog niet helemaal gelukt, ben als de dood dat die alcoholduivel zijn kop weer opsteekt!
iemand zei me eens: nicotine of alcoholduivel?
dat zijn dezelfde, alleen in andere gedaante;-))     ik denk dat dat waar is.

groet annemarie
en nu eens kijken of dit aankomt.....