En nog een nieuw iemand!

Hoi allemaal,

Ik ben Janne, ben 28 jaar en ben geboren met astma. Ik slik sinds mijn 4e elke dag medicijnen. Vroeger deden ze er nogal lang over om een diagnose te stellen en medicijnen voor te schrijven, dus ik kan me alleen nog maar nare dingen herinneren van vroeger. Toen ik 6/7 was, zeiden alle dokters braaf dat ik wel over mijn astma heen zou groeien. Dat is dus helaas nooit gebeurd, en het is eigenlijk alleen maar erger geworden. Op de middelbare school werd ik veel gepest, omdat ik vaak ziek was en vaak niet mee kon gymmen. Dat werd later gelukkig beter, toen mijn omgeving beter begreep (en er moeite voor deed) hoe het was voor mij. Tegenwoordig heb ik goede en slechte jaren. Ik heb allergische astma, en heb meer dan 25 allergieën, waaronder ook veel voedselallergieën. Ik ben het afgelopen jaar pas voor het eerst in mijn leven bij een Allergoloog geweest, omdat mijn vorige huisarts me niet wou helpen. Inmiddels ben ik van huisarts verwisselde, en mijn nieuwe zei meteen "zo, het wordt eens tijd dat je naar een Allergoloog gaat". Ik heb dit jaar absurd veel last van hooikoorts, en heb sinds kort nieuwe medicijnen. Dat is nog eventjes wennen.

Ik probeer altijd zoveel mogelijk te doen, maar ik heb vaak geen energie voor leuke dingen, en moet afspraken met vrienden vaak afzeggen. Ik werk 40 uur per week, en ik wil dat graag volhouden om te bewijzen dat ik het kan (een dokter heeft me wel eens verteld dat mijn longen versleten zouden zijn op mijn 30e), maar ik denk dat het eigenlijk iets te veel is. Financieel gezien kan ik nauwelijks minder gaan werken, want ik woon alleen en moet mijn huur en alle vaste lasten in mijn eentje betalen.

Ik probeer me altijd te focussen op de dingen die ik kan, en niet bij de pakken neer te gaan zitten, maar dat is soms erg lastig. Vooral als je vaak toch vermoedt dat anderen twijfelen aan je eerlijkheid over je ziekte. Ik heb momenteel een slecht jaar, en ben al maanden moe. Doorgaans kom ik zelf uit zo'n dal, maar dit keer helaas niet. Dus ik heb mijn trots opzij gezet en ben nu onder behandeling bij een maatschappelijk werker. Een van de punten waar we aan gaan werken, is het accepteren dat ik astma heb en dat ik mijn leven lang medicijnen zal moeten slikken, want zo is het nu eenmaal! De eerste stap in dit'proces is 'lotgenotencontact', dus vandaar dat ik hier nu zit :)  Ik vind het woord 'lotgenoten' eerlijk gezegd verschrikkelijk, maar goed....

Afijn, ik hoop hier wat meer in te zien dat ik niet alleen ben, en dat ik me niet aan stel. En ik zou deze plek graag als een uitlaatklep zien. Ik voel me al beter door dit verhaal op te schrijven :)