Eigenwijze vader.
28-09-2012 om 10:02 uurHallo allemaal,
Ik ben Sabine.
Mijn vraag gaat niet over mij maar over mijn vader.
Eigenlijk ben ik ten einde raad.
Zelf ben ik doktersassistente ik zie helaas soms teveel van de gevolgen van jaren lang roken.
Mijn vader is 60, rookt nu ruim 40 jaar, zonder stoppogingen die ik echt mag meerekenen.
Daarnaast lust hij graag een biertje. Werkt hij niet meer sinds 7 jaar, eet weinig, niet voedzaam, beweegt weinig, hoest verschrikkelijk met slijm, praat korte zinnen en zijn conditie.. die is er eigenlijk niet.
Eigenlijk is hij op.
Al met al maak ik mij zorgen.. voornamelijk omdat hij zelf zijn kop in het zand steekt.
Ik ben geen dokter.. en het is officieel niet vastgesteld, maar mijn vader heeft copd, hiervan ik van overtuigd.
In 2008 is hij naar aanleiding van een copd-dag, waar de ernst gezien werd, verwezen naar een longarts.
Hier werd hem dringend verzocht hulp te zoeken bij het stoppen met roken en onder behandeling te blijven. Zo eigenwijs als mijn vader is, heeft hij dit niet gedaan en rookt hij rustig verder.
Echte struisvogelpolitiek.
Ik als dochter ben het zat om hier bij te staan en er naar te moeten kijken.
wat kan ik doen, om tot mijn vader door te dringen?
Bedankt voor alle adviezen en het medeleven!!
Aanstaande vrijdag gaan we naar de huisarts, hij heeft ZELF gebeld voor een afspraak
en heeft direct een dubbele afspraak gemaakt zodat we rustig een en ander kunnen bespreken
en uitleggen.
Hij begint enigzins in te zien dat het serieus is en voornamelijk hoe serieus ik ben. Dit grijpt hem nu aardig aan.
Ook is hij erg onwetend op het gebied van copd en alle gevolgen die roken heeft buiten het grote woord kanker. Dit probeer ik hem zo goed mogelijk uit te leggen.
Het is zo frustrerend dat ik op mijn werk dagelijks adviesgesprekken heb met patienten, rokers, ex-rokers.. over stoppen met roken en copd.. maar mn eigen vader zover krijgen, ho maar :N
En eigenlijk weet hij ook best wat er uit het gesprek gaat komen, ik hoop dat hij nu zover is het ook eindelijk aan te nemen, op te pakken en er iets mee te gaan doen.
Ik weet inderdaad dat mijn vader zelf ook moet willen, ik kan enkel mijn goede zorgen laten blijken.. maar dwingen kan ik niet. Dit neemt niet weg dat ik vanuit mijn beroep en voornamelijk als dochter het verschrikkelijk vind om zo toe te kijken.
We gaan ervoor.. hoop ik.
Goed dat hij zelf heeft gebeld. Dat is beter dan dat jij dat voor hem doet.
Succes vrijdag bij de dokter. Tip schrijf van tevoren vragen op zodat je ze tijdens het gesprek kunt stellen.
Goed bezig Bien, gewoon langzaam doordukken, je komt er er wel met je vader...