zo kwaad
14-11-2013 om 09:05 uurLangs de éne kant ben ik blij en fier op mezelf dat ik vandaag 1 maand gestopt ben met roken.
Langs de andere kant vind ik dat eigenlijk nu niet belangrijk. Niet dat ik opnieuw wil beginnen met roken, echt niet, maar al mijn aandacht en energie gaat nu naar mijn gezondheid.
Naar die verdomde COPD waar ik dagelijks wel echt veel last van heb, waar ik constant mee geconfronteerd word. Niet alleen op het werk, maar ook thuis, bij 't stomste eerst. Heb het gevoel dat ik afgeremd word in mijn normaal manier van doen, en ik word daar enorm kwaad en verdrietig om.
Gewoon boodschappen doen, de trap opgaan, iets heffen, ... is een marteling. Om niet uit de adem te zijn, moet ik dus constant nadenken bij alles wat ik lichamelijk wil doen. En ik wil dat niet, ik word daar zo kwaad van. Wil ik die verdomde COPD niet aanvaarden, nee, nu niet, daarvoor ben ik nog veel te kwaad. Raar maar waar, niet kwaad op mezelf omdat ik dit te danken heb aan jaren roken. Gewoon kwaad, waarom ik? Er zijn zoveel andere mensen die veel langer en meer gerookt hebben dan ik. Dit klinkt misschien egoïstisch van mij, maar ik voel me nu zo
Heb voor 't eerst in mijn leven schrik voor de toekomst, terwijl ik anders uitkijk naar de toekomst. Ik ben kwaad omdat als ik nog normaal wil functioneren ik mijn manier van doen compleet moet veranderen. En ik wil dat niet. En langs de andere kant weet ik dat op momenten dat ik dit niet gedaan heb, en acuut naar lucht zit te happen, ik mij telkens voorneem van het rustiger aan te doen. Ik heb gewoon het gevoel dat ik door die COPD niet meer de echte Marleen kan zijn en dat maakt mij kwaad
hallo Marleen,
Ik ken me zelf in jou schrijven...verleden jaar in de maand Mei werd er ook copd vastgesteld,ik moest stoppen,maar ben uiteidelijk de 11ste november gestopt,en heb vier dagen geleden mijn eerste rookvrij jaar geviert.
Ben zeer blij dat ik van die sigaret vanaf ben..
Alsook heb ik problemen,als ik iets wil doen,dan snak ik ook naar adem..maar neem dan een puf ventolin.
Nu ben ik een jaartje ouder zonder dat sigske...maar weet nu hoe alles aanpakken.
Ben nu seretide 25/250 en ventolin 100 aan het puffen.
Groetjes, :W
Hoi Marleen,
Begrijp het volkomen ....
En de wereld om je heen ziet niks aan de buitenkant, en we worden geacht gewoon ons werk te doen en, en, en, en ...................... >:(
Mag ik vragen wat er precies voor een diagnose gesteld is bij jou?
Gr Cee
Hallo Marleen,
Toen bij mij in 1991 de klachten begonnen en ik altijd veel hoestte en slijm opgaf was ik eerst ook jaloers op mensen die deze klachten niet hadden. Ik hoop dat je over je boosheid heen kunt stappen.Wel begrijpelijk dat je dat gevoel hebt. Cee heeft wel gelijk er zijn mensen die niet kunnen begrijpen wat je hebt en soms adviezen geven die nergens op slaan. Vaak wel goed bedoeld. Ik hoop dat je weer zo blij en fier mag gaan voelen. P.
Marleen,
Dat jij je gevoelens over je ziekte COPD kan verwoorden is al een hele stap, het is heel begrijpelijk dat je dit allemaal zo ervaart, denk dat elke COPD patiënt hierdoor heen gaat en moet - althans zo is mijn eigen ervaring. Het proces van acceptatie en het proces van bijstellen van visies op leven, toekomst en invulling dat is ook geen makkelijk proces en stopt nooit.
Jij bent niet je COPD, je bent niet je ziekte, jij bent jij.
Sterkte.
Maar belangrijkste ben ik vergeten "je bent niet alleen" Ik baal ook als een stekker als een arts zegt je moet je conditie verder gaan opbouwen, en noooooooit meer gaan roken :N
Dan denk ik meteen WTF >:( >:( ik heb die stomme sigaret toch al weg gegooid, ik voel me belabberd, ik heb geen energie, ik heb geen zin om uit te leggen waarom ik geen zin heb vandaag, ik ben moe, ik heb geen puf, ik moet, ik moet, ik moet............. bleghhhhhh ik haat moeten grrrrrrrrr
Marleen ook ik begrijp je volkomen!
na mijn diagnose nu 1jaar en half ben ik een super stresskip geworden!
was al gestopt met roken nu bijna 4 jaar.niks is meer hetzelfde .
al moet ik wel toegeven mijn medicijnen doen wel goed hun werk!
seretide en spiriva heb ik.
denk ook heel vaak aan mijn toekomst ,ik werk nog 4 dagen zeer intensief in een wasserij waar presteren op de 1 ste plek komt.lastig want ik wil dat ook !
dus boos zijn ja hoor dat mag .
ik ben ook boos opmezelf en voel me schuldig omdat ik toch zolang rookte,maar helpt het mij ; NEE .
sterkte :W ^O^ ^O^
Marleen, ook ik snap je, het is ook zo verdomd moeilijk soms.
Soms ben ik ook kwaad dat ik zolang gerookt hebt maar als je alles van te voren had geweten....
Het is zo wennen aan een lichaam wat niet meer doet wat je wilt, elke keer inleveren en nog zoveel willen
Zodra je wat leuks doet en plezier hebt wordt er vlug gedacht, oh valt wel mee met haar, maar ze zien je niet de volg dag wanneer je total loss bent.
Vooral dat leren om alles gedoseerd te doen vind ik lastig.
Sterkte, groetjes, Jolien
Cee, ik heb de diagnose COPD II en misschien al III. Ik heb de eerste keer blaastesten afgelegd op maandag 4 november en moet binnen 3 maanden terug naar longspecialist. Over 3 maanden gingen ze ook bekijken of ik ook astma had ja of neen.
Kwaad op me zelf dat ik zolang gerookt heb en die COPD mijn eigen fout is, dat gevoel heb ik dus niet.
Ik heb meer zoiets van het is niet eerlijk, het is onrechtvaardig dat ik dit krijg. Wie weet verandert dit gevoel nog, dat weet ik niet.
Het is wel zo dat mijn omgeving nog niet weet dat ik COPD heb, uitgezonderd uiteraard mijn vriendin.
Tegen mijn kinderen en ouders heb ik gezegd dat ik een chronische bronchitis heb en daarvoor moet puffen, meer niet. Ik ga ze niet nodeloos ongerust maken.
Ook op mijn nieuw werk weten ze dit niet. Ik heb op mijn werk wel gezegd dat ik 6 weken geleden een longontsteking heb gehad en daarvan aan 't recupereren ben. En dat door 't stoppen met roken ik veel moet hoesten.
Het moeilijke is dat je het gevoel van geen lucht te krijgen zo moeilijk uit kunt leggen aan je partner. Hoe vermoeiend het is om constant naar adem te zitten happen. Je dingen in huis wil doen, en ook doet, maar het achteraf dubbel zo hard uit zweet.
Begrijp me niet vergeet: mijn vriendin merkt wel dat het niet gaat met momenten en maakt daar totaal geen probleem van, integendeel. Maar ik wil dan zo niet onderdoen en ga dan toch over mijn grenzen.
Waarom? Omdat mijn vriendin een soort spierziekte heeft en ik haar echt niet voor alles alleen wil doen opdraaien. En eerlijkheidshalve er aan toevoegen ik te koppig ben om toe te geven aan diene COPD dat het niet gaat en diene COPD mijn leven gaat overpakken.
Ik weet wel dat ik alles nog moet plaatsen en dat de medicatie nog niet op punt staat enz. en dat ik alles wat tijd moet geven, maar toch nog altijd grrrrrrrrrr.
Ik ben blij dat ik hier met jullie mijn angsten, kwaadheid, vragen, bezorgdheden kan delen, omdat jullie tenminste beseffen, spijtig genoeg ook aan de lijven ondervinden, waar het over gaat.
Iedereen een fijn weekend gewenst :s)
Marleen, het is ook logisch die kwaadheid, koppigheid en alles bij elkaar!
je komt in een rollercoaster terecht na de diagnose.
Probeer daar de volg keer ook met je longarts en evt longverpleegkundige over te praten.
je bent een maand gestopt met roken, wat heel goed is en je misschien zelfs bij de volg. longfunctie ziet dat het wat verbeterd is, want dat kan echt nog wanneer je een tijd gestopt bent.
Sterkte ermee en fijn weekend ! Groetjes, Jolien
Hoi Marleen,
Die frustratie die kun je hier zeker delen .......
Maar goed jij moet hier doorheen en je zult nog zeker een hoop hobbels tegen komen onderweg!
Je stukje over niet willen onderdoen herken ik zooooo goed, alleen soms gaat het gewoonweg ff niet anders hoe verdomde moeilijk dat ook is om toe te geven.
Je mag best op momenten even je kwetsbaarheid tonen ( en daarna weer neus omhoog en door )
Ik begrijp dat je pas over 3 maanden een definitieve uitslag zult krijgen je bent gestopt met roken ( de belangrijkste stap ) en je moet je medicatie trouw gebruiken, misschien dat er na 3 maanden toch voorruitgang is geweest.
En valt het na een klein beetje acceptatie allemaal op z'n plek.
Maar nu even niet ..... logisch!!!
U2 fijn weekend!