wie heeft er ook een gezin met jonge kinderen en een partner met COPD?
17-02-2009 om 16:34 uurIk ben 39, mijn kinderen zijn 9 en 7 jaar, en mijn man bleek 7 jaar geleden ernstig COPD te hebben (geen alpha-1 waarschijnlijk).
Ik wil hier een oproepje zetten naar aanleiding van een artikel in het blad van het astmafonds over als je partner bent van iemand met COPD.
Mijn conclusie is dat er na al die jaren nog helemaal niets veranderd is wat betreft ondersteuning van de partner en eventuele kinderen, deze is er gewoon niet. Ik vind dit jammer want heb hier eigenlijk bij tijd en wijle wel behoefte aan, zeker in de periodes dat mijn man ziek is of als we tegen dingen aanlopen (de bedrijfsarts die zegt dat haar kinderen ook allergisch zijn :N of als mensen zeggen, hij ziet er toch goed uit :?)
Ik zou het leuk vinden om af en toe te mailen, of berichtjes of tips uit te wisselen met mensen in dezelfde situatie.
Hallo MdB,
Ikzelf heb ook een partner met COPD en wat je zegt er is bar weinig aandacht voor de partners!
Ik vind het heel moeilijk om mijn vrouw achteruit te zien gaan. Ze rookt en dat maakt het nog moeilijker.
Ik voel me schuldig omdat ik dit haar verwijt en haar dan niet onvolwaardelijk kan steunen.
Vaak zijn het eenzame periodes omdat vrienden en kennissen het vaak ook niet begrijpen. Ze moet gewoon stoppen met roken zeggen ze dan.
Ik zie op tegen de toekomst wat dit gaat brengen met al zijn beperkingen.
Ben blij dat er wat meer berichtjes komen van partners op dit forum.
Succes en hou je taai!!!
gr
[quote author=John 010 link=topic=7261.msg166935#msg166935 date=1235326514]
Hallo MdB,
Ikzelf heb ook een partner met COPD en wat je zegt er is bar weinig aandacht voor de partners!
Ik vind het heel moeilijk om mijn vrouw achteruit te zien gaan. Ze rookt en dat maakt het nog moeilijker.
Ik voel me schuldig omdat ik dit haar verwijt en haar dan niet onvolwaardelijk kan steunen.
Vaak zijn het eenzame periodes omdat vrienden en kennissen het vaak ook niet begrijpen. Ze moet gewoon stoppen met roken zeggen ze dan.
Ik zie op tegen de toekomst wat dit gaat brengen met al zijn beperkingen.
Ben blij dat er wat meer berichtjes komen van partners op dit forum.
Succes en hou je taai!!!
gr
[/quote]
Onvoorwaardelijk steunen houdt m.i. niet in dat je met iemands domme gedrag moet instemmen. Ik zeg niet dat je vrouw dom is; wel dat het roken wat zij doet enorm dom is. Volgens mij steun je haar totaal niet als je instemt met haar rookgedrag. Verder kun je haar toch in alles steunen? Dus voel je zeker niet schuldig over het niet "onvoorwaardelijk" steunen. Ik denk dat je vrouw meer heeft aan iemand die eerlijk is en haar stimuleert tot gedragsverandering (dus stoppen met roken) dan aan iemand die niets zegt en vervolgens op die manier ermee instemt dat haar ziekte erger wordt.
Ik ben dus ook een partner van..........................
Wat kan je machteloos staan als het niet lekker met je partner gaat,
je weet echt niet wat je moet doen.
Als hij pijn heeft kan je zeggen neem een pil, nu niet.
Dat familie, vrienden of kennissen het niet begrijpen, dat begrijp ik dus ook niet.
Heel jammer, want een beetje aandacht en begrip zou heel fijn zijn.
Welkom :W Ik hoop dat je hier herkenning vind, want op dit forum zijn ook jonge mensen met COPD
Het is o zo moeilijk als een partner nog rookt.
Vindt ook dat bijv. een dokter een patient moet begeleiden om te stoppen met het roken,
en niet de partner. Daar komt alleen maar ruzie van.
De buitenwereld heeft makkelijk praten, maar uiteindelijk moet de patient het doen.
Gelukkig kan je overal begeleiding vinden en hulp.
Mijn man is gelukkig nu echt gestopt, na ontelbare pogingen, weet dus hoe het voelt :N
De aanleiding om echt te stoppen was minder leuk, nl na een ziekenhuisopname door een longontsteking.
En toen hij weer stiekem rookte kreeg hij weer een longontsteking dus nu doet hij het niet meer..
Mijn man heeft al ongeveer 16 jaar COPD. Hij heeft nooit gerookt en dus weten ze ook niet hoe hij er aan komt. Vaak staan wij als partners met onze handen in ons haar omdat je niets voor ze kan doen als ze het benauwd hebben. Was het maar met een pilletje op te lossen. Er wordt vaak heel erg makkelijk over gedacht, maar zo makkelijk is het niet voor allebei de partners! Familie en kennissen begrijpen het inderdaad vaak niet omdat ze diegene ook geen 24 uur per dag mee maken en denken dus gauw dat het allemaal wel meevalt. Heel jammer, want je komt gauw in een isolement.Het is ook heel moeilijk om er met iemand over te praten. Ben blij dat ik nu wat lees van de partners van COPD.
Schrijf maar lekker van je af Kit, hier vindt je heus wel een luisterend oor.
Hallo MDB,
Ik ben 32, mijn man is 34. Sinds een jaar of 5 weten we dat hij ernstig copd heeft.
Wij hebben 2 kinderen van 4 en 6 jaar. copd is over het algemeen een ziekte die oudere mensen treft.
Als het je als jong gezin treft heb je vaak het idee dat je er helemaal alleen in staat. Ik ben vaak op zoek naar herkenning maar vind dit maar weinig. Vandaar mijn berichtje.
Hartelijke groet,
JTH
Hoi allemaal.
Ook ik heb een man die COPD heeft en samen hebben we een dochter van 5 jaar. Vorig jaar is het bij hem geconstateerd en is hij in de malle molen gestapt. Hij is gestopt met roken, ik ook trouwens en verder gaat het over het algemeen erg goed met hem. Ik ben dit jaar juli afgestudeerd als verzorgende ig en we moesten een eindscriptie maken. Ik heb het over COPD gedaan en de invloed die COPD kan hebben op het gezin. Ik ben er achter gekomen dat de COPD niet veel invloed heeft als men beide het accepteerd. Nu we het allebei geaccepteerd hebben, gaat het met mij, maar ook zeker met mijn man een stuk beter.
4 november moet hij weer voor een longfunctietest, dus ik ben benieuwd.
Succes allemaal.
Groetjes van Rilana