Terminaal hartfalen
12-08-2017 om 05:43 uurIk heb hier al eerdere berichten geplaatst ivm mijn vader die is uitbehandeld copd Gold 4 patient.
Inmiddels na weer 2 weken ziekenhuis hebben we hem gisteren weer naar zijn revalidatie plekje gebracht,inmiddels weten we dat hij terminaal hartfalen heeft.
Zijn hier meer mensen daar mee bekend?
Het gaat na het overlijden van mijn vader nog steeds niet goed met mij,zijn lijdensweg en dan toch nog zo'n plotselinge dood kan ik geen plekje geven.
Inmiddels heb ik rouwverwerking omdat ik merkte dat ik het niet in mijn eentje kan,ben nog steeds in schok na 3 maanden en helaas weinig begrip van de mensen om mij heen.
Posi hoop dat je het toch een plekje kan geven, zoiets kan echt heel lang duren. Het is erg goed dat je hulp hebt gezocht bij de rouwverwerking toen je merkte dat je het niet alleen voor elkaar kreeg.
De as van mijn moeder die 33 jaar geleden overleden is, staat in een handgemaakte urn in een heel mooi hoekje tussen de planten in de tuin. Deze urn is door een bevriende en haar favoriete antroposofische pottenbakker op bestelling gemaakt voor haar. Ook ik was toen der tijd in schok, ik was toen 23 jaar toen ze overleed. Het plaatsen van de urn diverse keren in de tuin (wegens verhuizing) heeft me goed geholpen om het een plekje te geven. Op een bepaalde manier is ze er zo nog steeds al mis ik nog steeds haar piano spel en de boeiende gesprekken die ik met haar had en kijk ik daar met blijdschap op terug.
Tegenwoordig is er ook de afscheidswijzer die was er 33 jaar geleden nog niet.
Heel veel sterkte het zal echt iets langere tijd nodig hebben.
Dankjewel Marcus,wat lief van je en zo bijzonder hoe je dat met de urn van je moeder hebt gedaan.
Afscheid nemen is zo moeilijk,het besef dat iemand echt niet meer terug komt verstikt me soms en raak dan in paniek.
Morgen is er in het verpleeghuis waar mijn vader 2 maanden heeft gewoond een herdenkingsdienst ,een moeilijk en emotioneel moment maar wel heel mooi dat ze het voor hun overleden cliënten doen.
Lieve groet Posi
Zelf heb ik mijn vader op 13 jarige leeftijd verloren, mijn moeder is overleden toen ik 45 was. Het heeft mij ook lange tijd verdriet gedaan en het heeft mij zeker een jaar gekost om het een plaatsje te geven. Nog zijn de de data van overlijden, verjaardag, begraven speciaal maar het gemis blijft. Gun je zelf de tijd om verdriet te hebben, zachtjes aan zal het leven zijn loop weer nemen. Sterkte!