Partners
08-09-2005 om 10:40 uurHoi
Ik vraag me af hoe jullie partners er mee omgaan,
Ik als vrouw er vaar het dat ik het moeilijk vindt dat mijn man zoveel voor mij doet,en hij doet het graag.
Maar als hij van zijn werk komt hij werkt in ploegendienst, dan doet het mij ontzettend pijn dat er dan altijd nog dingen zijn die hij moet doen.
En hoeveel ze moeten inleveren voor ons,
Ik krijg geen gezinshulp omdat mijn man in de ploegen werkt en nog grote jongens thuis zijn. Dat doet zeer.
Maar de jongens studeren, die hebben de handen vol, en toch moeten ze van de stichting gezinshulp de dingen doen die ik niet kan.
Daar heb ik moeite mee.
Hoop van jullie te horen hoe jullie dat ervaren
Groetjes Tinie :o
Hallo Tiniesijbom,
Herken jou probleem. Ook wij krijgen sinds kort geen gezinszorg meer omdat het allemaal aangescherpt is. Mijn man moet doen en mijn dochters. De oudste is zelf dus ook chronisch ziek, de jongste is juist deze week begonnen op de brugklas. Ik vind het schoolwerk ook heel belangrijk voor hun toekomst en dat is dus prioriteit 1.
Verder doet mijn man ook al heel veel hij heeft een zware baan en helpt druk mee in het huishouden.
Vind het een belachelijke wetgeving want daardoor word je gezin zo belast dat straks mijn man misschien wel overwerkt raakt. Verder gaat nu weer al mijn energie in het huishouden zitten waardoor de leuke dingen die je juist weer dat stukje positieviteit en en energie geven weer gelaten moeten worden. Want door mijn schuldgevoel naar mijn gezin toe probeer ik zoveel mogelijk zelf te doen en ga ik vaak over mijn grenzen heen.
Dus kom je in een negatieve spiraal terecht want je gezondheid gaat steeds slechter.
Mijn man roept wel steeds dat het niets is maar wij merken allemaal dat hij moe is waardoor hij vaker moppert dan normaal. En dat heeft natuurlijk weer invloed op je gezin. Maar vooral op mijn schuldgevoel.
Vervelend dat je geen gezinshulp krijgt, temeer daar nu blijkt dat jijzelf het niet kan doen.
Dat je partner het met liefde voor je doet is heel lief van hem, maar ik denk ook dat het uit liefde voorkomt. Hij zal het graag voor je doen nu je het zelf niet meer kan.
Apart eigenlijk dat er maar vanuit gegaan wordt dat je studerende kinderen de taak op zich kunnen nemen. Okay, enige hulp zou denk ik wel kunnen, maar hulp van buitenaf zou ook best wenselijk zijn.
Succes ermee in ieder geval Tinie, je boft met je zorgzame partner :)
Dat kinderen geacht worden mee te helpen in het huishouden is absoluut niet nieuw bij de Thuiszorg. Zelfs in de tijd dat ik nog in de Thuiszorg werkte was dat al het geval -O-.
Hoi
Ik bof inderdaad met mijn man, daarom zijn we in Dec: ook al 30 jaar getrouwd.
Iedereen in huis helpt wel mee, maar ik had gezinshulp en door die veranderingen kreeg ik geen nieuwe indicatie omdat ze mee moetsen helpen
Maar we redden ons, 1x in de maand komt iemand om mij een keer te helpen, maar die moet ik zelf betalen.
Een fijne dag allemaal :W *O*
Vind het op zich ook niet verkeerd dat de kinderen moeten meehelpen in het huishouden hoor. Heb het zelf ook altijd moeten doen toen ik nog jong was. Kom uit een groot gezin en was enig meisje. Maar ze kunnen er niet van uitgaan dat mijn dochters het huishouden helemaal over nemen. Bij mij gaat het vooral om het zware werk. Stoffen, opruimen en was verzorgen doe ik zelf allemaal wel. Juist doordat de oudste astma heeft moet er altijd goed schoongemaakt worden.
Tegenwoordig word er van uitgegaan dat de mensen om je heen je maar moeten helpen. Eerst dus je partner en de rest van het gezin. En daarnaast familie buren en vrienden. Nou familie woont bij mij aan de andere kant van het land en hebben zelf zorg nodig. Buren en vrienden werken bijna allemaal fulltime. Als ik die zorg niet nodig had zou ik er zeker niet om vragen want doe het graag zelf.
Het rare is dat dat kennelijk niet door wil dringen tot de 'hoge' heren en mevrouwen. Dat je het het allerliefst gewoon zelf zou doen... Ik ken werkelijk niemand die dat soort klussen graag uitbesteed, hoe ziek ze ook zijn. Bijna elke klant waar ik kwam verzuchtte: "Ik zou willen dat ik het zelf kon doen...".
Dat kinderen die thuis wonen hun steentje bijdragen is ook in mijn ogen normaal, maar ik zou bijv. nooit van een puber verwachten dat die de badkamer even sopt 'omdat hij/zij er toch ook gebruik van maakt'.
Het inschakelen van vrienden/buren/familie zou in een ideale wereld geen problemen op moeten leveren, maar in de praktijk is dat toch vaak niet zo makkelijk... Bovendien is het heel naar om voor alles (gevoelsmatig) op je knieën te moeten gaan -O-.
Meehelpen is inderdaad prima maar er zitten grenzen aan. Een kind moet ook tijd hebben om te spelen en sowieso komt op de eerste plaats het huiswerk denk ik. Bij ons was het anders: vanaf dat ik 6 was deed ik samen met mijn zus (jaar ouder dan ik) de afwas. Vanaf mijn 8 jaar zijn mijn ouders gescheiden, ging mijn moeder weer werken en moesten we nog meer meehelpen: elke dag na het eten de afwas, dan de keuken schoonmaken, was opvouwen en daarna pas huiswerk. In het weekend opruimen, afstoffen, stofzuigen en de badkamer poetsen, terwijl mijn moeder op de bank lag voor de tv, want ze had toch al gewerkt door de week? Ik ben er vast niet slechter van geworden, maar heb dat altijd raar gevonden. Heeft politiek Den Haag zoiets in gedachten misschien? Eerst poetsen dan huiswerk. Ik dacht dat kinderarbeid vervangen was door prioriteit voor goed onderwijs!
Ikzelf zit in ieder geval net als jullie in elkaar zo van: ik wil het zelf doen en niet op een ander schuiven (en al zeker niet omwille van astma, want dan wil ik het nóg liever zelf kunnen :P) Ben ook een pietje precies en heb er moeite mee als het niet voor elkaar is zoals ik het zou willen hebben, maar er zijn ook belangrijker dingen dan poetsen!
Hallo,
Als ik dit zo lees is het eigenlijk overal hetzelfde. Dat Den Haag er maar van uitgaat dat kinderen maar mee helpen is natuurlijk onzin, het gaat daar alleen om het kostenplaatje. >:(Dat wij het het liefst allemaal zelf willen doen komt ook voort uit het gevoel van afhankelijk zijn, wie wil nou afhankelijk zijn van familie en buren. Zolang je het zelf kunt gewoon doen, en als het echt niet anders kan toch maar hulp inroepen. ^O^
Ik doe zelf alles in fases, strijken deed ik vroeger een half uurtje over, als het niet lukt in een dag, nou dan maar in drie dagen.Toch? En Esther ook ik ga niet graag door de knieën, toch een zekere trots denk ik dan maar.
Allemaal een fijn weekeind, groetjes, Maria :W
Ja ja. 'Mantelzorg' noemt Den Haag dat.
Ik wou dat ze verdorie zèlf eens onder die verzorgende mantel gingen zitten.
Tinie, mijn man doet òok heel veel, maar ook ik voel me soms bezwaard.
Hij werkt hard en is òòk moe als hij thuis komt.
Sinds ik m'n gallerie verkocht heb en zelf niet meer werk [dat kan ik niet meer] doet hìj boodschappen e.d.
Ik heb èèn maal per week een huishoudelijke hulp, maar ondanks deze twee 'reddende engelen' kan ik me nog opwinden over dingen die - in mijn ogen - niet goed gaan.
M'n huis is niet meer brandschoon en steeds maar vragen, vragen, vragen aan m'n man of-ie niet vergeet een kaart op de bus te doen, pilletjes voor de kat te halen, een nieuwe weet ik veel te kopen, is moelijk te verkroppen.
Maar dat ligt aan mij.
Ik moet van die 'perfectie' afstappen.
Gewoon; accepteren dat het niet meer wordt als vroeger en m'n praatjes een beetje dimmen. ;)
Ik koop heel veel online. Albert Heijn bezorgt aan huis en bij TGP-post kan je tegenwoordig zèlf je kaartjes ontwerpen EN laten versturen.
Misschien een tip?
Precies dat doet mij ook heel veel verdriet. En ik probeer dan ook zoveel mogelijk zelf te doen. Maar dan ben ik vaak als hij thuiskomt helemaal op en lig ik al weer heel vroeg in bed.
Mijn dochters zijn in de puberteit en protesteren en gaan in discussie over alles wat ik van hun vraag. Daar word je zo moe van. Maar zij zijn gewend dat hun moeder alles deed voor hun. En hebben volgens mij nog niet heel goed door dat het nu niet meer altijd kan.
Hahaha heb ik ook nog wel maar wel steeds minder. Denk nu het is tenminste gedaan.
Ook mijn huis is niet meer brandschoon en ook ik erger mij er aan. Vroeger was alles opgeruimd en schoon en nu dus niet meer. Juist met astma moet de boel schoon zijn vind ik.
Heb nu wel om de twee weken particuliere hulp maar weet niet of we dit kunnen blijven betalen met twee kinderen op het voortgezet onderwijs. De laatste jaren is het leven zo duur geworden dat je overal op moet bezuinigen. Doordat je niet meer gezond bent word het leven duurder.Voor ons dus de goedkoopste supermarkt.