Mijn moeder in laatste stadium.

heel veel sterkte!
Dit zijn zware verdrietige tijden...

Gisteren hebben we besloten om vandaag te starten met morfine in de vorm van een drankje,ze is de laatste weken weer erg verslechterd en vooral tot 12 s'middags en zo rond een uur of 4 stort ze helemaal in en heeft het dan ernstig benauwd.
Ze is heel bang om de morfine te gaan gebruiken en gezien haar lage gewicht zijn we ook heel erg bang voor het effect van de morfine maar we hebben geen andere keus meer.
Ik hoop echt dat dit verlichting zal brengen en ze het nog even comfortabel heeft maar ben zo bang voor wat komen gaat,blijft ze nog een poosje leven of is haar gewicht zo laag dat deze morfine de doorslag gaat geven..allemaal onzekerheden waar ik afgelopen nacht van wakker heb gelegen.

Het is een heel logisch iets dat je moeder en jullie ook bang zijn in dit stadium. Gevoelens die logisch zijn en ook zeker op zijn plaats zijn. Misschien is er enige professionele hulp mogelijk zoals stervensbegeleiding zodat deze angst gevoelens gekanaliseerd worden en meer op zijn plaats vallen.

Heel veel sterkte voor je moeder en jullie familie in deze fase.

Marcus.

Aan stervingsbegeleiding heb ik ook gedacht maar met mijn ouders valt hier niet over te praten.Mijn vader blijft ontkennen dat ze zo ziek is terwijl we er afgelopen dinsdag door de zorg zijn bijgeroepen.
Het ging toen heel slecht met haar en ze wilde niet meer eten(weegt inmiddels nog 25 kilo)was misselijk,had het koud en een asgrijze kleur.
Ik ben 2 dagen bij haar gebleven en ze knapte wonderbaarlijk weer een heel klein beetje op voor zover dat kan.
Toen ik even om boodschappen ging heeft mijn vader haar weer gedwongen te eten,iets wat ze niet meer wil maar doet omdat hij zo aandringt.
Waarom iets rekken met voedsel wat uitzichtloos is en niet meer wil,heb hier heel veel moeite mee en vind de manier waarop mijn pa hiermee omgaat niet prettig,helaas wil hij niet naar mij of de zorg luisteren en kan hij zich niet bij haar naderende overlijden neerleggen.
Ik trek het even niet meer,de emotionele achtbaan is te groot en groeit me boven mijn hoofd.

Hallo Posi,

Kan best begrijpen hoe jij je voeld...maar ik denk dat je vader toch even zou moeten nadenken.
Het is geen aangename kwestie.
Nog veel sterkte hoor.

Groetjes van Guido,

Ben het helemaal met je eens maar hij wil niet luisteren,zelf woon ik 150 km bij hun vandaan en ben er zo vaak mogelijk maar hij is ook veel met haar alleen en dan dringt hij haar dit juist zo op.
Ze heeft heel veel moeite met slikken en als ik dan zeg dat ze niet hoeft te eten als ze daar geen behoefte aan heeft dan zegt ze"ik doe het voor ons pap"..

Hoi Posi, wat een verdrietige situatie, voor jou, maar ook voor je pappa! Je vader lijkt je moeder nog niet los te kunnen laten. Ik heb wel eens gehoord dat mensen ook ruimte moeten krijgen om te sterven. En je moeder krijgt dat niet op deze manier. Praat ze zelf over haar sterven? IS ze er bang voor, of verlangt ze ernaar?
Kan iemand van de thuiszorg of de huisarts niet eens praten met je vader? Een vreemde kijkt immers anders tegen de zaak aan, dan jij als dochter.
Toch maar proberen dat je vader i.i.g. geen vast voedsel meer opdringt, stel dat je moeder het niet meer weggeslikt krijgt. :?
Ik wens je heel veel sterkte en een dikke knuffel van mij.  Jij bent een lieve dochter!

Dank voor je lieve woorden,dit had ik vandaag even nodig. ^O^

Ach Posi, wat moet het moeilijk zijn voor jou en je vader en moeder! Veel wijsheid gewenst tov je vader en moeder. Ik neem aan dat de huisarts betrokken is in dit proces, mogelijk kan hij/zij iets betekenen in het regelen van hulp. Is de thuiszorg met evt 24 uurs zorg ook ingeschakeld?
Het is moeilijk voor je vader om realistisch te blijven, het is ook zo ontzettend zwaar om op deze manier je vrouw steeds minder zien worden. Hij heeft hier begeleiding in nodig lijk me.
Heel veel sterkte in alles!
Knuffel

Gisteren zijn we naast het morfinedrankje begonnen met pleisters bij mijn moeder,ze reageerd hier heftig op en slaapt de hele dag.
Sinds zaterdag komt ze niet meer uit bed en wil niet meer eten,ook drinken word minder en haar spraak is moeilijk verstaanbaar.
Ze word met de dag zwakker en de zorg heeft nu terminale zorg ingeschakeld en ondersteuning voor mijn vader en mij,zonder actiefzorg zou het niet te doen zijn voor mijn vader hun zijn echt goud waard!