Mama overleden

Hallo,

Ik heb hier in april en nov al 2 x een post gedaan over de opnames van mijn moeder.
De laatste keer schreef ik dat zij al geen co2 oftewel afvalstoffen meer kon afvoeren.
Uiteindelijk is er toen geregeld dat zij een beademingsmasker meer naar huis kon nemen. Zij mocht op 6 dec naar huis toe, na een opname van 8 weken... We wisten dat het slecht gesteld was met haar longen... maar dat zij uiteindelijk op 14 dec. zou overlijden hebben we totaal niet zien aankomen.

Toen mijn lieve mama eenmaal thuis kwam zaterdag 6 dec ging het al snel mis.. Dinsdag heeft de ambulance haar weer met piepende banden meegenomen, longontsteking, 40 graden koorts, flinke co2 stapeling en een saturatie van 50 procent. We wisten als ze uiteindelijk weer moesten intuberen ze hier niet meer uit zou komen.

Ze werd op de medium care opgenomen op dinsdag 9 dec. uiteindelijk kregen we woensdag 10 dec telefoon dat ze weer naar de longafdeling mocht, dit gaf natuurlijk een klein beetje hoop. Tot wij donderdag ochtend telefoon kregen dat het helemaal mis was.. Ze hebben naar de ic gebracht omdat ze zoveel slijm in der longen had, hierdoor stopte ze steeds met ademhalen. Op de ic hebben ze geprobeerd de intubatie zo lang mogelijk te rekken door haar een beademingsmasker te geven. Op vrijdag 12 dec tijdens het bezoek ging het mis,, ze moesten wel intuberen, helaas waren haar longen zo zwak dat ze niet meer zonder kon. Ze hebben zaterdag rond 13 uur de behandeling gestopt en zondag 14 dec om 12.30 uur is zij heengegaan. Klinkt zo onwerkelijk om dit zo te type. We hebben de laatste 72 uur niet van haar zijde geweken. Ze heeft zo een ongelofelijke strijd geleverd de laatste 9 maanden.. en toch bleef ze altijd positief... ze riep ook altijd.. ''mij krijgen ze niet kapot''.. uiteindelijk heeft ze dit ondanks ze nu de strijd verloren heeft wel echt bewezen. Ondanks dat ze zo ziek was, bleef ze altijd positief, dat was echt niet te begrijpen. De enige geruststelling die ik heb, is dat mijn lieve mama geen pijn meer heeft nu, de strijd die zij aangegaan is, is niet meer menswaardig.

We zijn nu bezig met het regelen van de crematie, te onwerkelijk gewoon, de helft gaat ook langs me heen, en het besef is er ook niet steeds niet. Gisteren hebben mijn zusjes en ik haar samen aangekleed en opgemaakt, dit was erg mooi om te doen. De dag na haar overlijden heb ik een bericht op FB gezet, deze wil ik ook graag met jullie delen >>

Lieve mama, dit gaat de laatste keer zijn dat ik je tag in een bericht.. wat heb jij een ongelofelijke strijd geleverd, helaas heb je deze verloren.. 10 jaar lang Was de copd een gevecht.. maart dit jaar begon de hel met een opname van 13 weken.. meerdere keren kwam je op de ic terecht maar kunstmatig beademen wilde je niks van weten, dus dit wist je te overwinnen en je longen konden zelf weer functioneren. In juli en sept kwam je in totaal 3 weken ter obisivatie in het ziekenhuis, deze opnames stelde gelukkig niet veel voor.. 14 okt vergeet k nooit meer.. Deze opname duurde 8 weken.. helaas met heeeel veeel complicaties.. bijna in coma van een morfine allergie, en hetgeen waar het vanaf toen steeds misging.. je longenblaasjes konden geen afvalstoffen meer afvoeren.. Dus je ging Co2 stapelen.. waardoor je jezelf vergiftigde. Hiervoor werd een mooi beademingsmasker aangemeten die snachts de afvalstoffen zou afvoeren.. Na eindelijk 8 weken en een hoop getest kon je naar huis.. We waren ons er allemaal van bewust dat het slecht gesteld Was met je longen en keken daarom echt uit naar Kerst want dit kon wel eens de laatste zijn. Na 3 dagen thuis ging het al mis en je ging weer met piepende banden naar het ziekenhuis. Longontsteking, je grootste vijand en onze grootste nachtmerrie, want je longen hadden nog maar een kleine prikkel nodig om er helemaal mee op te houden. Afgelopen dinsdag werd je op de medium care opgenomen en Woensdag mocht je naar de gewone afdeling. Gaf ondanks alles toch een klein beetje hoop. Tot donderdag ochtend wel dat gevreesde telefoontje kwam. "Foute boel", dus wij allemaal naar het ziekenhuis en ja hoor.. je moest naar de IC.. we wisten dat het bij kunstmatige beademing zou ophouden.. Ze hebben dit zo lang mogelijk proberen te rekken.. Helaas vrijdagavond tijdens het bezoek kwam je in een coma Door te hoge stapeling van afvalstoffen dus intuberen Was noodzakelijk... uiteindelijk is zaterdagmiddag om 13 uur de behandeling gestopt en vandaag om 12.30 uur ben jij heengegaan.. je hielt het lang vol.. Door je gevecht al Die jaren Is je hart zo gigantisch sterk geworden dat deze zich niet zomaar verloren gaf. Lieve mama, k wil jou bedanken voor de 29 jaren dat jij mijn mams bent geweest.. nu leef je in mijn hartje voort.. jij hebt zoveel liefde gegeven.. Daar waren vele jaloers op, daarom werd je ook vaak als 2e moeder gezien. Mocht k zelf ooit mama worden, zal ik mijn kinderen opvoeden met net zoveel liefde als jij hebt gedaan mijn lieve mama, jij hebt de liefde echt laten voelen.. mijn grootste nachtmerrie Was dat er een dag zou aanbreken dat jij uit mijn leven zou verdwijnen.. ik besef nog steeds niet dat k midden in deze werkelijkheid zit.. wel weet k dat jij voor ons doorgeknokt hebt, daarom ga k bewijzen dat ik ook kan knokken.. als er een hiernamaals Is, wil k dat je trots op mij bent.. je hebt gegeven wat je kan, nu Is jou tijd aangebroken om te rusten lieve mama.. vergeet niet, jij bent en zal altijd de belangrijkste persoon in mijn leven blijven. Ik hou ontzettend veel van jou mams, je weet wel tot de maan en terug.. ♡♡♡


Mijn lieve mama is maar 52 jaar geworden.