mama copd eindstadium
26-11-2014 om 06:20 uurHallo lieve mensen,
Ik heb al wat dingen van jullie gelezen...zo herkenbaar!
Nu wil ik zelf iets schrijven,ik moet het kwijt...ik heb het gevoel er nergens anders met terecht te kunnen...
Mijn mama heeft dus copd ,in eindstadium...ze kan eigenlijk niks meer alleen,ze zit in een rolstoel,hangt constant aan de zuurstof,wordt geholpen als ze naar het toilet moet....ze zit sinds een drietal weken op kortverblijf in een rusthuis ,heeft van juli tot oktober vaak in het ziekenhuis gelegen met zware opstoten en ik kon dit echt niet meer aan...ze belde me vaak s nachts als ze in ademnood zat dus ja,zo iemand kan je toch niet meer alleen laten?
Nu zelf denkt ze dat ze nog beter wordt,dat ze nog naar huis zal kunnen gaan maar ik weet dat dat niet zo is,de specialist kan niks meer voor haar doen,weet zelfs niet of ze het einde van het jaar wel zal halen...
Ik heb zo n verdriet,dit gaat allemaal veel te snel voor mij...
Wat heftig zeg. Lijkt me erg moeilijk voor je, en voor je moeder.
Gebruik het forum hoor! Hoop dat het je een beetje oplucht om dit allemaal te schrijven.
Iig veel sterkte en kracht gewenst!
Dankjewel...ik denk dat mama het zelf niet beseft...de dokter zei tegen me dat ik me er stilaan maar moest gaan instellen en dat dat nu eenmaal het leven is,mensen worden geboren en mensen sterven...dat weet ik ook maar ben hier helemaal nog niet klaar voor!
Tuurlijk ben je er nog niet aan toe om je mamma los te laten,al ben je er van bewust dat mamma erg ziek is.
Elk strohalmpje pak je toch.
Maar als het zover is dat het lichaam van mamma het niet meer aan kan dan zal je toch ,voor haar ,blij zijn dat ze niet verder hoeft te lijden.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht om dit vol te houden en te dragen.en hopelijk kunnen jullie toch nog een beetje van de December maand genieten.
En blijf zeker hier je hart luchten wij leven met je mee!
Lieve sterkte groet,
Sonja
Eej, Heftig zeg. K zit in exact dezelfde situatie. Hoe oud is je mama. Veel sterkte. X
@joyci: mijn mama is 72 jaar,niet echt jong meer maar toch ook niet zo oud hé...hoe oud is jouw mama?en hoe ver is zij?hoe verwerk jij dat allemaal?ook veel sterkte voor jou !!
@sonja:heel hard bedankt voor je reactie!zolang zij vecht,vecht ik ook!ze is al een paar dagen redelijk goed,alleen eten wil maar niet goed lukken dus heb ik voor haar Fortimel drankjes gaan halen,een soort van krachtvoeding waar ze toch wat sterker van wordt en ik merk toch dat het wat helpt...alle beetjes helpen hé!
Ze verliest ook vocht uit haar benen dus die worden elke morgen afgespannen...ze zit daar eigenlijk goed in dat rusthuis,ze wordt daar goed verzorgd...
Oomsie, sterkte. Loslaten is zoveel meer pijnlijker, maar het is de prijs die je betaalt voor het houden van. De laatste stap voor jouw moeder is de moeilijkste die jij als mens door kan maken. Er zijn geen woorden die jou genoeg steun kunnen geven, en ook soortgelijke ervaringen helpen jou niet. Maak er nog wat waardevols van samen met je moeder. Heel veel kracht gewenst voor jullie.
Hoi Oomsie,
Niet leuk om je ma zo te zien, weet er alles van.
De mijne is pas 52. is nu al zover dat ze geen co2 meer kan afvoeren dus heeft een beademingsmasker om haar daarbij te helpen. En zij mag juist geen zuurstof hebben omdat ze meteen gaan stapelen. Ik zie juist dat jou ma wel zuurstof krijgt. Mijn ma is gewoon uitbehandeld. Kunnen alleen maar afwachten hoelang ze het nog volhoudt. Hopelijk kan ze voor kerst met een aangemeten beademingsmasker naar huis, ligt inmiddels al 7 weken in het ziekenhuis, (heb 2 x eerder gepost, 24 april en vorige week).
wat bedoel je eigenlijk met zware opstoten? Ja verschrikkelijk als je te horen krijgt dat ze niks meer kunnen doen. Weet hoet het voelt.
Weet niet hoe ik me moet voelen, ga maar gewoon door met mijn dagelijks leven, werken, ziekenhuis slapen, werken ziekenhuis slapen. Probeer de ellende maar af te blokken, leef dus een beetje op de automatische piloot. Hoe doe jij dat?
Liefs..
Beste oomsie,
Ik weet hoe het voelt de machteloosheid . Herken ook de telefoon die rinkelt en de paniek dan toeslaat. Ikzelf heb hier ook een verhaal ten einde raad moeder copd--
Het is enorm zwaar, hoe ik hier mee om ga. :
- Ik heb mijn verhaal gedaan dit lucht al op dus goed dat je dit ook doet!
Probeer al de positieve dingen te zien, geniet nog van elke moment met haar.
Probeer woede en frustratie los te laten en om te zetten naar iets positief!
Verdrietig zijn mag! Huil eens goed uit bij iemand want anders hou je dit niet vol, sterk blijven gaat toch niet.
Veel sterkte x
Hey oomsie ik las dat eten ook niet zo goed ging en je van die fortimel gaf.
Ik weet niet of je mama kortademig is of ook last heeft van slijmen, mijn mama heeft ook veel last van slijmen en
Daar is fortimel niet zo goed voor. Dokter heeft toen sap of de siroop van fruit in blik voorgesteld is verfrissend en niet op basis van melk want dit werkt niet goed op slijmen x sorry even ingeving uit ervaring maar kan gerust goed zijn hoor die fortimel
In ieder geval goeie moed slaapwel x
Hoi koffertje en joyci,
Raar he,ik wist echt niet dat zoveel mensen hetzelfde doormaken,ik had jullie verhalen al gelezen voor ik me inschreef op dit forum en dat heeft dan ook de doorslag gegeven om hier ook iets op te zetten.
Zondagnacht werd ik gebeld...dat mama moest overgeven en heel kort van adem was...of ze de dokter moesten bellen of het ziekenhuis?Tja ik zei laat maar een ambulance komen he.dus ik vertrek al naar het ziekenhuis waar ze gewoonlijk naartoe gaat...zit ik maar te wachten..geen mama.ze bellen terug ja de MUG moet komen het gaat helemaal niet goed dus zeg ik ja ik zal naar hetrusthuis komen nee zeggen ze wacht nog maar wat,dus ik nog wachten.krijg ik daarna terug telefoon van de arts van de MUG:ik moet haar intuberen en in slaap doen anders haalt ze het niet,ze heeft hartslag 160 en geraakt helemaal uitgeput..ik als een zotte van het ziekenhuis naar het rusthuis gereden..ik heb haar niet meer wakker gezien...sindsdien ligt ze op intensieve zorgen aan de beademingsmachine,ligt ze in kunstmatige coma en weten we alvast dat ze een longontsteking heeft.ik ben precies keihard tegen een deur gelopen!het ging toch beter met haar?ik dacht ja als ze zo blijft dan halen we moeiteloos nieuwjaar wel en nu...geraak er stilaan onderdoor denk ik en dat is helemaal niet mijn ding,weet met mijn verdriet echt geen blijf.ik heb nog 2 jonge kindjes die weten het niet en mijn andere dochter is 15 en begint morgen met haar examens...
Koffertje ik heb gezien dat ze mama nu nutrison geven,ik veronderstel dat dit straffer is dan fortimel?ze at in het rusthuis ook wel geregeld fruit uit een blik of vers fruit,dat vond ze ook wel fris..
En die automatische piloot,die blijft maar gaan he joyci ik weet het,ik denk dat wij nog een serieuze klop gaan krijgen...ook voor jullie nog heel veel sterkte en als jullie wat kwijt willen,ben er ook voor jullie he!
dikke knuffels en hopelijk tot gauw...