longvolume reducerende chirurgie

Hallo Mijn naam is Zwanie mijn man heeft copd heeft nog 32% zuurstof hij werkt nog full time bij de groen voorziening dus buiten.In de zomer lukt het nog wel maar van okt t/m mrt heeft hij het moeilijk.Hij wil graag blijven werken maar is als hij thuis komt is hij uitgeput.Dus thuis doe ik alles maar de laatste tijd slaapt hij heel veel ik word er een klein beetje iritant van  dit komt ons huwelijk niet ten goede hoe doen jullie dit.?Ik werk zelf ook nog 24 uur in de thuiszorg en dan thuis nog alles de woning en de tuin en om het huis het word me soms een klein beetje te veel.Ik weet wel dat hij ziek is maar je kan toch niet verwachten dat ik mijn hele leven hier op in stel.Als hij s"avonds naar het eten slaapt vind ik niet erg maar als het 4 a 5 keer in de week gebeurt begint het toch wel te vervelen.Hij heeft ook geen zin meer om s"avonds nog iets te ondernemen. Mijn man is 58 en ik ben 53 Hoe lossen jullie dit op? Zwanie

Hoi Zwanie

Ik snap helemaal je probleem. Ook mijn geduld is vaak op. Bij elke verkoudheid  lijkt het wel of hij terminaal is.
Hij probeert wel veel te ondernemen maar kan weinig. Ik vind het zielig voor de kinderen.
Laatst ging ik met mijn oom naar de supermarkt. Ik kon hem bijna niet bijhouden zo snel als hij liep. Ik ben dat bejaardengangetje al helemaal gewend. Ook na het afrekenen wou ik de zware tassen al dragen maar mijn oom pakte ze sneller. Ben ik ook niet meer gewend. Het sluipt er zo in hé wat je allemaal onbewust overneemt. Vandaag waren we naar het bos geweest en we hadden ons per ongelijk met de auto ingegraven. Ik hou een auto aan, ik praat met die mensen ik hang de trekkabel onder aan de auto en hij staat te puffen tegen de auto aan. Die mensen zullen ook wel gedacht hebben. Die vent rijdt de auto vast en zijn vrouw mag het opknappen.
Ook ik ben bang voor de toekomst. Ik kan niet eens tegen mensen met een griepje hoe moet dat later dan?

Ik lees dat hij s'avonds niets meer wilt ondernemen Zwanie, maar daarom kan jij het nog wel toch? Dan blijft hij maar alleen thuis!.

ps die van mij slaapt behalve het uitstapje naar het bos bijna de hele dag vandaag ik denk dat hij morgen weer ziek is... :N

Hallo Zwanie,

Uit jouw berichtje maak ik op dat je erg weinig begrip heb hebt voor de ziekte van je man.
Stel je eens voor dat jij degene was die ziek zou zijn, zou je dan begrip hebben voor je man die zijn leven niet op jouw ziekte wil instellen?
Jullie hebben elkaar toch iets beloofd, toen jullie trouwden???

Misschien bedoel je het niet zo, maar het komt op mij over van: Ik hou alleen van je als je gezond bent........

Sharon en Zwanie.......... Wat ben ik blij dat ik niet zo'n vrouw heb als jullie. Misschien moeten jullie een aparte topic openen: ‘Mijn man is ernstig ziek, heb medelij met mij!’, of:’ Nu mijn man ziek is, komt mijn ware karakter naar boven.’…….
In voor-, en tegenspoed...... volgens mij begrijpen jullie niet wat dat betekent! Ik begrijp het dat andere mensen denken zoals jullie, zij weten niet beter! Wij (COPD'ers) zien er net zo uit als iedereen. Wij zien er niet ziek uit, ook al zijn sommige van ons ECHT invalide, maar partners moeten toch weten hoe het werkelijk zit? Jullie zijn meer met jezelf bezig, en niet met de (ernstige) ziekte van je partner. JULLIE zijn het slachtoffer......
Weten jullie wel hoe ik me voel als ik alles aan mijn vrouw moet vragen? Dat ik niet mee kan om boodschappen te halen, dat zelfs de seks niet meer is zoals het was e.d. …… beseffen jullie wel hoe “minderwaardig” ik (wij) me voel(en) !
Laat ik over 1 ding duidelijk zijn: Als partner hebben jullie (ook mijn vrouw) het moeilijk, dat besef ik me wel degelijk!
Zelfs mijn vrouw lag in een deuk om jullie, en herkende zelfs een paar van die "klachten". Gelukkig maakt zij er geen probleem van.....! Wij maken zelfs geintjes over deze ongeneselijke ziekte, maken lol, en proberen het - op die manier- te verdringen.......
Na die reactie van jullie staat het hier (in dit topic) helemaal stil, ik hoop dat dit topic hierna weer gewoon verder gaat want de info was zeer interessant.

Ja als ik het terug lees schrik ik er zelf ook van. Sorry als ik iemand hier mee gekwetst heb, ik hoop niet dat mijn eigen man het gelezen  heeft.Het was een moment opname. Het wordt mij soms ook gewoon allemaal teveel. En ik klaag nooit, zeur niet en sta altijd zonder te mokken voor mijn mannetje klaar. Ik wil bij niemand mijn beklag doen want ik heb ook niets te klagen. Ik ben gezond en hij niet. Als het gaat zoals het nu gaat mag ik blij zijn als hij er over 10 jaar nog is. Ik doe alles in huis en als hij weer een infectie heeft draag ik hem zelfs nog naar de WC. Met liefde!
Maar heel soms (als probleem op probleem zich opstapelt) trek ik het niet meer, maar dan zeg ik dat tegen niemand, slik mijn tranen in als ik hem naar lucht hoor happen. Met mij gaat alles altijd goed als ze het aan me vragen want ik ben niet ziek. Ik probeer niet te piekeren hoe we de eindjes aan elkaar moeten knopen als hij straks helemaal niet meer kan werken. Of als hij er straks helemaal niet meer is en ik met 2 kinderen achterblijf hoe eenzaam ik dan zal zijn en leeg. Ik trek het niet om straks weduwe te worden, ik wordt al gek als ik er aan denk dus probeer dat dan niet te doen, met als gevolg dat ik er over droom.  Eindelijk de liefde van mijn leven gevonden en dan doet het zo'n pijn om hem te zien creperen. Ik kan dat ook niet en ben heel fanatiek aan het zoeken of er nog redmiddelen zijn, wat dan ook! Tot die tijd masseer, klop en draag ik.
Maar misschien heb je gelijk en moeten we hier een aparte topic voor openen, waar we, ik in ieder geval, heerlijk anoniem ons even kunnen afreageren. Zodat ik hier thuis niemand tot last hoef te zijn. Waar we ons allemaal, zelfs je vrouw, in kunnen herkennen. En er dan hartelijk om kunnen lachen want wat kan je anders doen.

En inderdaad ik wil ook weer graag terug naar het oorspronkelijke onderwerp. We hebben een nieuwe longarts en die vind lrc niets. Hij zegt dat de resultaten niet goed zijn en dat je op internet alleen de succesverhalen hoort. Wie is het daar mee eens? Aan de andere kant had deze net afgestudeerde longarts nog nooit van spierkrampen als bijwerking gehoord terwijl het zelfs in de bijsluiter van Symbicort staat. Maar hij zou het opzoeken, ik ben benieuwd, in Maart moeten we terug komen, kijken of hij het antwoord dan weet. Anders andere longarts?

sorry ,sorry sorry ...ik ben door allerei omstandigheden vergeten dat er hier een topic met mijn longvolume reductie stond ..
hoe gaat het nu met r.long?..en met de mannen van sharon en zwanie ...hopelijk zijn jullie er allemaal nog ...mijn longvolume operatie is volgende maand alweer 3 jaar geleden ,en het gaat nog steeds geweldig ...heb wel dit jaar jammer genoeg 2 longontstekingen gehad ,maar door flink te trainen ,ben ik er weer goed uitgekomen ...ik heb in iedergeval geen spijt van deze operatie ...
sharon ,als je dit nog eens leest ,stuur jou longarts maar eens naar mij ,kan hj zien hoe het gaat na een lvr ..en ik gebruik ipv pretnisonpillen  [waar ik ook alle vervelende bijwerkingen van kreeg ]nu pretnison in spuitvorm ..kenacort retard...geen sagerijnige buien meer ,geen slapeloosheid ,niet meer opgefokt ...dus iedereen met zware copd ,praat eens met je longarts over deze operatie ..niet bij iedereen is dit geschikt ,jammer genoeg ..maar als er iets te vragen is ,vraag maar ...verder wens ik iedereen heel veel lucht en kracht toe ...groetjes vera ...

Hallo,ik wou even op je schrijven reageren.
ben net terug van 3 dagen nieuwegein (screening)
nu 2 weken wachten op de uitslag of de operatie
door gaat.
Heeft iemand ervaring met dr van Kessel