Help. In de middag meer benauwd
09-08-2018 om 13:21 uurIk neem om 5 a 6 uur in de morgen de spiriva en servevent. Dan om 9.30 uur 2 pufjes atrovent. Dat gaat allemaal goed en kan ik de hond uitlaten. Maar in de middag gaat het mis. ik neem om 14.30 weer 2x atrovent, en een half uur later ga ik de hond uitlaten, maar dan ben ik vreselijk benauwd. Ik snap er niets van! Heeft iemand tips voor me? M'n man is in het buitenland voor een paar dagen en dan moet ik die tijden de hond uitlaten. Ik heb ook nog salbutamol in huis. Kon er in het begin niet tegen.
Hai allen,
Zo herkenbaar allemaal. Ik gebruik s'ochtends mijn Spiriva, Serevent en Flixotide. Naar de tramhalte lopen gaat maar als ik er eenmaal ben sta ik wel even naar lucht te happen, in de bus kan ik even bijkomen. Het probleem is als ik vanaf de halte waar ik uitstap naar mijn werk moet lopen. Ook al loop ik rustig word ik super benauwd. Wat mij bevreemd, is dat als ik in het gebouw dezelfde afstand loop als buiten, ik niet benauwd word. Op het werk is er dan ook niets aan mij te zien waardoor het voor collega' s verwarrend word. Na het werk begin ik mezelf zo op te jutten bang dat ik benauwd word. Ook durf ik niet teveel te eten /drinken tegen de tijd dat ik naar huis moet omdat ik dan een soort van rare strakke band voel en dat geeft mij een benauwd gevoel ( hetzelfde gevoel heb ik bij het dragen van een bh. Tegenwoordig rek ik hem zodanig uit dat ik hem niet voel) soms zie ik het even niet meer zitten en word ik moedeloos. Ik werk nu 4 dagen en dit wil ik blijven doen daar ligt het niet aan, het ligt bij mij aan het buiten lopen. Ben nu bezig met mijn rijbewijs lukt niet echt, reeds 4 x gezakt maar ik waag nog een poging. Alleen een auto kan mij redden om door te blijven werken tot mijn pensioen
Hoi Nies,
Wat jij beschrijft lijkt mij als een angstgevoel waardoor je weer benauwd voelt. Ergens herken ik het wel, alhoewel het niet te vergelijken is. Ik geef je een voorbeeld: Ik loop thuis ,als oefening, de 6 min. test door het huis. Veel rondjes dus zonder pauze. Gaat prima, wel een beetje buiten adem maar niet erg. Moet ik buiten aan een stuk doorlopen ben ik bekaf. Heel vreemd!
Zou dat met autorijden ook niet zo zijn dat het angst is?
Ik probeer met je mee te denken. Misschien hebben andere nog ideeën :).
Hai Anna,
Dank voor jouw reactie.
Bij mij werd er 7 jr. geleden COPD (2) vastgesteld. Natuurlijk speelt angst mee in die zin dat ik bijvoorbaat al bang word als ik moet gaan lopen en dat maakt mij inderdaad benauwder. Tijdens het rijden ben ik nooit benauwd. Bij het afrijden ook niet maar ik merk wel dat tijdens het afrijden door de zenuwen onbewust mijn adem inhoud maar in principe staat autorijden los van mijn ziekte. Vorige maand zaten mijn longen weer eens op slot, van de HA Prednison en Doxycyline gekregen (leek matig geholpen te hebben) Vorige week griep gehad en na een week weer gaan werken maar eerlijk gezegd voelde ik mij nog steeds niet helemaal lekker maar omdat ik nooit een week lang ziek thuis ben gebleven kreeg ik de zenuwen omdat het zo lang leek. Ik ben dus bang dat ik of verder achteruit ben gegaan of nog niet helemaal hersteld ik hoop uiteraard op het laatste. Doordat je aan de buitenkant niets van mijn ziekte merkt (behalve als ik aan kom lopen natuurlijk) voel ik me soms zooo eenzaam en soms heel soms als ik verdrietig ben komen er gedachten in mij op waar we liever niet over praten en het volgende moment voel je je een stuk beter. Dat maakt deze domme ziekte zo frustrerend. Huishoudelijke werkzaamheden kan ik niet meer (douchen aankleden etc gaat nog gewoon prima zonder benauwd te worden) Elke donderdag denk ik weer, weer een week gered maar ik moet nog zoveel jaar haha. Ik denk dat het al een stuk scheelt als ik innerlijke rust in mezelf vind en niet zo een zenuwpees(stresskip) zoals ik nu ben. Vraagje, herkennen jullie dat rare beklemmende gevoel rondom je middenrif niet?
@Nles, wij moeten wat voorzichtiger omgaan met verkoudheid/griep, dat heeft echt zijn tijd nodig. Een kuurtje Pred. is dan nodig. Ik had het laatst, ik was wat verkouden en omdat mijn man naar het buitenland moest voor een week vond ik het toch maar nodig om naar de HA te gaan. Die was het met mij eens en kreeg een kuur van 7 dagen. Ik knapte daarvan op. Het is niet erg om eerder te bellen heb ik al gemerkt. En ook gehoord van andere mensen met copd.
Die wisselingen van stemmingen herken ik ook zo goed. Ben er nu ook mee bezig en moet alles op een rijtje zetten. Valt ook niet mee, maar nu kom ik op de 1e plaatst. Ik dacht altijd eerst aan de ander. Als je me begrijpt.
Dat beklemmende gevoel ken ik niet.
Als je wil, mag je me ook een prive bericht sturen om te praten.
Dank je!. Houd je taai en een goed weekend!
@Nies,
Dat gevoel van een strakke band ken ik wel Nies. Net of je bh te strak zit. Soms laat ik 'm uit als ik een dikke trui kan dragen, dat verschil zie je dan bij mij haast niet :/.
Ik heb het gevoel dat het mijn ribben dan pijn doen.
Ik herken dat gevoel ook van een strakke band, vooral als ik de lucht er niet uit krijg en mijzelf als t ware opblaas.
Een bh is een soort martelwerktuig geworden bij mij, ik kan er niet meer tegen dan is het net alsof ik bij elke ademhaling mijn bhband voel.
Ik draag sloggies bhtopjes, maar dan een extra grote maat zodat het elastiek niet knelt of ik draag niks, heb meestal een topje onder kleding en draag niks straks dus ken best.
Precies dat gevoel bedoel ik Amatia en Goudvisje. Bij sommige kleding moet ik wel een bh aan dan die ik mijn uitgerekte bh aan maar vaak doe ik enkel een topje onder mijn kleding. Het prettigst is het in de zomer, kun je een jurkje aan lekker los allemaal. Vandaag had ik een goeie dag, weet niet of het weer mild was maar amper benauwd geweest.
Ik draag al jaren geen bh, kan het hebben zeg maar. Happy me. :) maar ik heb laatst hempjes gekocht van Ten Cate met kant aan de bovenkant. Die zitten heerlijk en je borsten komen er mooi uit. Geen geknel!:)
Nies, waarom koop je niet een BH verlengstukje in plaats van uitrekken?