copd gold 4 zeer ernstig

Hallo,

Dank jullie allemaal voor de antwoorden.
Ook dat het schijnbaar normaal is dat men dit vraagt.
Ook wil ik nog vermelden dat ik mijn longarts al erg lang ken.En hij reageerde zo omdat ik aandrong op mijn vraag hoe het verloop van mijn ziekte(longemfyseen 4 ) zou (kunnen)zijn.
Alleen ben ik erg bang voor het einde.Zie het al gebeuren met die benauwdheid.
Ik wil dat niet en wil ook niet gereanimeerd worden.
Dat weet hij nu en is ergens ook wel goed zo.
Dag allemaal ,groetjes  ^O^

Heb er wel eens aandacht (topic) hier op het forum aanbesteed er is de mogelijkheid om een niet reanimeren penning te laten maken via de vereniging vrijwillige euthanasie. Zo informeer je elke hulpverlener als er iets met je gebeurt dat je niet gereanimeerd wilt worden. Die penning is persoonlijk en er staat in metaal je pasfoto op gegraveerd en alle overige gegevens. Zo kan je enigszins voorkomen dat je misschien toch gereanimeerd wordt door hulpverleners die jou niet kennen.

Ook is het verstandig dit soort zaken met je omgeving en naaste familieleden te bespreken en is het verstandig om je niet alleen te maken met je gevoelens en gedachten hierover.

Zelf heb ik die penning al enige tijd en weet mijn omgeving hoe ik er in sta.

Sterkte en succes.

https://www.nvve.nl/waardig-sterven/niet-reanimeren-penning/

Hallo,

Goed zo Monky!!!!!!
Leuk om zo een bericht te lezen.Doet me goed.
Dank je wel.

Doeiiiiii  ^O^

Hallo lieve lotgenoten,
Al lezende met name het stukje van Sjuul , schrok ik hier behoorlijk van. Ook ik heb ernstige copd gold 4 en ben al velen malen opgenomen geweest met een exacerbatie , zit 24 uur aan de zuurstof en ben zo moe..zo moe...inmiddels hartfalen erbij en om die reden kom ik waarschijnlijk niet eens meer in aanmerking voor longtransplantatie...weg hoop. Ik heb geknokt en mijn kop ervoor in het zand gestoken, maar nu ben ik op een punt beland dat ik het niet meer trek, altijd zo benauwd ondanks zuurstof en zelfs in rust pffff.
Ik vraag mij af hoelang dit nog vol te houden, ook ik heb ervoor getekend niet gereanimeerd te willen worden. Vind het erg moeilijk, en wil nog zeker door voor mijn kinderen en kleinkinderen, maar het kost zoveel energie. Ben gewoon op!!! Is dit een normale reactie, of ben ik kleinzerig, mijn kinderen vrienden en fam vinden mij een bikkel en een trotse vrouw, maar ik hou voor hen de schijn op wil hen geen pijn doen.

Heb al 2x revalidatie achter de rug, fysio noem maar op, het helpt niet meer. Neem trouw mijn medicatie in en vernevel paar x per dag en nacht, maar ik blijf benauwd, is dit normaal...ik weet het niet meer...mijn Longarts zegt dat als hij definitief van het Erasmus te horen krijgt dat het niet door gaat , hij nog weinig voor mij kan doen, hier werd ik niet echt vrolijk van natuurlijk, vecht ik tegen beter weten in???

Sorry lieve mensen,...eindelijk kan ik even mijn zegje doen, op papier en tegen onbekenden is voor mij makkelijker. Wil echt niet klagen is ook niet mijn instelling, maar momenteel zit ik er even flink doorheen.

Ik wens jullie allen veel moed en kracht ,....liefs whoopylady

Ik kan me goed voorstellen dat de meesten er even door heen zitten
Het is een uitputtende ziekte en niet fijn de dingen die je vroeger wel kon nu niet meer te kunnen .
Ik heb ook COPD 4 en ben sinds kort klaar met 10 weken revalidatie.
Ik voel me er stukken beter door en weet nu beter met deze longziekte om te gaan.
Ook heb ik geleerd meer te temporisseren kan iedereen aanraden om te revalideren.
En we moeten er het beste van maken en niet bij de pakken neerzitten.

Zit in Gold 3 en al heel vaak uitgeput, laat staan als je in 4 zit.
Doe er alles aan om mijn conditie zo goed mogelijk op peil te houden door speciale COPD sport te doen 2 x per week, probeer ook de dagelijkse dingen zoveel mogelijk gewoon door te laten gaan en ook tussendoor te rusten, maar het valt allemaal niet mee , kost veel energie en als je longarts dan ook nog zulke vragen aan je voorlegt, denk je dat het einde dan wel erg nabij moet zijn, terwijl dat ook als je in Gold 4 zit nog wel even kan duren (gelukkig) probeer dus niet bij te pakken neer te zitten en jezelf te herpakken.

Als je zulke dingen te horen krijgt valt het niet mee zeker als je altijd positief bent en sport en alles wat je zou moeten is dit wel een heel naar verhaal. Probeer het weer een plek te geven en probeer vanuit die plek weer een beetje positiviteit te halen ik realiseer me dat dit niet gemakkelijk is.
Blije dag Daysy

Heb nu sinds 15 jaar COPD, cold 4, kon nog weinig, 10 jaar geleden gerevalideerd op het Roessingh . Sjuuls laat de moed niet zakken. Ben nu 59 , ga 3 keer per week een uurtje sporten en loop nog steeds zonder zuurstof. Blijf positief en in beweging zo kom je een heel eind.

hallo allemaal
ik heb inmiddels al ongeveer 10 jaar copd gold 4
de ene dag gaat het beter dan de andere
vooral met dit warme weer zit ik er helemaal doorheen
maar ik heb ook vaak nog mijn goeie dagen
we hmoeten de moed erin houden
groetjes muffin

Bedankt allemaal voor de reactie,s.Daar heb ik iets aan. Vorige week erg door die hitte,en ze waren hier ook nog het flatgebouw aan het verven.Vrijdagavond was het raak.Kon niks meer. ik dacht nou daar gaan we dan naar het ziekenhuis. Mijn man heft me buiten gezet met een bak koud water .Mijn voeten erin gezet en langzaam ging het iets beter.Ik ben in mijn bed gaan liggen en toch in slaap gevallen.Was hemaal total los.Nog steeds niet goed maar wel een stuk beter .De schilders zijn weg en ook de hitte.Dag allemaal we houden de moed er maar in he?