COPD

08-01-2014 om 00:26 uur

Ik erger me dood aan al die mensen die denken dat de longarts ze wel zullen genezen. Dat is net zo'n sprookje als alle andere geloven. Medici komen met zogenaamde medicijnen waar word gesuggereerd dat je geneest. Allemaal nonsens. Geopteerde medicijnen genezen niets maar halen even de symptomen weg en die tijd gaat het afbreken van de longen gewoon verder.

Longen worden bij COPD afgebroken door Bronchitis en die afbraak heet longemfyseem. De longarts zou zo verstandig moeten zijn om iets te zoeken dat die Chronische Bronchitis echt geneest. Je raad het nooit maar het bestaat en is al meermalen bewezen de Chronische Bronchitis echt heelt en nooit meer terugkomt. Allemaal al al een paar jaar geleden bewezen en gedocumenteerd door merdere universiteiten.

De Chronische Bronchitis wordt aan de gang gehouden door virussen, bacteriën, fijnstof en nog meer troep die bij elke ademteug binnen krijgt. Bij COPD is je immuunsysteem uitgeschakeld. Het zit er wel maar herkent de genoemde vijanden niet meer en doet dus niets en zo worden je longen op gegeten tot er niets meer overblijft en je tussen 6 plankjes wordt weg gedragen. Over en uit in Gold 4!
Wordt vervolgd.

08-01-2014 om 13:33 uur

Wat een vervelend en naar nieuws Zoefie, sterkte. Zo negatief is bob eigenlijk nog niet eens laatste zin "wordt vervolgd " daaruit lijkt me een erg positief beeld te ontstaan: hij kijkt uit naar gold 5.

Login of registreer om te reageren
08-01-2014 om 13:35 uur

hahaha je maakt me zowaar aan t lachen  ;) nou daar ga ik dan ook maar naar uit kijken ^O^

Login of registreer om te reageren
08-01-2014 om 15:19 uur

Vreemde ''eend'' vindt ik bob ,hij stelt zichzelf  nog niet eens netjes voor  :P

Login of registreer om te reageren
08-01-2014 om 15:34 uur

Het is duidelijk dat een roep om hulp of uitlaatklep niet altijd herkend wordt. Dat is jammer. De meeste meelezers kennen de namen van veelvuldige posters. Als er dan een, voor mij, nieuwe naam verschijnt, lees ik dat verhaal toch anders dan van iemand die vaker een post achterlaat. Ik vind het jammer dat lotgenoten dit vaak niet meer herkennen van zichzelf en nu de draak er mee steken, waardoor een lotgenoot wordt afgeschrikt.

Tegen Bob123 zou ik nog willen zeggen: We vechten allemaal tegen hetzelfde gebrek. Ieder op zijn/haar eigen manier. Je hebt je nu uitgelaten. Heb je nog vragen? Stel ze gewoon, maar probeer voor het posten de woede er een beetje uit te halen.

Zoefie: Dat zal een flinke teleurstelling voor je zijn. Heel veel sterkte bij het verwerken hiervan.

Login of registreer om te reageren
08-01-2014 om 16:53 uur

De vraag is of "het de draak ermee steken" of een bepaald soort humor is, elk mens zet een reactie neer elk vanuit eigen optiek of achtergrond. Elk vogeltje typt zoals die gebekt is. Zelf heb ik geen enkele moeite met bobs stuk. Ook klik ik vaak op de naam om alle post te lezen van iemand.

Bob is realistisch genoeg denk ik en zie ik bobs stuk als een acceptatie voor hem van de onafwendbare dood. Zelf heb ik mijn uitvaart allang geregeld en met diverse instanties hierover gesproken, mijn kist uitgezocht, de muziek, de afscheidsreceptie / feestje al geregeld, heb ik de adressen al geschreven, de tekst en kaart is eigenlijk ook al klaar, mist eigenlijk alleen de datum nog.

Wat mijzelf betreft "een onbekende is een vriend die je nog niet kent" dit is op elke gebeurtenis, situatie van toepassing en mens van toepassing. Zo is de dood ook een onbekende vriend die ik nog niet ken en ter zijner tijd zal omarmen en zal verwelkomen. Noch mijn ziekte / fysieke toestand of de onafwendbare dood ervaar ik als negatief of als gebrek.

Waarom gaan mensen in de westerse cultuur zo krampachtig om met de dood ... In vele culturen wordt er gefeest bij iemands dood. Bob kaart een onderwerp aan dat in mijn ogen blijkbaar op het forum een taboe lijkt te zijn en dat is erg knap, hij zorgt voor veel roering en daar is niks mis mee.

Het zou ook veel reacties geven als ik zou zeggen in de topic "goede voornemens" dat mijn goede voornemen voor 2014 is: Dood te gaan. Zoiets zouden de meesten erg cynisch vinden denk ik zo.

Login of registreer om te reageren
08-01-2014 om 18:52 uur

Ik lees vooral veel woede en wanhoop in het stukje van Bob.
De ervaring dat longarts, huisarts, longverpleegkunde mij valse hoop geven door te suggereren dat zij Copd kunnen genezen, heb ik niet. Wat ze wel doen is te trachten is mij zoveel mogelijk hulp en steun te geven bij het verwerken/omgaan met Copd. 
Het heeft bij mij een paar jaar geduurd voordat ik eindelijk de beperkingen kon accepteren die Copd met zich meebrengt. Krampachtig proberen "gewoon te doen". Ik benauwd? Nee hoor, dat lijkt maar zo. Doodmoe werd ik ervan met steeds  maar weer me aan te passen aan gezonde mensen. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad voordat ik eindelijk kon accepteren dat ik zuurstof nodig had. Als ik wandelde en ik zag iemand aankomen, stopte ik gauw het neusbrilletje in mijn zak! Nu ben ik eindelijk zo ver dat ik leef zoals  het voor mij prettig is.  Trek me niets meer aan van andere mensen.  Zo loop ik af en toe met een rollator, ik had gemerkt dat als ik achter een winkelwagentje liep, ik een stuk minder last heb van kortademigheid. Loop in mijn eigen tempo zo'n 4 kilometer elke morgen met mijn hond. Daar geniet ik van en heb geaccepteerd dat ik er twee keer zo lang over doe als vroeger. Met de dood ben ik lang bezig geweest en begrijp dat ik mijn verwachtingen niet te hoog moet spannen. Ben nu 73 en geniet eindelijk van mijn leven met de mogelijkheden die mij nog resten, en dat is best nog veel! Ik heb copd 3 en inmiddels ook geleerd dat ik niet te veel waarde moet hechten aan allerlei testen. Verleden jaar april had ik een FFI van 42% en in oktober 32%!  Was meteen in paniek en zag het niet meer zitten.Nu voel ik me alweer een stuk beter en vermoed als ik nu een longfunctie test zou doen, die een stuk beter zou zijn. Ik denk dat het momentopnames zijn net zoals bloeddruk meten. Ik ga longrevalidatie doen bij Ciro in Horn en ben mijn longarts dankbaar dat zij mij aangemeld heeft. Dat bedoel ik met een positieve bijdrage leveren van de zijde van behandelaars aan mijn leven met Copd.

Groetjes Scarlett

Login of registreer om te reageren
09-01-2014 om 12:16 uur

ik zou willen dat ik met de dood zo om kon gaan als jij Marcus maar ik vind t echt een vreselijk idee om te beseffen dat je er dan nooit meer bent .dat je nooit meer je geliefden zult zien ,nooit meer een blauwe lucht zult zien,nooit meer .... ik ben al wel zover dat ik weet waar ik een euthanasieverklaring moet downloaden.(heb t nog niet gedaan).ook al weer zo n taboe .hoeveel mensen ik niet heb moeten vragen hoe en waar .pff maar goed ,ik vind mezelf ook nog veels te jong om me daar mee bezig te moeten houden maar ik zou willen dat ik er gemakkelijker over zou kunnen denken

Login of registreer om te reageren
09-01-2014 om 15:19 uur

Beste Zoeffie.

Je hebt duidelijk daar de eerste erge moeilijke stappen gezet. Elk mens gaat op eigen manier om met de dood en een toekomstig eigen overlijden. Iedereen weet van zichzelf waar die vandaan komt, wat die achter laat bij overlijden maar niemand weet wat er na de dood is. Natuurlijk zijn daar diverse overtuigingen, geloven, aannames en ideeën over. Nog nooit heeft iemand die overleden is een verslag of een bericht gestuurd naar de nabestaanden dat wetenschappelijk verklaard kon worden. Zo is de dood voor iedereen een onbekende en heeft juist dat onbekende en het eindige op elk mens weer een ander effect.

Mijn vader is al sinds de oprichting lid van de NVVE Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde informatie vindt je hier zelf ben ik korter lid, ook zijn we daarnaast lid van de coöperatie laatste wil en de levens einde kliniek. Gelukkig vergoeden inmiddels meer zorg verzekeringen de opname in de levenseinde kliniek.

Heel persoonlijk zou ik het niet wensen alles rond mijn overlijden straks bij mijn dierbaren in hun schoenen te schuiven cq. op te zadelen daarmee. Ook testamentair heb ik lang geleden alles al geregeld en een executeur testamentair aangesteld. Verder ben ik bezig met een kookboek voor mijn kinderen en wat andere leuke zaken.

Natuurlijk is het niet een makkelijk iets, het overlijden van mijn moeder 25 jaar geleden aan COPD heb ik erg dichtbij meegemaakt en heb ik helaas ook van vele vrienden afscheidt moeten nemen, ik realiseer me al te goed dat alles bijgedragen heeft tot waar ik nu sta en over dit soort zaken denk zoals ik dat doe.

Wil jij (of anderen) hier ooit over praten een pb is mogelijk.

Groet,

Marcus.

Login of registreer om te reageren
09-01-2014 om 17:18 uur

Brr, ik kan ook niet zoveel met zoveel cynisme. Het zal een vorm van rouwverwerking zijn, teleurstelling.... maar als iemand het over tussen 6 plankjes heeft, krijg ik de kriebels. Zo praat je toch niet over je laatste reis, uit dit leven?
Ik trek me altijd op aan de chronisch zieken om mij heen. Als ik hen zie, van elke dag het beste makend, lukt het een keer niet, dan niet, morgen weer een dag hopelijk. Dan durf ik al niks meer te mopperen.
Ik ben zelf nog geen longarts tegengekomen die sprookjes vertelt, of onrealistische hoop geeft. Maar moed verloren, is al verloren.  M.i. is het leven een geschenk! Het is alleen niet voor iedereen gemakkelijk, soms zelfs uitermate moeilijk.
Maar uit welke bron put je?
Ik wens allen die tobben met hun lichamelijke en psychische nood, heel veel sterkte!

Login of registreer om te reageren
16-01-2014 om 17:48 uur

Antwoord aan Clasina en alle anderen die gereageerd hebben ophet cynische bericht.

Ik houd me niet op theorieën en andere filosofieën. De werkelijke feiten zijn voor mij doorslag gevend. Een van de feiten is dat de meeste longartsen in een heel klein kringetje rondraaien en daarbij denken dat ze de wijsheid in pacht hebben. Sommige kijken wel naar de ontwikkelingen in het buitenland maar zullen zelf de oplossingen niet accepteren. Nee, Nee, deze vinding waarvan bekend is 100% te werken moeten wij eerst onderzoeken. En vervolgens verdwijnt het veilig in een la.
Alles wat deze jongens aan genezing bieden is nihil ,allemaal tijdelijke oplossingen. Alle medicijnen hebben dit credo. Stel je nauw voor dat ze met medicijnen aankomen die echt genezen. Dan gaan niet alleen de medicijn fabrikanten op ten duur failliet maar voor de heren doctoren valt er dan ook geen droog brood meer te verdienen zijn. Die anderhalve tot twee en een halve ton Euris veranderen in een minimum salaris. Daar kun je de villa met zwembad en je dure vrouw niet van onderhouden.
Gegarandeerd dat ze dan allemaal de politiek in gaan.

Login of registreer om te reageren