Bezoek aan de longarts

Hallo allemaal,

Voor degene die mij niet kennen ik hem mij al voorgesteld bij „ Even Voorstelen”  ;)

Gisterenavond om 19.00 uur eerste bezoek longarts, lag om 19.15 op de SEH. Mocht niet meer lopen dus met rolstoel daar naar toe gebracht (onder luid protest van mij) was tenslotte ook komen lopen van de parkeergarage naar de poli die ver weg lag. Longarts schrok van mijn benauwdheid. na heel veel onderzoeken bloedgas ct scan hart filmpje hart echo ed. kreeg ik om 00.15 uur de uitslag. Daar jaren geleden al copd 3 was vastgesteld, bleek ik nu door 3 longontstekingen vanaf mei dit jaar ernstige longschade te hebben opgelopen. Verder kwam uit het cardiologische onderzoek naar voren dat ik na de periode dat ik bij de cardioloog terecht was gekomen toch een licht hartinfarct had gehad. (vandaar dus ook de pijn op mijn borst) nu schijnt mijn hart goed te zijn maar er zit dus wel een littekentje op. Moet in december weer terug naar de cardioloog en ik kon die datum gewoon afwachten volgens de cardioloog op SEH, want verder zagen alle uitslagen er goed uit. Ben ook getest op longembolie dat zag er goed uit, maar ze kunnen niet uitsluiten dat ik dat niet heb gehad. Trombose waardes in mijn bloed waren goed. Dus geen bloedverdunners. Ben nu weer op een hoge doses prednison gezet van 20 dagen. Inhalaties zijn verandert en driedubbel verhoogd. Moet dit 6 weken doen, en dan terug voor een longfunctie test en een plan van aanpak. Maar ik ben blij!!!!!!
Eindelijk eindelijk voelde ik mij geloofd en begrepen mensen mij. Ik ben hellemaal op kan amper staan en lopen ben de hele dag bekaf. En nu zeiden beide artsen, dat ze niet begrepen dat ik nog op de been was, ze hadden verwacht dat met de hoeveelheid lucht die ik nu heb geheel bedlegerig zou zijn. En ik me maar groot houden omdat niemand iets aan me kan zien en ik gewoon bijna zelf ging geloven dat ik een aansteller eerste klas was, terwijl dat helemaal niet in mijn aard ligt. Ik ben gewoon zo ontzettend moe, en zo benauwd. Moet zeggen dat ik nu al merk dat deze medicijnen anders werken. Heb nu al het gevoel van beter ademen. Volgens de artsen moet ik wel rekening houden met die blijvende beschadiging, maar dat hun denken dat ik er toch een stuk beter uit moet komen met de juist medicatie dan dat ik nu ben. Zo zie je maar had ik zelf niet aangedrongen dat ik naar een longarts moest had ik er nu nog mee gelopen. Dus mensen kom voor jezelf op, hoe moeilijk soms ook. Ik heb maanden verziekt van mijn leven omdat ik te ziek en te apathisch was van vermoeidheid en daardoor gewoon niet voor mezelf op kon komen. Maar vorige week bereikte ik dus mijn bekende druppel, en heb ik min of meer geëist dat ik nu eerst naar de longarts wilde. Nou het is een hoop geklaag maar wilde dit toch even kwijt!

Wordt vervolgd!

Wens jullie allemaal een prettige dag toe!

Aniras