En in een keer waren we in het ziekenhuis....

Hoi allemaal!
Ik ben Miranda en heb 2 zoontjes, de oudste wordt volgende week 8 en de jongste is 6. Voor 2 weken terug, is mijn oudste onverwachts opgenomen in het ziekenhuis met een astma aanval. Nooit eerder bekend geweest met astma en komt ook niet in de directe familie voor.

Hij was die ochtend wel aan het piepen en zagen, maar dat had hij wel eens eerder, dit duurde dan een dagje en werd hierna goed verkouden. Hij is zo'n jongentje dat wel snel probeert om thuis te blijven, dus zei ik nog: je hebt geen koorts, we gaan het gewoon proberen! Eenmaal buiten sloeg hij dicht van de kou,denk ik. Hij zei nog mijn hartje doet zo'n pijn. Toen ging het allemaal wel snel. Hij werd steeds benauwder, ging rechtop zitten met zijn armen van zijn lijfje af en kon niet liggen. Nu werk ik zelf als verpleegkundige op een longafdeling, dus je zou zeggen dat ik er wel verstand van heb.... nou zo voelde het op dat moment helemaal niet.

Wel snel de huisarts gebeld en we konden meteen komen, deze stelde vast dat hij een luchtweginfectie had beiderzijds, het kon geen astma zijn, zei hij. Antibiotica en ventolin puff's mee, hij zat wel op het randje van de benauwdheid, dus moest wel snel opknappen. Als het alleen maar erger zou worden, moest ik die middag terug komen. Eenmaal thuis meteen puffs gegeven, maar het werd niet minder. Ondertussen gingen alle alarmbellen rinkelen in mijn hoofd en wist ik dat als ik nog een keer zou bellen dat hij naar het ziekenhuis zou moeten, met die gedachte in mijn hoofd heb ik nog een paar minuten gewacht, stom he? Uiteindelijk was mijn huisarts vrij en moest ik een ander bellen. Die had het over een longontsteking aan een kant, maar vond dat hij wel naar het ziekenhuis moest.

Zo gezegd zo gedaan. Man op het werk laten schrikken, "nu naar huis komen!" En op naar het ziekenhuis. Daar kwam hij binnen met een zuurstofgehalte van 86%, daar schrok ik van, gelukkig krabbelde het snel op met de maximale zuurstof die hij kreeg en op het vernevelen deed hij het harstikke goed. De kinderarts vertelde dat dit toch een astma aanval was, aangezien hij zo goed reageerde op de medicijnen. Uiteindelijk heeft hij 5 dagen opgenomen gelegen, 5 dagen 40mg prednison gekregen, de eerste dagen om de drie uur verneveld en alleen de laatste nacht kon hij zonder zuurstof slapen. "s nachts daalde het zuurstof gehalte naar rond de 90% en moest ter ondersteuning zuurstof hebben. Hij mocht pas naar huis als hij zonder zuurstof kon slapen.

Dit alles was een enorme ervaring voor mij. Het is toch heel anders als je aan de andere kant van het bed staat, het ging nu om mijn ventje en niet over een of andere patient! Ze gebruikten alle medicijnen die ik volwassen patienten geef. Nu gebruikt hij alleen nog maar ventolin en moeten we dinsdag bij de kinderarts terugkomen. Hij heeft geen antibiotica gehad, want hij had helemaal geen longontsteking. Nu vallen er ook stukjes op hun plek. Het heeft waarschijnlijk heel lang gesluimerd en hij hoeste wel heel veel met name 's nachts, piepen en kraken deed hij ook wel eens en hij was altijd moe. Het kon best zijn dat hij 's nachts ook een laag zuurstofgehalte had. Omdat dit de eerste aanval was, willen ze afwachten wat hij nu gaat doen, de ventolin puff worden afgebouwd naar zonodig. Ik zal het in ieder geval nu eerder herkennen.

Deze week is hij voor het eerst naar school gegaan en hij maakt er al een beetje misbruik van. Was de eerste dag met de pauze binnen gebleven, hij had tegen de juf gezegd dat mama had gezegd dat dat niet goed voor hem was....heb ik nooit gezegd! Ik vind het wel moeilijk om hier een weg in te vinden. Als hij ziek is vindt hij het heerlijk om zich hieraan over te geven en het zonodig nog wat zieliger en erger te maken. Al afgesproken dat we hier geen grapjes over kunnen maken, maar ja het is wel reuze interessant al die aandacht.

Het is een lang verhaal geworden, het was heerlijk om het even op te schrijven. Ik ben al een paar dagen aan het meelezen en kon me er nu toe zetten om mijn ervaring te delen met jullie.
Groetjes Miranda