Kattenallergie

Ettie,

Ben je bewezen allergisch voor katten ?
Of zijn er nog andere allergien?

Het lijkt mij een moeilijke beslissing om je katten te herplaatsen. Veel sterkte.

Ik heb zelf een allergische astma met waarschijnlijk copd 1
En ik en katten gaan niet samen.

Welkom Ettie :W

Dat je op katten reageert zegt niet alleen het allergie-onderzoek, maar merk je blijkbaar zelf ook.
Ik ben zelf ook allergisch voor bep. dieren, en heb ik één van die bep. dieren maar 10 minuutjes om heen... krijg al echt last. Niet die tijd dat ik erbij zit, maar ook erna.
Bij jou is het zelfs dat je vier van die beestjes waarvoor je allergisch bent om je heen hebt, en dan de hele dag. Ik zou me voor kunnen stellen dat dat een enorm aanslag op je lichaam is.

Het advies van je arts zou ik daarom wel serieus nemen. Al begrijp ik dat het niet makkelijk is om ze weg te doen! Stel dat je er maar licht allergisch voor was, je had er maar één, en deze kon elk moment dood gaan... was het nog te overwegen om het beestje nog bij jou te laten sterven. Maar vier... is wel een beetje erg veel misschien.

Succes en ook veel sterkte!!

Ik was ook allergisch voor de kat, een donkerbruine pers, Kater, zo'n leuk dier, binnenkat. Vastgesteld na onderzoek. Maar ja, je hebt zo'n beestje en doet hem niet weg. Ook niet na 17 jaar zeuren van de HA. Nou ja, uiteindelijk overleden aan ouderdom. Het duurde bijna een jaar, maar toen werden de allergische klachten toch minder. We zijn toch maar niet aan een andere kat begonnen...

Geen COPD, wel allergisch astma en veel allergieën, waaronder een voor katten (en honden).
Mijn eerste reactie was dat ik de dieren niet zou herplaatsten omdat ik twijfelde of mijn longen wel op ze reageerden. Toch wist ik dat als ik de katten had geaaid en daarna ik mijn ogen aanraakte ze heel dik werden en gingen jeuken. Bij de honden had ik dit nooit.
Nadat ik een periode zo ongeveer elke avond bleef in het hoesten (en aansluitend benauwd werd) heb ik de knoop doorgehakt en de katten herplaatst, ook omdat ze nog relatief jong waren. Al die longontstekingen die ik al gehad had zijn op den duur een aanslag op mijn longen en dat was de motivatie eigenlijk, ik begon bang te worden hiervoor.
Katten dus herplaatst en nee natuurlijk is dat niet makkelijk, maar ik moet zeggen dat mijn hoestbuien in de avonduren wel tot het verleden behoren, toeval?
De honden zijn er nog en een daarvan is een bejaarde dame. Zij blijven ook - ik heb zoveel allergieën en ik heb totaal geen aanwijzingen dat zij de oorzaak zijn van wat er nu nog aan klachten is. Natuurlijk is het beter om de allergenen te vermijden maar ik krijg meer klachten als ik met een hoge pollen druk buiten ben dan dat ik met de honden op de bank hang (het laatste is *geen* extra klachten). Leert mij dat ik beter zoveel mogelijk pollen kan vermijden in plaats van mijn honden :) waar ik ook heel veel plezier en energie uit haal en waardoor ik in beweging blijf en sociale contacten mee kan onderhouden.

Ik moet zeggen dat mijn huisarts totaal geen begrip had voor mijn klachten toen de katten er nog waren. Tijdens een consult kreeg ik te horen "ja maar je hebt nu je hier zit nog niet een keer gehoest", ja DUH.

Heel eerlijk, ik vermoedde al een jaar eerder dat de katten wel eens konden bijdragen aan mijn klachten, besloot toen de nieuwe allergietest af te wachten en had me voorgenomen dat als die voor katten inderdaad positief was ze te herplaatsen, maar het heeft daarna nog zeker 6 maanden geduurd. Een van de redenen was de sociale druk. Vrienden die riepen 'ach wat zielig voor de katten' etc. Op den duur was ik er klaar mee en gaf ik tegengas. "Het zijn mijn longen die elke keer een opdonder krijgen en die hierdoor permanent beschadigd kunnen raken, ik wil COPD voorkomen etc, ik wil later niet aan een zuurstoffles mijn boodschappen moeten doen". Dat bleek te helpen en het ge-ja-maar was over. Moet er ook nog bij zeggen dat toen ik de knoop doorhakte ik niemand had ingelicht om weer te voorkomen dat mensen gingen roepen dat het zielig was voor de katten, het was al moeilijk genoeg voor mij en ik kon dat soort reacties er echt niet bij gebruiken.

Ik hoop dat je wat aan mijn ervaringen hebt. Het heeft bij mij denk ik wel degelijk geholpen en achteraf heb ik er totaal geen spijt van. Scheelt ook dat ik weet dat ze goed terecht zijn gekomen, samen geplaatst bij hetzelfde gezin.

Ik ontdek nu pas dat ik reacties heb. :)..ben een beetje aan het zoeken hoe alles werkt. Ben hier vandaag voor het eerst.

Ja heb bewezen Kattenallergie en geen enkele andere allergie.
Het is heel moeilijk afscheid te nemen van mijn beesten Heb ze al 11 7 en 6 jaar.
Mijn klachten zitten in de onderste luchtwegen en is erg benauwd. Dat hoesten is ook niet bevordelijk voor copd
Mijn huisarts zegt dat die daardoor verslechteren. Heel erg moeilijk en als ik alleen traanogen had en een loopneus dan wist ik het wel.
Weet niet op wat voor antwoord ik hoopte. Misschien dat er iemand spontaan genas van deze allergie.
In ieder geval dankjewel mensen dat jullie  een reactie gaven.
Hoop dat dit geplaats word Ik snap het allemaal nog niet goed

Roundaboutn,  ja ik snap je wel...ik vind het heel rot dat ik de allergische ben want anders was de keuze nog makkelijker
Benauwd wil je het niet hebben en heb ook veel reactie's van mijn omgeving van Doe die beesten toch weg en denk aan je gezondheid tot aan wat zielig voor ze Is er geen mogelijkheid dat je ze kunt houden  en dat zegt de meerderheid. Ja was die er maar.... Dankje voor je reactie ...nu wordt mijn schuldgevoel iets minder  Gewoon voor mezelf opkomen want door elke hoestbui gaat er meer rek uit mijn longen

Ettie,
ik wist diep in mijn hart wat ik moest doen, ik moest er alleen naar toe groeien. Mijn vrienden begrepen pas waar het om ging toen ik ze keihard ging confronteren. Ik heb weliswaar geen COPD nu maar toen ik zei "als ik straks met zuurstof in een scootmobiel zit, *dat* is pas zielig*" leken ze het te snappen.

Ik had ooit een kat zonder problemen. Jaren later leerde ik iemand kennen die 4 katten had en ik kreeg zoveel last van mijn ogen dat ik er niet heen kon zonder anti-histaminica te gebruiken. Er kwam een dag dat ik haar vroeg: valt je niks op? Ik heb geen last mee van je katten!

Ik dacht dus dat daarmee de weg vrij was om zelf katten aan te schaffen en dat ik er overheen was gegroeid. Niets bleek minder waar na een aantal jaren  ;( Mijn katten waren inmiddels 8 jaar toen ik de knoop kon doorhakken. In mijn achterhoofd had ik dat de katten nog wel eens tien jaar of langer konden leven...

Ik landde elk voorjaar in het ziekenhuis en ben een aantal keren zo ziek geweest dat ik echt bang was. Dat heeft ook wel 'geholpen'. De angst kreeg bij mij de overhand en langzaam was ik er toe bereid om bijna alles te doen om dat niet meer mee te maken.

Ettie, neem je tijd ervoor. Niemand die jou kan zeggen wat je moet doen, ik kan alleen maar zeggen 'luister naar dat stemmetje in je hoofd'. En dan nog... ik had ook tijd nodig om uiteindelijk de stap te nemen. En misschien is jouw keuze wel om ze niet te herplaatsen - zolang je dat dan maar weloverwogen doet!

Ik weet niet of het bij jou mogelijk is maar laat de katten in elk geval niet meer op je slaapkamer. Bij mij kwamen ze er ook niet meer op en ik kleedde me uit in de gang zodat ik de allergenen aan mijn kleren niet mee nam de slaapkamer in, helaas was dat bij mij niet genoeg - maar er zijn mensen die  daar wel genoeg aan hebben.
kattenallegeen schijnt behoorlijk venijnig te zijn omdat de allergenen erg klein en licht zijn. Ze zweven lang en doordat ze zo klein zijn komen ze diep in je longen terecht. Daarnaast schijnt het ook nog een plakkerig goedje te zijn, het plakt aan je muren etc. Het duurt dan ook lang 6-12 maanden, voordat het aantal kattenallegenen in je huis afneemt.

Dikke knuf voor het nemen van deze moeilijke beslissing.

Daar had ik nog niet aangedacht kleren uit je slaapkamer laten.
Had al wel wat gelezen over het kattenallegeen en het is hardnekkig.
Doordat ik Copd heb heb ik heel veel klachten daaraan toebedacht  in plaats van aan een allergie. Ik ben begonnen ben met katten meer naar buiten....maar ze zijn net zo vlug weer binnen daar niet van. :) Extra dweilen en stofzuigen. Het is een hoop werk wat ik bijna niet alleen kan.
Ik moet ook naar de toekomst kijken ik heb een aantal jaren ook Qkoorts gehad en heb mede daardoor en een longontsteking 20% longinhoud verloren Door te stoppen met roken en Longfysio weer wat teruggewonnen . ..en zo lezende overal neemt de angst ook de overhand.
Het is bijna niet te doen mijn beesten weg  ;( maar als ik lieve mensen kan vinden is het owkee.  Moet niet alleen aan mezelf denken maar ook aan mijn Familie. En ik wil liever niet afhankelijk worden.
Wordt van de allergie ontzettend moe.
Dankjewel dat je de tijd nam om aan me te tikken...en me te wijzen op het stemmetje in mijn hoofd.

Snap dat het een hele moeilijke beslissing is. Ik heb zelf ook een kat gehad, vorig jaar hebben we haar laten inslapen op 20 jarige leeftijd. Ik heb destijds besloten haar bij mijn moeder te laten toen ik op mezelf ging wonen, ook vanwege m'n astma en allergie (niet voor katten overigens, wel voor huisstofmijt maar ik reageer ook wel op katten). Misschien kan je eens in de kennissenkring rondvragen of je ze daar niet kwijt kan zodat je ze toch nog af en toe kan zien?

Hoi Ettie, wat een lastige keuze. :?
Ik heb zelf allergisch astma, maar ik heb ervoor gekozen de katten gewoon bij ons te laten. Het hele gezin zou hierdoor geraakt worden.
Ik was op zoek gegaan naar info en las dat het heel lang kan duren voordat de allergenen uit huis zijn. En dat het belangrijk is om een alllergeen-vrije kamer/ruimte te creëeren, bijv. de slaapkamer.
En dat heb ik gedaan. Daar komen ze niet.
En na een aantal jaren bleek dat mijn waardes gedaald waren en de huisarts heeft nu goede moed dat het uiteindelijk uitdooft. Sommige allergiën doven nl. na 30 jaar uit. Nu hoestte ik er niet van, maar ik had meer last van niezen en loopneus, wat uiteindelijk wel astma-achtige klachten gaf.
En ik reageerde heftiger op de ene kat dan de andere. Vriendinnen en familieleden hebben ook meerdere katten, dus ik kan het sowieso nooit ontlopen.
Ik wens je veel sterkte met het maken van de juiste keuze. Het zal altijd pijn doen, wat je ook kiest!