Vergeetachtig, in jezelf gekeerd, afwezig door medicatie?

Ja, het is net als jij verteld Internetmoedertje, ik hoor het wel, maar het komt niet aan.

Heel vaag. Ik duik vandaag nog maar even alle bijsluiters in, wellicht valt er iets over terug te vinden.

Mijn vriend heeft lekker gister een zak friet en sate gehaald en lekker samen zitten smullen op de bank met een filmpje erbij  :*. Dan kom ik weer een beetje bij.....  :Y

Wat goed om dit allemaal te lezen. Ik weet nog niet zo lang dat ik astma heb, ongeveer een jaar of twee. Ik heb het volgens de longarts weliswaar in lichte vorm maar ben toch regelmatig benauwd. Eergistereren heb ik echt een grote aanval gehad (eigenlijk de eerste sinds de diagnose is gesteld) en ik ben compleet uitgeteld hierdoor. Ik heb het gevoel dat alles dood is van binnen, ik kan niet nadenken en reageren, staar wezenloos voor me uit en hoor niet wat mensen om me heen zeggen. Ik wil eigenlijk alleen maar slapen. Vandaag voel ik me iets beter en ik begrijp nu dat ik niet de enige ben die dit overkomt!
Groeten van Hans.  :?

Nee Hans, je bent zeker niet de enige. Vervelend dat het bij je ook astma hebt.

Vooral rustig aan doen, grenzen aangeven en vooral doen wat je zelf goed acht.

Dat in mezelf terug trekken is toch iets om te overleven en zal ik altijd wel blijven doen denk ik.........

ja dat terugtrekken ken ik! doe ik ook als ik aanval heb of als ik actief iets moet doen terwijl ik benauwd ben..ik sluit me af en trek me teurg in mijn hoofd..zo voelt het echt..alsof ik los raak van dat benauwde lijf...meestal ben ik in gedachten dan ook ver weg. ik heb dat altijd gezien als mechanisme om benauwdheid draaglijk te maken en ook fysieke oorzaak: te kort aan zuurstof, dus hersenen werken ook trager.... als ik niet toegeef aan dat in mezelf keren op zo'n moment, heb ik het idee in paniek te raken van de benauwdheid en dan ben je verder van huis....dat kost pas energie!

groetjes mies

Nou dimple, zo te zien ben je niet de enige die daar last van heeft..
Ook ik herken het in jezelf gekeerd zijn ook, als ik een erge aanval heb, ben ik alleen nog maar met mijn ademhaling bezig, zodat ik dan tenminste rustig ademhaal. Het proberen niet in paniek te raken kost mij dan kennelijk te veel energie om me ook nog met mijn omgeving te bemoeien.
Als ik echt in gesprek ben met mensen, en ik mis iets, dan vraag ik het meestal nog een xtje, ze denken dan vast dat ik half doof ben, maar ach..
Sommige dagen heb ik ook dat ik me erg licht voel in mijn hoofd, best irritant, want dan denk ik de hele tijd dat ik zodirect flauw ga vallen. Hebben jullie daar ook last van?

Hoi Bioloogje,

De laatste tijd herken ik dat lichte gevoel in mn hoofd! Heel raar.... ik heb dan niet echt last van benauwdheid...niet heel erg in ieder geval. Het is ook gekomen sinds dat ik n hardnekkig virus of toch een bacterie heb...(ik weet het nog niet), sinds die tijd heb ik het ook veel meer benauwd, ik ga het in ieder geval ns voorleggen bij mn longarts.

Groetjes Nina

Ik denk dat het inderdaad een soort 'natuurlijk overlevingsinstinct' is, het je afsluiten voor de buitenwereld als je je niet goed voelt. 'T is wel herkenbaar nl. en niet alleen met betrekking tot astma, maar 'gewoon', als je je om wat voor reden dan ook niet goed voelt :Y.

Ik herken het heel goed. Als ik het benauwd krijg dan word ik ook afwezig. Ik heb altijd het idee omdat mijn hersenen zuurstof tekort krijgen ik daarom zo suf reageer. Ik heb dan niet eens het benul om bv even mijn medicijnen te gaan pakken en mijn man zegt dan wel eens tegen me: hee, je hebt het benauwd volgens mij, zal ik even je medicijnen pakken. Huh/ oj ja, is dan mijn suffe reaktie.

Dus mij lijkt het meer een reactie van zuurstof tekort dan een reaktie op medicijnen.
Layo

ik herken het ook heel goed.  Het gebeurt zo vaak dat ik van de wereld ben, heel vervelend. Medicijnen helpen wel bij me, uitrusten ook. Wat ik wel vervelend vid is dat ik daardoor niet zo snel  nieuwe mensen opzoek, mijn twee beste vrienden daar heb ik wel mn handen vol aan. Anderen kosten me gewoon te veel energie.Zo wordt mn kringetje steeds kleiner en dat vind ik naar.

Ja helaas herken ik de klachten ook.., ik kan me soms ook niet concentreren, en ben soms helemaal van de wereld.  Ik dach altijd dat het mischien van de medicatie kwam, maar dat is dus niet zo, omdat er dus meer mensen last van blijken te hebben lees ik hier.