Vage klachten, niet benauwd en piepen.....volgens de boekjes....

Hallo allemaal!

Ik herken jullie verhalen enorm!   :s)
Merk dat het in vlagen heel goed gaat, en in vlagen wat slechter wat zich dan uit in vermoeidheid.
Ik slaap ook altijd 9 a 10 uur per nacht. Dan voel ik me het fitst. Ik krijg vaak te horen van mijn omgeving...Je hebt ook helemaal geen conditie! Je moet eens wat aan je conditie werken! dan gaat het wel over! Ja OK zit natuurlijk een kern van waarheid in, maar als me zo moe voel (gaat ook vaak gepaart met slap gevoel in mijn spieren) heb ik geen fut om te sporten  :@
En het verschil is enorm groot van de ene op de andere dag. Een dag geleden liep ik nog super fris en fit de trap op terwijl ik vandaag snakkend naar lucht boven kom...Tja ik neem aan dat mijn conditie niveau niet na een dag op eens zo veranderd is toch..
Of zou ik me daar gewoon overheen moeten zetten?
Wat denken jullie? :?

Moet eigenlijk ook mijn medicijnen eens wat gestuctureerder in gaan nemen...ben ik eigenlijk wel slecht in. En zodra ik weer zo moe wordt, weet ik eigenlijk wel dat ik te laat ben...Maarja.. ::)
Hoesten komt bij mij ook vaker voor idd en slijm (gelukkig in mindere mate)...En vaak is de trigger van een "aanval" krijgen voor mijn gevoel vaak veel eerder op de dag geweest, of zelfs de vorige dag.

HEEL ERG BEDANKT VOOR JULLIE REACTIES!!
Ik heb hier best veel aan, een stukje van herkenning!

Doei, doei,
Miran

Hey Nina, nee mijn huisarts begrijpt ondertussen dat piepen niet noodzakelijk is om het benauwd te hebben, merkte ik in een goed gesprek een week of 2 geleden. Misschien is dat ondertussen bij meer artsen duidelijk geworden en bespreken ze dat met elkaar op studiedagen ofzo? Het lijkt mij in ieder geval erg belangrijk dat het erkend wordt dat er andere vormen van benauwdheid bestaan, en ik merk zelf uit heel veel verhalen dat dat drukkend gevoel en vermoeidheid vooral tevoorschijn komt bij meisjes/vrouwen vanaf halverwege puberteit. Misschien iets met hormonen te maken?

Miran, ik krijg idd ook vaak te horen: je moet niet zoveel slapen, je zou beter eens meer aan je conditie werken ipv zoveel zitten (computeren, studeren, lezen,...) Als het goed gaat ben ik overigens aardig actief hoor: ik ren altijd de trap op en af ipv lopen, het huishouden, in de tuin werken, dansen, fietsen, wandelen,... Maar ik heb (nog) niet het idee dat mijn lijf het steeds toe laat om consequent aan mijn conditie te werken. Ik vind het ook logisch (maar niet altijd makkelijk) dat je naar signalen van je lijf luistert. Het is ook niet makkelijk om een verstandig opbouwend schema op te zetten waarbij ik niet teveel van mezelf verg? Van de week ook weer dom gedaan :@ even mijn rug willen stretchen door met mijn armen de zwaaien, hup spier in mijn schouder verrekt  :? Maar paar dagen in mitella gedaan en nu is het al weer een stuk beter. Pilates of yoga lijkt me trouwens wel wat: op een heel rustige manier aan je lijf werken, en niet onbelangrijk: beide methoden hebben veel aandacht voor ademhaling tijdens alle oefeningen! Zoiets is alleen ook weer verstandiger onder begeleiding, en mijn budget laat het even niet toe om een abonnement op een sportschool te nemen.

Hoi allemaal,

Ik herken ook veel in jullie verhalen: het drukkende gevoel dat soms wel de hele dag aanhoudt, longen die pijn doen, heel veel (willen) slapen, moe zijn, hoesten en mensen die zeggen dat je aan je conditie moet werken.
Zelfs mijn ouders vragen vaak: wat heb je nou gedaan de hele dag? Dan heb ik wat boodschappen gedaan en wat kleine huishoudelijke klusjes, en dat is dan eigenlijk al vermoeiend genoeg voor een dag. Jammer dat ze dat niet begrijpen. Ik zit namelijk ook veel achter de pc en zij zien dat als luiheid.


Ik ga nu, met angst en beven, dinsdag naar de sportschool, ik krijg dan persoonlijke begeleiding. De sportschoolhouder zou me in ieder geval de eerste keer begeleiden en kijken wat ik aankan. Ik hoop dat ik daardoor wat meer lucht krijg.


Miran, misschien kun je je medicijnen op vaste tijden innemen. Ik heb het bijvoorbeeld in mijn ochtend en avondritueel ingebouwd. Zo weet ik zeker dat ik altijd mijn medicijnen inneem.

Groetjes

Hilde

hoi allemaal
het blijft toch voor jezelf dat je wel of niet sport waar iedereen zichzelf zich het beste bij voelt,ik zelf heb altijd voldaan gevoel als ik ben geweest.
volgens mij zijn er sportscholen met extra begeleiding voor mensen met handicap of chronische ziekte.je krijgt dan extra hulp en stellen programma op wat voor jou haalbaar moet zijn.

verder heeft het astma fonds sportgroepen in heel nederland,sporten met lotgenoten verademing.geen vragen als je buitenadem raakt of puf neemt onder de les,wel steun aan elkaar.doe dit inmiddels al jaar of 8 met veel plezier, moet er wel bij zeggen dat de gemiddelde leeftijd vrij hoog ligt.ben in onze groep 1 van de jongste met mijn 44 jaar,maar heb dat nooit als vervelend ervaren.ik ga 2x per week 1x sport en spel en 1x badminton ga altijd ook als het niet lekker gaat.doe dan wat minder intensief mee en als het helemaal niet gaat stop ik gewoon even.
marit

Nou Miran, heel herkenbaar! Het heeft jaren geduurd voor er bij mij eindelijk astma werd geconstateerd juist door die 'afwijkende' klachten. Ik heb nog nooit een astma-aanval gehad, nooit gepiept en was in mijn slechte periodes eigenlijk vooral heel moe en voel me beroerd. Alsof je een zware griep heb gehad, maar te vroeg weer aan de slag bent gegaan. In de rij bij de supermarkt stond ik dan te draaien op mijn benen terwijl die bij mij om de hoek is. De huisarts deed er niks mee - ontspanningsoefeningen, homeopatisch pilletje, maar geen doorverwijzing naar een longarts waar ik wel om vroeg omdat dit soort episodes steevast begon na een virusinfectie en daarop uitlopende bacteriele infectie (dat noemde ik dan bronchitis, de terminologie is me de laatste tijd wat onduidelijk). De bronchitis kreeg ik ook niet behandeld met antibiotica, want die wilde die dokter ook niet voorschrijven.

Maar die wekenlange moeheid, het zweet brak me uit bij het minste geringste. Wel naar m'n werk of toch niet? Als ik naar m'n werk ging voelde ik me daar zo beroerd dat ik me dezelfde dag weer ziek meldde. Maar hoe leg je dat uit aan je baas? Wie is er nou wekenlang zo moe en beroerd? En als ik met thuis gedeisd hield, voelde ik me vaak heel behoorlijk. Tot ik ging stofzuigen of een boodschapje doen, dan was het weer mis.

Toen ik van van de longarts (was ik naar verwezen door mijn nieuwe huisarts die wel naar me luisterde) de diagnose astma kreeg, viel er een hele last van me af. Ik ging over astma lezen en herkende ondanks de 'missende' symptomen toch heel veel. En ik kon op m'n werk tenminste uitleggen wat ik had, dat scheelde een slok op een borrel en voor mij vreemd genoeg ook een hoop schuldgevoel. Er kwamen geen allergiën uit de testen en ik blijk alleen in periodes hyperreactief te zijn, getriggerd door virale luchtweginfecties (=verkoudheid). Wat ook raar is: ik word al jaren in september ziek en afhankelijk van de snelle behandeling (en geluk of pech misschien?) kan het dan weken of maanden duren voor ik me beter voel. De episodes blijven de hele herfst en winter terugkomen en in maart-april is het ineens over. Het zou het weer kunnen zijn zou je denken, maar dit jaar was het ook raak, nu alweer vier weken geleden (en nog steeds helaas), maar het weer is deze maand zo mooi en zomers dat dat het ook niet zou kunnen zijn.

Nou moet ik zeggen dat ik de laatste jaren (ik ben nu 41) meer klachten heb gekregen, misschien wel doordat de astma zo lang onbehandeld is gebleven, ik weet het niet. Vroeger heb ik ook gerookt, gelukkig al bijna tien jaar gestopt.
Ik heb tegenwoordig ook een drukkend gevoel op mijn borst en voel me licht buiten adem, moet snel hijgen, duizelig e.d. Door de astma-medicatie heb ik in elk geval nog maar zelden 'bronchitis' achtige infecties. Wat gebleven is zijn de lange episodes van moeheid en algeheel niet-lekker-voelen na een virusinfectie. Daarbij ben ik tegenwoordig ook vaak hees. Dat helpt dan vreemd genoeg ook weer als ik wil uitleggen dat ik ziek ben en iets af moet zeggen, want als ik niet hees ben is er helemaal niks aan mij te zien of horen. Mensen denken dan gauw dat je wat loopt te verzinnen en gewoon geen zin hebt om te komen.

Ik hoopte dat sporten zou helpen mijn conditie op te vijzelen en daardoor minder last te hebben van de hyperreactiviteit. Mijn conditie was in julie nog voldoende tot goed, dus ik hoopte dat dat me zou helpen, maar het heeft niks uitgemaakt. Ik ben nu alweer een paar weken niet naar de sportschool geweest omdat ik al te moe ben van de paar dingen die ik in het gewone leven toch soms moet doen - boodschappen, opruimen in huis.

Nu zit ik aan een prednisolon stootkuur omdat de cortico-inhalers niet voldoende hielpen. In elk geval is het drukkende gevoel al minder.

tjonge,...wat herken ik in jullie verhalen mijn dochtertje van net 6 jaar!
Al vanaf dat ze 3 maanden oud was, krijgt ze ventolin...indiennodig. Nu ze ouder wordt, kan ze het beter aan geven. meestal begint ze met klagen over hoofdpijn en buikpijn...daarna over "ik krijg niet genoeg adem" vervolgens hoesten en overgeven. Ook niet echt standaard dus! En nee...echt piepen doet ze niet en nee...uit bloedtesten bleek ze nergens allergisch voor. Ja..."proef-ondervindelijk" blijkt ze allergisch voor koemelk (lactose en melkeiwitten) en voor soja! Maar volgens de huisarts is ze niet allergisch en dus heeft ze geen astma! Wel is ze veel moe en slaapt lange nachten en komt nog slaap te kort!
Wij hebben altijd gedacht het wel aan te kunnen met de venloton...regelmatig wat meer geven. Maar al ik jullie zo hoor...is dat niet de juiste oplossing en zal ze aleen maar meer moe worden enz. Toch eens de huisarts vragen voor een verwijsbrief naar de (kinder-)longarts!

Bedankt allemaal!
Sonja

Als ik jouw verhaal zo lees Sonja, zou ik een doorverwijzing eisen zelfs.  Er is gewoon iets aan de hand, en je hebt dus duidelijk een huisarts die niet van plan is dieper te graven dan zijn 5 minuten voor een consult toestaat.  (ik omschrijf het een beetje kroim, maar ik probeer netjes te blijven)

Precies Sonja! Ik herken het helemaal! Viento krijgt ook vanaf dat hij 3 maanden is ventolin en begon met flixotide, daarna Pulmicort en nu heeft hij Seretide 50/250. En nog steeds ventolin ernaast (hij is 3 jaar nu) Ook hij is altijd al erg moe geweest, toen hij 18 maanden was sliep hij nog minimaal 18-20 uur per dag. Sinds hij Seretide krijgt gaat het stukken beter, maar ik merk dat hij nu weer vermoeider begint te worden. Is ook niet gek, want hij heeft nu dus een longontsteking en ik vermoed dat dit dus alweer een tijdje eraan zat te komen. Maar ja, het was vakantie, en ik dacht dat het kwam van het net wat later naar bed, je kent het wel, maar nu is hij dus flink ziek  :'(

Vraag in ieder geval naar een ontstekingsremmer, want ik las dat ze die niet krijgt in een ander topic op het forum, en een verwijzing naar een goede arts!

Succes en groetjes
Martha

Hoi Sonja,

Vreemd dat je huisarts niet weet dat er allergisch en niet-allergisch astma bestaat. Succes met het vragen van een doorverwijzing, lijkt me inderdaad noodzakelijk.

Liefs

Hilde