stel ik me aan?

Ja duurt best lang. Vandaag goed gesprek gehad met lokatiehoofd. Hij legt geen druk bij me neer. Dat doe ik zelf. Lees bijv mijn mail en denk dan aan de drukte wat ik nog moet doen als ik weer beter ben. Nu afgesproken om dan maar geen mail te lezen. Even niks.

Ben ondertussen 11 dagen met alle medicatie bezig maar blijf hoesten, pijn op de borst en kortademig. En bek en bekaf. Heb twee kinderen van vier en zes dus dat is best druk. Ga eind vd week toch maar longverpleegkundige eens bellen als dit zo blijft. Vrees dat het weer prednison wordt. Rotmiddel want word er erg neerslachtig van.


Wel een leuk iets is dat ik vandaag mijn nieuwe fiets kreeg. Via fietsen plan vh werk een e bike aangeschaft omdat ik achteraf gezien al heel lang adem te kort kwam bij fietsen. Deze heeft een vrijloopmotor dus fietst ook licht zonder motor. Kan dus straks al gauw wee fietsen en als alles weer onder controle is gewoon fietsn om conditie te krijgen icm sporten. Het is een prachtige hippe fiets met tek voorop met mand. Koste wat en heb echt zitten wikken en wegen. Maar ben er super blij mee en laat idd anderen maar praten.

Donderdag fysio voor ademhaling training. Blijkt psychosomatische fysio te zijn dus komt dan vast goed.

Merk dat ik toch wel wat angstig wordt als ik het benauwd krijg. Ook bang om weer out te gaan. Zit door dit alles niet helemaal zuiver in t koppie dus ook maar aan werken.

Zo weer lang verhaal geworden.

Fijn zo een hoofd kan ik hem niet lenen?

Heerlijk die fiets gewoon lekker van gaan genieten. En prednison ja een rotmiddel maar als het werkt oke dan maar even. Sterkte hoor.

Inmiddels een paar dagen verder en ik merk eindelijk vooruitgang! Nu twee weken aan al die extra puffers. Dus goede hoop dat het nu echt door gaat zetten.

Fysio constateerde dat ik veel te oppervlakkig adem haal en alle ademhaling spieren zijn gespannen. Oefeningen gekregen en de pijnpunten moet ik masseren en de pijn voelen. Genoeg werk aan de winkel maar alles voor het goede doel. Beter worden!

Helaas was de kleine vooruitgang van korte duur. Hoest ontzettend veel en kortademig. Vandaag toch maar zh gebeld. Longarts heeft terug gebeld en moet nu antibiotica en prednison. Mogelijk daarna een onderhoudskuur prednison.

Ik baal ontzettend. Wil zo graag verder maar blijf hangen in het ziek zijn. Over drie weken gaan we op vakantie. Camperen op texel. Heel veel zin in maar zie er ook tegenop omdat ik me erg weinig kan inspannen. Door het mulle zand lopen is al te veel merkte ik gister toen ik mijn paard uit het land moest halen. Moest steeds pauzes nemen.

Heel herkenbaar dat je blij bent om te weten wat je hebt, maar dat daarmee toch het probleem niet is opgelost. Ik wist ook niet zo goed wat ik er mee moest. Het verklaarde een hoop, maar hoe gaat die benauwdheid weg en voor mij gold hoe ga ik met mijn medicijnen om. Voor mij was sporten juist een goed middel. Waar ik vroeger dacht dat ik mijn conditie niet op kon bouwen, heeft dit mij een boost gegeven om hard aan het werk te gaan zodat ik straks helemaal niks meer kan. Maar ik hou ook van sporten, een leven zonder sport wordt ik niet blij van.


Wel heel vervelend om te horen dat je nog niet van dat gevoel af bent en je weer blij kan zijn met hoe het gaat. Hoewel het inderdaad tijd nodig heeft tot bepaalde dingen werken en het soms een zoektocht is naar wat goed voor je werkt, blijf wel je bedenkingen en je vragen stellen aan je arts. Laat je omgeving maar kletsen, als ik het zo hoor ben je van nature niet iemand die medelijden met zichzelf heeft dus ik ben er van overtuigd dat als je niet meer zo benauwd en moe bent je echt wel weer dingen onder handen neemt. Dit geld ook voor je werk, ga inderdaad niet te snel aan de slag. Zeker niet als je leidinggevende de situatie begrijpt.Als je toch bang bent dat je te lang thuis zit is het misschien een idee om eens een keer op de koffie te gaan? Maar doe dit alleen als je het echt zie als binding en niet als je jezelf hierdoor allerlei dingen oplegt.

Hopelijk ben je voor je vakantie wat opgeknapt, maar ook al is dat niet geniet er van en neem die pauzes als dat nodig is. Ik begrijp dat je man inmiddels ook heeft gezien wat het inhoud en hij begrip heeft voor je situatie.


liefs

Mieke

Heb gelukkig goed contact met werk. Komende week dinsdag op middag wil ik bij cursus aanwezig zijn al is het maar een uurtje.


Heb het nu wel zwaar. Merk nog geen vooruitgang en voel me ellendig door al die medicatie. Weet niet welke bijwerkingen waar bij horen. Het ergste vind ik de hartkloppingen. Ik heb al pijn bij ademen en druk op de borst en die hartkloppingen maken dat alleen maar erger. Ik word somber van prednison dus zie het ook niet positief. Ben normaal altijd positief. Niet zeuren gewoon doorgaan. En dat heeft me nu waarschijnlijk genekt. Neem mijn lijf niet snel serieus maar nu moet ik wel.

Kan nog geen 100m achter elkaar lopen. Boodschappen doe ik soms maar duurt lang omdat mijn tempo laag is.

Heb kleine kinderen en die vragen dagelijks of ik nu wel beter ben.

Zit veel thuis en dat is ook een opgave omdat ik normaal heel actief ben. Nu ben ik al blij als ik een boodschapje heb gehaald.

Er zijn natuurlijk mensen die er veel erger aan toe zijn dus ik moet ook niet zo zeuren.

Nee hoor je zeurt niet het is gewoon balen. Toch kan ik je maar 1 advies geven. Je kan niet veel maar ga op een hometrainer als is het maar 2 minuten maar probeer op die manier je conditie een beetje op te krikken. Ik merk dat als ik blijf gaan met lopen het steeds beter gaat. Fietsen heb ik in de vakantie gedaan en ging ik van hallucineren. Zag ineens overal fietswielen en zei tegen een vriendin ooo kijk wat makkelijk voor als je een lekke band krijgt. Ik was stik benauwd maar herstelde ook wel weer snel. Alleen was ik de dagen erna nog wat moe. Maar ik blijft wel aan de gang omdat ik voel dat het goed is voor mijn longen. Sterkte hoor

Caroline, t moet ook allemaal wel kunnen hé..... Soms is een begeleiding noodzakelijk in dit proces!

Dinsdag naar cursus geweest en heb gister hele beroerde dag gehad. Kon haast niet praten of ik was buiten adem. Vandaag gaat het wel beter gelukkig. Ademfysio is nu vooral bezig met dieper ademhalen. Heb ook opgekropte emoties en dat kan ook oorzaak worden van luchtweg problemen.

Morgen naar longarts.

Merk dat als ik wel iets doe dat ik dan snel weer stap terug moet doen.

Over twee week op vakantie. Hoe ga ik dat in godsnaam doen.

Ja het moet kunnen en ik denk ook dat onder begeleiding goed is. Misschien eens met de opgekropte emoties aan de gang gaan want dat is idd niet goed. Ik krop zelf ook veel op en merk dit wel. Vakantie gewoon over je heen laten komen misschien en je bedenken dat je dan even kan ontspannen en niet zo veel hoeft? Of heb je wilde plannen.