Je omgeving...
17-09-2014 om 17:31 uur:W,
Ik heb een vraag/probleem waar ik steeds vaker tegenaan loop. Ik hoop dat iemand me advies kan geven.
Ik heb nu al heel jaren astmatische, sinds een jaar of 2 holden mijn longen achteruit. Nu ruim een half jaar geleden ben ik opnieuw ingesteld op medicatie. Gelukkig slaat dat goed aan.
Ik merk alleen dat ik door de jaren heen sneller moe ben, en ook met enige regelmaat een middag dutje doe. In huis gaat alles op een lager tempo. Dit alles begint in mijn omgeving te irriteren. Mijn ouders snappen soms niet dat ik niet een hele dag kan winkelen, of niet een hele dag op visite kan komen en allemaal leuke dingen kan gaan doen met ze. Ook mijn vriend baalt ervan dat ik niet altijd het huis aan kant heb. Dat als ik 2 wasjes draai, ophang, opbouw dat ik dan buiten adem ben (Ik moet er 2 trappen voor oplopen en ook weer naar beneden). Soms vraag ik of hij de was naar beneden wil brengen, zodat ik het in de kast op kan ruimen, dan vraagt hij waarom? Omdat ik zelf ook de trap afloop met lege handen.
En dit is maar een aantal van de vele voorbeelden uit mijn omgeving...
Ik merk dat ik geïrriteerd raak om continu uit te leggen dat mijn longen niet willen en dat ik het niet voor de lol doe. Maar ook soms voos wordt of spontaan begin te huilen.
Ik weet niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan of er een balans in moet krijgen...
Heeft iemand adviezen/tips voor mij??
Groetjes Marleen
Mijn vrouw heeft ook begrip, al vraagt ze zo af en toe ook wel dingen die lastig zijn. Maar ja, ze heeft het ook veel te druk!
Wat haar flink geholpen heeft om het te begrijpen is het circuitje tijdens de familiedag in het revalidatiecentrum. Familie mag dan met knijper op de neus en 2 rietjes in de mond wat klusjes doen, zoals bv de kliko buiten zetten en traplopen.
ik kom het ook overal tegen ik ben er ook voor knijper op je neus en een paar rietjes in je mond en dan tien rondjes lopen om de tafel of paar keer de trap lopen.
:Y gr.marloeke. ^O^
Kom hetzelfde tegen met name op mijn werk. Van de week had ik het benauwd en ben een uur eerder weggegaan. Maar de volgende dag ging het beter. De sarturatiemeter op het werk deed het niet goed bij een patient dus wij uitzoeken wat er loos was. Zet ik hem er bij mezelf op geeft ie 100 aan. Had ie nog nooit aangegeven. Nu ben ik dus weer een aansteller. >:( ik kan het ook niet goed uitleggen want zelf snap ik het ook niet helemaal hoe het bij mij werkt. Alleen dat er een strakke band om mijn borst zit wat dat benauwde gevoel geeft en wat me moe maakt. Dat rietje en de knijper heb ik ze al voorgesteld maar daar lachen ze om dat gaan ze echt niet doen. Ik denk dat het altijd wel zo zal blijven bij mensen dat ze je niet begrijpen als je iets hebt wat niet te zien is.
Afscheid nemen van mensen die je niet begrijpen is heftig maar ik heb zo wel vrienden verloren.
Daarvoor in de plaats krijg ik wel weer nieuwe vriendschappen dus dat is wel weer fijn.
Hoi Caroline, dat je saturatie goed is betekent niet dat je niet benauwd bent. Hier zijn twee antwoorden van longartsen die hier uitleg over geven: Antwoord een en antwoord twee.
ooo dank je wel. Hier heb ik tenminste iets aan. :)