Gesprek Huisarts

Zoals een aantal van jullie vorige week al hebben gelezen in:'hoe voel je je vandaag' had ik vrijdag een nogal onaangenaam gevoel na een bezoek aan mijn huisarts.

Vandaag ben ik terug naar haar geweest om te praten.
Ik had een dubbele afspraak gemaakt en was ontzettend nerveus.
Hoe kon ik het het beste aanpakken?
Hoe zou ze reageren?
Zou ik uiteindelijk op zoek moeten naar een nieuwe HA?
etc, etc...

Eenmaal in de wachtkamer liep haar spreekuur weer uit en toen ze me 20 min te laat binnenriep bood ze daar meteen haar excuses voor aan gelukkig.

Tja, en toen zat ik daar met klamme handjes en mijn hart bonkend in mijn keel.
Dus ik begon te vertellen dat ik zo'n vervelend gevoel had overgehouden na afgelopen vrijdag en dat ik daar over wilde praten.
Begint ze meteen te vertellen dat dat van haar kant ook zo was, dat ze niet in smoesjes wilde vallen, maar dat ze het heel druk had gehad en gewoon te weinig tijd aan me had besteed.
Ze bood oprechte excuses aan en zei dat ze het juist zo goed van me vond dat ik om die verwijzing kwam vragen.

Nou dat was in ieder geval uit de lucht en na een heel openhartig gesprek van 2 kanten van bijna 3 kwartier waren er vele punten besproken en opgehelderd.
Ze nam mij en mijn klachten heel serieus.
Ze vond me zeker geen zeurpiet.
En het belangrijkste:

We gaan gewoon weer verder in de arts-patient relatie.

Pfff, wat een opluchting zeg, had ik me hier nu zo druk om gemaakt?
Eigenlijk was het best fijn om eens zo'n gesprek te hebben, eigenlijk een soort van functioneringsgesprek maar dan tussen HA en patient.