Ervaringen met huisartsen

Hoi Miranda,

Na het ziekenhuis ontslag kwam er een huis bezoekje van de huisarts.
Of nee, dat zeg ik niet goed,................. van zijn vervanger.
De beste man maakte meteen een blunder door te zeggen; Ach ja, met een brochoscopie kunnen ze tegenwoordig veel zien.
Hij dacht dat ik voor een maagzweer in het ziekenhuis had gelegen.
Maar dat was al een paar jaar terug.
Ach foutje moet kunnen.................................
Mijn man trok wit weg en liep van ellende en opgekropte woede naar buiten de tuin in.

En mijn eigen huisarts?
Nog niet gezien of gehoord.

Groet Hellen.

Hoi Sylvia...

Die vraag die de huisarts aan mij stelde was wel nadat ze me zelf had onderzocht.
Zij had natuurlijk al een plan in haar hoofd zitten maar wilde wel mijn idee/mening horen.
Nu doet ze zoiets absoluut niet bij kinderen hoor.

Maar als volwassene kun je erg goed vertellen waar je aan zit te denken en wat je zou willen.
Ik heb toen zelf gevraagd voor doorverwijzing en kreeg die ook omdat ze het met me eens was.

Hoi Hoi

Ik heb nu een hele goede huisarts! Hij begrijpt mijn situatie en neemt de tijd voor mij!
Toen ik nog in zwolle woonde had ik een vlut huisarts nam de tijd niet, luisterde niet eens naar mij :N.... Dus ik ben blij dat ik verhuisd ben en dat ik nu een hele lieve huisarts heb!!! :Y

Liefs Willemien

Hoe de begeleiding is van mijn huisarts?

:X

Ik loop al enkele jaren  (zo'n 8 jaar) te kwakkelen, geen enkele huisarts heeft tot nu toe met 'zekerheid' kunnen zeggen wat ik nou had.

Altijd was het: we proberen dit...we kijken wel hoe dat werkt...

Nu zit ik al sinds 23 jan. van dit jaar thuis. Ik was na een verkoudheid erg benauwd geworden, moest veel hoesten. Volgens de huisarts was het geen bronchitis, mijn longen waren immers schoon. Hiermee weer naar huis gestuurd en vervolgens ben ik na nog eens 3 slapeloze nachten weer teruggegaan.

Hij vroeg toen aan mij of ik last had van stress, nu snap ik best dat stress een slechte uitwerking heeft op luchtwegproblematiek, maar hij had mij nog niet eens onderzocht  >:(

Vervolgens mocht ik dat weekend een dubbele dosis seretide nemen, om te kijken of het zo minder werd.

Na het weekend weer terug naar de dokter, het ging iets beter, maar het was niet afdoende. Na ongeveer 1,5 week met ongeveer 2,5 uur slaap per nacht kon je me opvegen.
Toen heb ik bijna gesmeekt om een prednison kuur..en deze gekregen voor 7 dagen. Enorm beroerd geweest, maar de benauwdheid was wel weg...ondanks de koppijn heb ik 2,5 dag geslapen. Echt even bijtanken dus.

Maar ja, ik was goed en wel 2 dagen gestopt en daar was de benauwdheid weer, toen vond mijn huisarts het tijd voor een longfunctietest, daar moest ik op wachten.

In de tussentijd ben ik overgeschakeld op singulair op advies van mijn huisarts.

Intussen had ik (we waren zo'n 3 weken verder) een minder positief gevoel over gehouden aan het hele verhaal. Hij maakte telkens toespelingen naar: het zal stress zijn en je moet je buikademhaling gebruiken!

Longfunctietest gehad en wat ik al had verwacht, hier was niks mis mee. Ik blies goede waardes, met de ventolin erbij werden ze zelfs nog hoger.

De longverpleegkundige kwam in de nabespreking (weekje verder) met de vraag of ik last had van stress. Bij het maken van de afspraak zei ze mij dat ik moest gaan nadenken over of ik ergens problemen had in mijn thuissituatie, in mijn relatie...op school

Het enige waar ik last van had....dat was het onbegrip van mijn huisarts, ik voelde me niet serieus genomen.

Tijdens die afspraak vroeg mijn longverpleegkundige mij of ik soms iets had meegemaakt in mijn jeugd waar ik nu last van zou kunnen hebben  -O- Toen viel mijn mond werkelijk open.

Goed...ik heb even een betere periode gehad (2 wkn) maar nu ben ik weer terug bij af. Ik moet maandag naar de dokter, ben weer verkouden, loop alweer slijm op te hoesten, ben benauwd en tot overmaat van ramp heb ik ook nog eens een schimmelinfectie in mijn mond door de seretide.

En eigenlijk...kijk ik er niet echt naar uit om naar mijn dokter te gaan, ik vertrouw hem gewoon niet meer :N

Jeetje Kitty,

Wat een verhaal. Helaas ken ik jou gevoel maar al te goed  ;(
Ik voelde me ook niet serieus genomen.. Die schimmelinfectie heb ik ook gehad. Heel naar, werd er verschrikkelijk beroerd van.

Wat ik me afvroeg, heb jij bij de longarts ook een histamine provocatietest gehad?
Ik ken namelijk mensen waar de longfuntie gewoon normaal en goed van is maar die super gevoelige luchtwegen hebben (de gevoeligheid kun je dus testen met die histamine test). Wanneer je supergevoelige luchtwegen hebt reageer je ook op allerlei stofjes e.d. en kun je ongeveer dezelfde klachten krijgen...volgens mij  :?

Groetjes
Miranda

Hallo!  :W
Het heeft bij mij best lang geduurd voordat ik serieus wer dgenomen door mijn huisarts.

Ten eerste had ik hiervoor een andere huisarts. In dit statium had ik aklleen nog maar inspanningsastma en kreeg ik via hem de ventolin. Maar uiteindelijk had ik wel al eeder doorverwezen moeten worden naar een longarts. Eigenlijk is mijn astma toen een beetje verwaarloosd.

Toen deze huisarts ermee stopte kwam er een nieuwe in de praktijk.
Het is zelfs zo geweest dat ik anti depressivia aangeboden kreeg. Ik wer dnatuurlijk wel moedeloos van altijd maar benwauwd zijn en leuke dingen afzeggen/vrienden niet kunnen zien etc....maar dat was niet de oorzaak van mijn problemen!
Uiteindelijk ben ik via een avondarts (toen had ik het heel benauwd) doorgestuurd naar de EHBO, en dat was dus mijn eerste opname.
Sindsdien heb ik pas een longarts gekregen. De huisarts heeft wel zijn excuses eengeboden.
Sindsdien wordt ik wel serieuzer genomen. Al sik nu aangeef dat het niet goed gaat, dan kan ik komen om naar mijn longen te laten luisteren. En ook krijg ik nu veel makkelijker antibiotica of prednison.

Dit voelt veel fijner. Ik heb astma, en wil niet nog meer energie kwijt zijn aan het verdedigen van mijn ziekte.

Groetjes Marjolein

Hoi allemaal,

Ik vind het best schokkend om al die verhalen van herkenning te lezen! Gelukkig zijn er ook goede huisartsen, na deze verhalen heb ik het idee dat die 'goede' huisarts meer weten over astma, maar misschien vergis ik me hierin. Bij mij heeft het tien jaar geduurd voordat ik ben doorverwezen naar een longarts.

Mijn verhaal heb ik al eens eerder geschreven, maar het ging dus als volgt. Toen ik een jaar of 15 was ben ik soms erg benauwd geworden (met piepen), tijdens het sporten, na het fietsen naar school (half uur, en toen fietste ik altijd erg hard), tijdens feestjes waar werd gerookt, in restaurants waar werd gerookt, 's nachts). Ik dacht toen zelf op een gegeven moment dat het wel eens astma zou kunnen zijn. Bij de huisarts was een vervangster, zij luisterde naar mijn longen en kwam tot de conclusie: ik hoor geen piep dus je hebt geen astma. Dat betekende dus, geen doorverwijzing en/of medicijnen oid.

Nu ben ik 25, vorig jaar november bleef ik na een verkoudheid maar hoesten (zelfs docenten op de universiteit merkten het op, en mijn vriend ook natuurlijk ;-)), dus besloot ik weer naar de huisarts te gaan (inmiddels een andere). Van hem kreeg ik Salbutamol mee (Ventolin). In het begin gebruikte ik het 1 keer per week, maar ik merkte al snel dat ik het vaker nodig had (want dan merk je pas wat je 'normaal' aan lucht binnen kan/moet krijgen). Op een gegeven moment had ik het minimaal drie keer per week nodig.

Toen ben ik weer teruggegaan naar mijn huisarts (weer een andere, omdat de andere met vervroegd pensioen ging). Zij dacht dat ik toch wel onderbehandeld was al die jaren, maar vond ook dat ik op het oordeel van die eerste arts zou moeten vertrouwen. Ik kreeg toen Flixotide mee, en ik zou dit in eerste instantie drie maanden gebruiken en dan stoppen om te kijken hoe het ging. Ik kreeg dus geen doorverwijzing, hoewel ik wel heb gevraagd of dit niet nodig was..

Na 1,5-2 maanden Flixotide vond ik toch dat ik te veel benauwd was, dus ben ik teruggegaan om te vragen om een longfunctieonderzoek. Toen ik nogmaals mijn klachten beschreef zei ze dat de eerste huisarts waarschijnlijk toch wel mijn astma over het hoofd heeft gezien (dus fout zat), en dat ik nu dus onderbehandeld ben geweest. Ik kreeg eindelijk een verwijzing, en vorige week heb ik voor het eerst een longfunctietest gedaan (in het ziekenhuis) en zijn ook foto's gemaakt van mijn longen/neusholtes etc. en in mei mag ik naar de allergoloog.

Maar ik vind het toch zonde dat ik die tien jaar onderbehandeld ben geweest. Ik heb door die ene arts ook vaak getwijfeld of het niet toch psychisch was, maar dat leek me uiteindelijk sterk aangezien ik nooit hartkloppingen heb of angstig ben. Toen ik een paar jaar geleden nog wel eens een breezer dronk werd ik áltijd na 1 breezer benauwd, lijkt me erg sterk dat dát psychisch is ;-).

Groetjes,
wendy

Ik heb weer wat vandaag.

Jefrey heeft sinds 14 juni Foradil gekregen.2x2 pufjes op een dag.
Vanavond bij de tweede puf kwam er niets uit :?

Blijkt de Foradil maar 100 dosissen te hebben :P
Nooit meer aan gedacht.Alle andere medicijnen die Jefrey had/heeft hebben allemaal 200 dosissen.
Tja en wat nu?
Ik de huisartsenpost gebeld en ze het verhaal verteld.
Nu rijdt Gert op dit moment naar de Apotheek in het ziekenhuis(Assen) om een nieuwe Foradil op te halen.
De assistent heeft een nieuw recept gefaxt naar de apotheek  *)
Geweldig hé  ^O^

Ik wilde ze dus vragen of ik Jefrey nu Ventolin moest geven...wist ik veel dat ze een nieuw recept ging maken.
Nu kan Jefrey straks toch nog de tweede puf krijgen.

Dank aan de assistent van de huisartsenpost _O_

Natuurlijk geweldig dat ze zo meedenken/werken, aan de andere kant vind ik dit wel een van hun 'service'taken hoor...het gaat tenslotte niet om een paracetamolletje dat je niet meer in huis hebt....

Wij zijn gezegend met een service-apotheek die werkelijk altijd bereikbaar is. Bij nacht en ontij staan zij klaar om de benodigde medicijnen voor je te regelen.   ^O^