Bronchoscopie??? Onder narcose???

Hoi Marjolein,

Het lijkt mij best eng en naar om te ondergaan. Onder narcose klinkt prettiger, maar dan kun je niet instructies van de arts opvolgen wat misschien wel zou moeten?

Misschien dat als je heel erg let op je ademhaling en probeert zo rustig mogelijk blijft dat het te doen is? Waarom moet er eigenlijk een bronchoscpie worden gedaan bij je? Ik denk wel dat je er een benauwd gevoel van krijgt, tenminste, dat lijkt me. Sterkte!

Groeten,
Stuart

Hallo Marjolein,

Ik heb 1,5 jaar terug ook een bronchoscopie gehad en heb jammer genoeg hele slechte ervaringen. Bijna dezelfde ervaringen die jij beschrijft. Ik denk dat dit mede komt doordat de longarts mij niet voorbereid heeft op wat ging komen. Ik kreeg van de assistente wel een foldertje mee, maar daar stond meer iets algemeens beschreven wat een bronchoscopie precies inhoud en adviezen voor na de scopie. Zo stond er ook dat ik het beste iemand mee kan nemen voor vervoer terug. Ik snapte niet wat ik hierbij moest voorstellen. Valt wel mee toch? Ik heb het foldertje aan mijn moeder laten lezen en sprak met haar af dat ik haar zou bellen als ik bijna naar huis mocht en dat ze mij bij de ingang op zou wachten.
Als ze mij beter voorbereid hadden, had ik iemand meegenomen. Bij de dagopvang waren ze verbaasd dat ik alleen was gekomen. Ja, wist ik veel wat er precies ging gebeuren. Longarts zou met camera in mijn longen kijken, so what? Keel zou iets verdoofd worden en een uurtje na het onderzoek zou ik naar huis mogen.
Het was allemaal véél erger dan ik had gedacht.

Bij de dagopvang (dagopvang :? ik dacht dat ik verkeerd was) moest ik op een stoel zitten en werd ik aan de saturatie -knijper om vinger- gelegd (er waren meerdere patiënten voor een gastro en/of endoscopie maar die lagen allemaal op een bed). Een half uurtje later werd ik door de assistente opgehaald en naar de behandelkamer gebracht waar de longarts op mij wachtte. Hij verdoofde mijn keel en even later ook druppelen achter in de keel. Ik moest al kokhalzen bij de 1e verdovingsspray :X :X De longarts vroeg mij mijn ogen dicht te doen en rustig door te ademen omdat ik bleef kokhalzen en hoesten. Viel niet mee... Het voelde ook niet verdoofd aan.
Even later mocht ik plaatsnemen op de onderzoekstafel en kreeg ik zo'n plastic dingetje tussen mijn tanden zodat ik niet op de slang zou bijten. De arts vroeg of ik mee wilde kijken naar het beeldscherm en leek mij wel interessant. Beeld werd een beetje verplaatst zodat ik mee kon kijken. Aan beide kanten van de onderzoekstafel stond een assistente om mijn armen vast te houden :o De slang ging rustig naar binnen en er werd wel hoevaak gezegd "rustig doorademen - rustig blijven". Ik bleef kokhalzen en hoesten. Veel heb ik niet kunnen zien op het beeldscherm, het enige wat ik meekreeg was bloed. Er zaten hier en daar wondjes van het vele hoesten. Er is een spoeling gedaan en er zijn hapjes genomen. Tijdens het onderzoek is ook steeds weer bij verdoofd.
Het onderzoek zelf heeft ca. 20min geduurd (voor mijn gevoel wel een uur). Hierna vertelde de longarts dat het er niet zo mooi uitzag en ik een recept mee kreeg voor andere pufjes.
Ik werd door de assistente weer naar de dagopvang gebracht en mocht weer plaatsnemen op de stoel. Ik voelde me hondsberoerd en was doodop, maar mocht niet op een bed liggen  :-\ daar deden ze heel moeilijk over, terwijl er genoeg bedden vrij waren :{w Mijn keel was ook heel erg opgezet en het leek net of pas na het onderzoek@de verdoving ging werken  :X In totaal heb ik nog 2u daar mogen blijven, zittend op een stoel >:(
De rest van de week nog last gehad van pijnklachten bij ademhalen en hoesten.

Een paar weken later kreeg ik van de longarts te horen dat uit het onderzoek van de hapjes een astmatisch beeld naar voren is gekomen. Vanaf toen had ik de diagnose astma bronchiale. 
Ik schrok wel even, maar dankzij de bronchoscopie is de diagnose vastgelegd en word ik nu elke 3mnd gecontroleerd door de longarts.

Als ik jou was, zou ik jouw ervaringen met de bronchoscopie bespreken met je longarts om te kijken of er  nog opties zijn. Misschien kun je rustgevende medicatie krijgen, of evt. een roesje als je longarts daarmee akkoord gaat.
Probeer tijdens het onderzoek rustig te blijven en rustig adem te halen. Bedenk dat het onderzoek moet gebeuren en je dus even door moet zetten.

hoi marjolein,

ik heb een paar weken een brocho scopie gehad en het viel me zwaar tegen.. als ik dat geweten had zou ik een algehele narcose hebben gevraagt... ik zou zeker jou ervaring van de vorige keer bespreken met de longarts en de optie narcose aankaarten!

succes
liefs susan

Hier mijn relaas, heb een paar weken geleden een bronchoscopie grhad in het Lucas in Amsterdam. Mijn ervaring daarmee is een totaal andere dan ik hier heb gelezen, was al een paar weken opgenomen. Werd besloten om een Brocho te doen en is zeer rustig en goed verlopen tijdens en daarna, dus het hoeft niet altijd een nare ervaring te zijn. En dat terwijl ik al paniscg word van alles omdat ik slecht tegen pijn kan. lapaloma

Hallo marjolein,

Ik heb 15 februari een bronchoscopie gehad en mij is het meegevallen  *O*. Ik was alleen een beetje dizzy en wiebelig op mijn benen na afloop, mijn ouders hebben me opgehaald toen ik klaar was.
Ik heb helemaal geen pijn gevoeld, ook na afloop thuis niet. Door de longarts en de verpleegkundigen ben ik heel goed begeleid, ze hebben mij als het ware erdoorheen gepraat en aangemoedigd, zo van "Ja nu gaat het goed" of "rustig aan" en "Nu even diep zuchten ".
Misschien moet je om wat extra verdoving vragen, want als het onder narcose moet word je opgenomen.


Groetjes, Gijsbertje. :W

Hoi Marjolein,
ik heb nog nooit een bronchoscopie gehad, maar wel een maag/darmonderzoek. Dat is ook met een dikke slang door je keel heen naar je dunne darm, en waarschijnlijk qua vergelijkbaarheid (continu kokhalzen) een even naar onderzoek. Ik wil je in ieder geval een tip meegeven.
Wat bij mij hielp is om juist NIET naar een beeldscherm te kijken, want dan kun je je gedachten niet verzetten en daar werd ik veel angstiger van. Niet dat het lukt om niet angstig te worden maar dat is wel een begin.
Daarnaast zei de assistent tegen mij het volgende waar ik heel rustig van werd: 'je hebt al jaren last. Stel je nu voor dat als je nu 30 minuten een vervelend onderzoek moet ondergaan, daarna je ziekte enorm vooruitgaat, dan is dat het toch gewoon waard'. Daarna voelde ik me een stuk rustiger en dan gaan die buizen erin en eruit gewoon een stuk makkelijker. Blijven denken dat je je daarna een stuk beter gaat voelen!
Ik weet dat het niet makkelijk is, dus heeeeeel veel succes en sterkte!
Groeten Marianne

Hallo!

Bedankt voor jullie berichtjes! Ik hoop natuurlijk op nog meer ervaringen, maar hier ben ik al heel blij mee.
Het geeft me echt het gevoel dat ik er niet alleen voor sta!  :Y

Ik heb nog geen ervaringen van mensen die ander narcose zijn geweest, dus daar ben ik erg benieuwd naar!

Als ik sommige verhalen lees dan bekruipt me steeds meer het gevoel dat ik het alleen maar onder narcose durf. Maar als ik de positieve verhalen lees denk ik: Marjolein, niet zo zeuren en gewoon doen! Wie weet wat voor nuttige info er allemaal uit komt!

Twijfel, Twijfel, Twijfel...

Liefs, Marjolein

Hallo!

Zijn er echt niet meer mensen die voor een bronchoscopie onder narcose zijn geweest?  :-\
Als ik op internet zoek dan lees ik best vaak dat dit toch gebeurd.
Daar staat dan wel bij dat een narcose bij mensen met een hart- of longafwijking meer risico's heeft. Maar wat de risico's zijn en hoe groot die zijn, dat wordt niet beschreven...

Groetjes Marjolein

Het is lang geleden dat er hier geschreven is maar ik wil toch reageren. Ook ik heb een bronchoscopie gehad. En ook ik zag er als een berg tegenop.. Ik schaamde me dan ook niet op verdoving te vragen. Weet wel dat de keel en neus verdoving daar ben je bewust bij,het is idd geen pretje en je hoest en kokhalst. Daarna kreeg ik een roesje,heb de oogjes dicht gedaan en geloofde het wel. Ze moesten me wakker maken...
Dus zie je er tegenop..vraag een roesje,want prettig is het niet.

niet alle ziekenhuizen geven een roesje.
ik ben uiteindelijk eens van longarts veranderd omdat zij mij geen roesje wilde geven. nu heb ik een andere longarts in een ander ziekenhuis bij mij in de regio die wel een roesje geeft als je daar van te voren om vraagt. dan kunnen zij namelijk nog een bed regelen.