Astma en werk: wanneer meld je je ziek?
17-04-2012 om 23:36 uurMijn allereerste berichtje hier :)
14 jaar geleden werd bij mij de diagnose astma gesteld. Afgelopen jaren weinig last gehad tot mei 2011. Na twee maanden regelmatig ventolin, maar bij de ha aangeklopt en met inhalatiecortico gestart. Vanaf december meer klachten, maar zelf besloten om nog even aan te kijken. Dat resulteerde in mijn eerste exa 5 wkn geleden en mijn tweede exa sinds afgelopen weekend. Ik was er nu gelukkig wel iets eerder bij dan de vorige keer. Nu pred en AB. Cortico's zijn ook flink opgeschroefd.
Ik klink misschien heel eigenwijs (ben ik ook wel een beetje) maar ik had de hoop dat mijn klachten vanzelf minder zouden worden, zoals normaal gesproken bij mijn allergische klachten. Deze wisselen elkaar af. Heb nu bijvoorbeeld 'dankzij' mijn astma al maanden geen huidproblemen.
Maar dat vanzelf overgaan is nu dus duidelijk niet het geval...
Ik ben nu dus aan het leren hoe ik met de astma om moet gaan. Alleen zit ik met mijn werk.
Mijn werk vraagt veel van mij, ook fysiek. Maar hoewel het soms eigenlijk niet gaat, is mezelf ziek melden iets wat ik alleen doe als het echt niet anders kan. Bij mijn eerste exa ben ik twee dagen thuis gebleven, maar toen was ik ook amper in staat om een paar passen te lopen. Nu, bij de tweede exa ben ik 'gewoon' blijven werken. Dat kan ook wel, alleen heb ik het gevoel dat ik bijna constant aan het hardlopen ben, zo snel gaat mijn ademhaling. Dus de rest van de dag bekaf en ontzettend veel aan het hoesten. Blijkbaar ben ik te ver gegaan...
Ik vind het zo lastig om te accepteren dat ik nu niet alles kan. Mijn werk geeft mij veel voldoening en het idee dat ik nuttig ben, ondanks mijn fysieke conditie nu.
Hoe gaan jullie daarmee om? Wanneer denk je: Ik kan wel werken en wanneer niet? Waar trek jij de grens? Hopelijk leer ik er iets van.
Welkom hier Lot
Ik kan je geen advies geven helaas. Maar wens je wel sterkte
Ik werk in het ziekenhuis en kom dus veel met 'zieken' in aanraking, maar als ik een exa heb waarvoor ik AB en pred nodig heb blijf ik zowiezo thuis tot het einde van de kuur. De BA en LA laten me dan ook niet terug gaan werken hoor met die meds.
Maar ik begrijp wel hoe je je voelt, heb ook wel eens bij de HA gezeten die zei dat ik elke 2 uur met een voorzetkamer Ventolin moest puffen, een kwartier later dan de symbicort en 4 keer per dag stomen, neusspray liggend laten inwerken en de benodigde pillen... Toen ik haar vroeg hoe ik dat met mijn werk moest doen, begon ze te lachen en zei ze dat ik nu toch echt wel eens thuis moest blijven...
Pred stootkuur en AB is een teken dat je echt wel ziek 'genoeg' bent hoor.
Maar ja, het blijft lastig.
Hallo Lot,
eerst om jezelf denken. Des te eerder kan je weer vol goede moed aan het werk. En dan niet gelijk het aantal uren dat je gewend bent, maar rustig opbouwen. Je lichaam heeft t zwaar nu, dus gun jezelf de rust. Ik weet dat het frusterend is als je wel wilt maar niet kan werken.
Veel beterschap! Sterkte!
groetjes bioloogje
Hoi Lot,
Mijn ervaring is dat als ik niet goed uitziek, ik vaak eerder weer ziek ben. Ik lees dat ook een beetje in je berichtje. Bij de eerste exa 2 dagen thuisgebleven en daarna vrij vlot een nieuwe.
Ik voor mij kon beter goed uitzieken, dan kon ik beter functioneren op mijn werk en zat er meer tijd tussen de exa's. (ik schrijf kon omdat ik momenteel werkloos ben).
Ik snap het wel hoor. Je vindt je werk leuk en je wilt (denk ik) ook je collega's niet laten zitten. Maar jij hebt maar 1 lijf, daar moet je zuinig op zijn!
Beterschap en sterkte!
Marieke
mijn longarts zegt: met prednisolon en af ab niet werken, en heb je de medicatie op dan moet je eerst weer een rondje kunnen wandelen voordat je weer gaat werken :Y
dit is voor mij een mooie duidelijke regel
Bedankt voor alle reacties!
Wat een goede regel Emsepems. Die ga ik in het vervolg maar handhaven.
Ik voel me inderdaad snel schuldig als ik niet kan werken. Terwijl ik het virus waarmee de eerste exa begon waarschijnlijk op mijn werk heb opgelopen.
Het klinkt heel naïef, maar ik wil er gewoon niet aan dat ik ziek ben. Heb er veel moeite mee om werk en (leuke) afspraken af te zeggen omdat het niet gaat. En door de pred voel ik me niet helemaal mezelf, heb de neiging om down te zijn. Dus zoek ik afleiding in werk ed, wat ik fysiek eigenlijk niet aan kan op dat moment.
Ik heb nog een hoop te leren... Ben wat dat betreft erg blij met dit forum. Ik ben al een hoop waardevolle topics tegengekomen.
Ik heb me toch ziek moeten melden. Mijn allerlaatste diensten op deze afdeling na vijf jaar met veel plezier werken. Baal er zo ontzettend van om op deze manier afscheid te moeten nemen. Maar kon naar mijn eigen mening niet goed genoeg functioneren met de pred in mijn lijf. Word er te duf van en denkvermogen wordt negatief beïnvloed. En dat gaat niet samen met de verantwoordelijkheden die ik draag. Daarnaast ontbrak de kracht in mijn lichaam ook. Echt bizar hoe snel dat achteruit gaat.
Maar ik vind het echt zo erg. Ik was vastbesloten om die laatste dagen te redden, maar het wil gewoon niet. Voelt alsof ik faal.
Over anderhalve week begin ik op mijn nieuwe (opleidings)plek. Nog 4 dagen prednison uitzitten en dan alle energie in opknappen en conditie opbouwen steken.
Heel herkenbaar het gevoel of je collega's in de steek laat en faalt. Net als de anderen al zeggen is het echt belangrijk om goed uit te zieken. Voor jezelf en ook je collega's is het belangrijk om goed uit te zieken. Als je te snel weer van start gaat dan loop je de kans dat je weer wat krijgt en zo weer ziek wordt etc. Probeer naar je lichaam te leren luisteren, die geeft het aan. Zelf heb ik ook dat als ik te hard van stapel loop ik de deksel ongetwijfeld weer op de neus krijg, dus nee echt gek is dat niet. Als je flink ziek bent geweest dan kun je het beste langzaam weer opbouwen, bijv met halve dagen. Dan kan je lichaam na het werk de rust krijgen om verder te herstellen. In ieder geval veel beterschap en probeer goed uit te zieken de komende anderhalve week.
Vaak wordt er in teams gewerkt met nèt te weinig personeel, in sommige werkvelden zelfs met veel te weinig personeel.
De teams zetten gezamenlijk de schouders eronder en klaren het werk, in hogere werkdruk, dat wel.
Problemen ontstaan pas bij ziekte.
De persoon die ziek is wil zijn/haar collega's niet in de steek laten, wil meedoen aan het werk maar kan niet, voelt zich schuldig. Maar... de zieke werknemer is niet het probleem, die kan er niets aan doen, die heeft niet gekozen voor zo weinig personeel.
Dat deden anderen, de werkgevers, de beleidsmakers, de geldschieters.
Díe zouden zich schuldig moeten voelen, niet jij, Lot.
Daarnaast; Als je je werk op moet geven vanwege je gezondheid, doet dat erg pijn, ik heb het ook meegemaakt, heel veel sterkte.
Ik ben nu ook een week ziek thuis. Ben veel te lang doorgegaan, maar vooral te intensief. Fulltime werk en intensief sporten, ook toen ik een prednisonkuur had. Ik was fysiek kompleet in de kreukels. Ben nu aan het herstellen met veel rust en een paar kleine wandelingen per dag. Dat laaste is nog steeds niet helemaal gemakkelijk.
Morgen begin ik met een paar uurtjes (2 of 3, zoiets).