Astma en nu?

Ik ben hier niet de beste in, hoe ermee om te gaan. Want zelf loop ik soms ook nog tegen beperkingen aan en die heb ik nog niet geaccepteerd.

Maar wat betreft de hardlooptraining voor beginners, dat moet jou toch op je sloffen lukken, desnoods nog met 2 vingers in je neus? Heb je het dan over Start to Run? Misschien schat ik jou verkeerd in, maar als je een longinhoud hebt van 136% als gevolg van onderwaterzwemmen, dan moet je toch ergens wel wat in huis hebben.

tja, docentje wat jij nu meemaakt heb ik in maart te weten gekomen. Maar heb 3 maanden moetn wachten op bevesting of het om astma ging of niet. Omdat het om trauma gaat noemen ze het pas chronisch vanaf 3 maanden. 9 maanden later is het nog niet genezen en noemen ze het chronisch en dus astma. Op dat moment begin je te denken wat nu? en wat met studies? of werk?
Uiteindelijk heb ik het nog eens moeten proberen in labo omdat het twijfelgeval was of ik ermee door kon. Jammer genoeg in mijn eerste labodag sinds die 6 maanden terug een aanval gekregen. Met als resultaat dat ik beter een labo zou mijden en van studie zou veranderen, de woorden levensbedreigend als dood kwamen ter plaatste. Uw wereld stort in omdat het gene wat je zo graag wou doen moet staken door de fout van een ander. Ik had dus geen ander keuze dan iedereen op de hoogte brengen. Persoonlijk ben ik voorstander voor. Je weet nooit wat er gebeurd. Als het hier bevoorbeeld brand zou uitbreken vrees ik dat ik alleen nooit op tijd buiten zal zijn (omwille van aanvallen van minste beetje rook enz.). Maar het blijft tenslotte persoonlijk en je moet het met tijd zelf beslissen.
Ik denk dat je voorlopig niet moet inboeten aan je dagelijkse bezigheden, alleen verstandiger mee omspringen. Als je bevoorbeeld voelt dat je beetje benauwd worden, eventjes rustiger aandoen. Het tempo zal anders liggen dan je gewoon bent.
Hoe ermee om te gaan kan ik niet op antwoorden omdat ik zelfs na 9 maanden nog niet uit ben. Klinkt misschien hard voor jou, maar iedereen heeft zijn eigen verwerkingsmethode en verwerkingstijd nodig. Denk dat het afhankelijk zal zijn hoeveel je moet opzeggen. Ik weet dat het moeilijk valt, heb omwille van gehoorsproblemen al veel moeten opgeven. Had eindelijk iets gevonden waarbij ik mijn gehoor niet veel nodig had en het was iets dat me interesseerd en ik goed in was. Dan is het voor moeilijker om te verwerken dan dat je gewoon astma hebt maar je werk dan blijven doordoen. Het blijft wel moeilijk.
Dat je boos en verdrietig bent is normaal denk ik. Ik ben ook nog steed laaiend op mijn medestudent, nog meer omwille van de roddels die de ronde doen. Vriendinnen die de les gespeld worden omdat ze enkel mijn kant van het verhaal kennen en zij zouden beide kanten gehoord hebben (hoewel dat mens nog nooit wat tegen mij gezegd heeft). Ik word alles soms zo moe en heb soms heel veel zin om alle puffers en medicatie gewoon in de vuilbak te gooien en alles gewoon zijn beloop te laten. Maar ik kan gewoon niet meer zonder, kom ik tot besef dat ik afhankelijk ben van medicatie. Met gehoorsproblemen met ik afhankelijk van  apparaten om te volgen. Je wil zoveel mogelijk zelfstandig zijn maar nu is dat naar mijn gevoel me weer ontnomen.
Voila hele boterham geschreven. Sommige dingen zullen misschien harder aankomen dan bedoeld. Niet mijn bedoeling om je te ontgoochelen maar om je te vertellen dat je er niet alleen voor staat. Als er iets is of je wil gewoon je hart luchten (wat ik enorm nodig soms, iemand waar je gewoon je verhaal kwijt kan, zelfs zonder dat die iets antwoorden, je hart luchten kan deugd doen, zelfs met de nodige traantjes erbij) je weet hoe je me kan bereiken hé!
Sterkte Docentje! Ik duim dat alles vanaf nu beter gaat!  ^O^

@ Lientje: Ja, jouw situatie is wel bijzonder schrijnend. Ik kan me voorstellen dat je daar heel boos over bent. Ik ken niet precies de ins en outs van hoe het gebeurd is, maar het feit dat jij dit opgelopen hebt door de fout van een ander, is toch moeilijk te accepteren. Is school ook niet verantwoordelijk? En heeft die ander dan nergens last van? Ben je verzekeringstechnisch al iets verder? En al enig idee hoe je verder gaat, studeer je nu nog?

Zal je pb bericht sturen Abo :)

Hallo docentje,

Is niet zo fijn om de diagnose astma te krijgen en kan me heel goed voorstellen dat je met veel vragen zit.
Hoe je hiermee om moet gaan? Er over praten met je vrienden, huisarts, longarts, familie, ....
En je hoeft dit niet voor jezelf te houden, het kan ook goed zijn dat je collega 's weten dat je astma hebt, moest je ooit een aanval krijgen waar ze bij zijn dat ze weten wat het is en je kunnen helpen, steunen, ... Dus ik zou het niet verzwijgen maar erover praten, uitleggen wat het is, wat je moet doen als je benauwd bent, ... Gaat voor hen ook makkelijker zijn dan om ermee om te gaan.
En wat het werk betreft moet je zelf zien wat haalbaar is, als je astma onder controle is kan het best zijn dat je fultime kunt blijven werken, moest het niet lukken kun je altijd het bespreekbaar maken, dit moet je zelf aanvoel na verloop van tijd.
En sporten mag, is zelfs heel goed als je astma hebt, dus zeker die hardlooptraining beginnen en gewoon zien wat lukt, naar je lichaam luisteren, het rustig opbouwen en dan zal dit wel lukken. Praat er ook over met je trainer, of doe je dat op jezelf?

En je moogt hier gerust boos en vredrietig rond zijn, je moet heel wat verwerken nu en neem daar je tijd voor. Het belkangrijkste is dat je praat en blijft praten erover, wat het doet met je, hoe het voelt, ...

Veel sterkte en beterschap
liefs, dikke troostende knuf  O+
Heidi  :W

Thanks allemaal,

Ben blij dat ik advies huisarts heb opgevolgd en de rest van de dag lekker voor mezelf heb genomen. (keel zat helemaal dicht van de spanning).
Net ook eerste dosis Foster genomen. Kreeg me toch een hoestbui. Gaat nu goed, alleen nog een kriebel in de keel. Heb nu wel heel veel lucht en mijn kleur is sinds weken weer normaal! Kan dat écht zo snel gaan? Hoop dat bijwerkingen mee mogen vallen.

Voel me wel schuldig naar werk toe. Was juist vandaag een drukke dag. Staat ook privé een drukke tijd want de 29e verhuis ik naar een appartement dat voor de astma stukken beter zal zijn dan dit oude, tochtige, vochtige en stoffige huisje.

Als ik geen nare bijwerkingen van Foster heb ga ik morgen naar m'n werk. De leerlingen hebben een strand-/veldloop en het is dus lekker de halve dag in de buitenlucht. Prima voor astma dacht ik zo. In ieder geval beter dan opgehokt zitten in de school met slechte airco.

Het rustiger aandoen vind ik moeilijk. Ik ben iemand die toch vaak doorzet, soms tegen beter weten in. Thusizitten is ook niks voor me. Word ik helemaal gek van, dan gaat het maalhoofd aan de slag.

Het verdriet is gelukkig ook een beetje gezakt maar ben nog wel boos op de voormalige huisarts die iedere keer in de afgelopen drie jaar dat ik het zwaar benauwd had en piepend op spreekuur kwam,  doodleuk zei dat het hyperventilatie was, terwijl nu dus blijkt dat ik"gewoon" astma heb.  Mocht van hem ook nooit naar lngarts. Ben blij dat ik niet meer bij hem zit.


In ieder geval bedankt alvast voor jullie reactie. Het is fijn te weten dat ik hierin niet alleen hoef te staan.

De hoest gaat meestal vanzelf over bij gebruik van de Foster na twee weken.

Hoi Docentje

Ik heb 1 advies, rustig landen in astmaland. Laat je goed voorlichten, vraag of er een longverpleegkundige is en bestel voorlichtingsfolders. Kijk of je in je huis nog dingen kunt saneren en adem in, adem uit.

Sterkte

Aanpassingen huidige huis hoeft gelukkig niet want met twee weken vertrek ik naar een appartement uit 2008 waar de lucht stukken zuiverder is!  *O*

Bedankt voor de tip over longverpleegkundige en info aanvragen.

Bijwerkingen naar 1x Foster vallen mee. Flink gehoest, hoop slijm kwam los en heel veel lucht! ook wat duizelingen en af en toe wat misselijk. Kauwgom helpt gelukkig.

Morgen eerst maar op werk uitleggen dat ik Astma heb en dat ik dus soms onverwachts afwezig kan zijn of moe. Hoop dat ze het begrijpen en zo niet, tja, dat is dan hun probleem.

Zit al aan hoop dingen te denken om conditie te verbeteren, maar jullie hebben gelijk..... even rustig landen en dan stapje voor stapje.
Rome wasn't built in one day.....

Ik zou persoonlijk eerst zelf goed alles op een rijtje hebben, qua informatie. Je kunt namelijk ook folders krijgen waardoor je misschien beter kunt uitleggen wat het precies is en de collega's laten lezen wat het inhoudt.

Misschien zit je dan ook wat beter zelf in je vel, doen je nieuwe medicijnen wat meer en kun je het beter verwoorden. Ik zou er geen drama van maken maar gewoon clean, proberen zonder emotie, je verhaal doen. Probeer niet in een soort slachtofferrol te komen.