Als longpatiënten roken raakt dat mij...
11-04-2012 om 12:13 uurVan sigaretten-rook krijg ik last, da's duidelijk en begrijpelijk.
Ik heb nl astma, dus het maakt mij benauwd.
Maar rook van longpatiënten raakt mij ook nog es emotioneel, ik voel me dan persoonlijk aangevallen/miskend.
Ik voel me dan heel alleen staan in mijn rotziekte. Het kwetst mij. En dat gevoel raak ik niet snel kwijt, het blijft lang hangen bij mij, ook als ik al uit de situatie ben. Ik blijf maar malen; Hoe kunnen ze zoiets nou doen?, Roken veroorzaakt/verergert longziektes! Waarom roept iemand dit dan over zichzelf af?, Vinden ze t dan leuk om benauwd te zijn?, Hè, ik had er iets over moeten zeggen! enz....
Daarom vind ik de rook-overlast van longpatiënten -tig keer erger als van "gewone" rokers.
Ik wil met dit topic geen aanval doen op mensen met astma of COPD die roken.
Ik wil niemand veroordelen, verslaving is een hel!
Maar daar gaat het mij hier niet om.
Ik wil gewoon eens aangeven hoe het voor mij, met mijn instabiel astma, emotioneel voelt als andere longpatiënten roken.
Hebben jullie dit ook?
Heeft er iemand tips?
Ha Maraikie.
Even een misverstand wegnemen: ik voel me niet aangesproken hoor, ben zelf 5 jaar geleden gestopt met roken, dus wat dat betreft heb ik wel mijn verstand gebruikt. Wat ik heb geprobeerd duidelijk te maken is dat een verslaving niet onderschat moet worden.
Ik vind ook dat rokers sowieso niet moeten roken als er mensen zijn met longproblemen in hun omgeving. I
Vriendelijke groet,
Scarlett
Heb ik je verkeerd begrepen, scarlett, sorry!
Fijn dat je er ook af bent!
En inderdaad, rokers moeten een ander (met of zonder longproblemen) eigenlijk gewoon niet lastig vallen met hun gedrag.
Hoi Elly,
Ik heb lang met dezelfde gevoelens als jij geworsteld en nog steeds vind ik het heel moeilijk te begrijpen dat iemand willens en wetens zijn eigen gezondheid verder de vernieling in helpt door te blijven roken met een longziekte. Sinds ik met een collega te maken heb met beginnend Copd en van dichtbij meemaak hoe hij worstelt om van zijn verslaving af te komen heb ik meer begrip gekregen.Verslaving is eigenlijk ook gewoon en ziekte en de een is er gevoeliger voor en komt er moeilijker vanaf dan de ander. Dat vind ik overigens wel van een andere orde dan mensen die vrolijk door blijven paffen terwijl ze al klagend aan hun puffer lurken, want dan denk ik gewoon sodemieter een eind op.
Ik denk dat er ook geen oplossing of tips zijn om er mee om te gaan.
het gaat je er niet om iemand te veroordelen maar zoekt een manier om hiermee om te gaan, met je eigen emoties die dan om de hoek komen kijken, zo lees ik het als ik het goed begrijp.
Zolang de ene helft schadelijke dingen blijft doen voor de gezondheid en bijv.de andere helft niet blijf je dit houden, zo is het nu eenmaal.
Het is voor jou dan kwetsend en emotioneel schrijf je maar een gevoel of emotie laat zich toch nooit veranderen door een paar tips lijkt mij.
Mensen met een gezonde leefwijze worden ziek en overlijden en mensen met ongezonde leefwijze, dat is altijd zo geweest en zal niet veranderen.
Ik heb mensen verloren met een gezonde leefwijze en ook met ongezonde leefwijze, ook door dezelfde ziekte maar ik mis ze allemaal even erg.
Zodra je natuurlijk last hebt van de rook van een ander moet je er iets van zeggen maar je gevoel veranderen m.b.t. Rokende longpatienten of ex rokers dat gaat niet lukken.
ik denk ook dat je het niet op je zelf moet betrekken, ze zijn niet tegen jou, het is niet om jou te kwetsen, ze breken je huis dus niet af maar hun eigen huis, zoals jezelf zo mooi omschreef.
groetjes, Jolien
Dankjewel Goudvisje...
Clasina, ik heb het programma net gekeken, altijd wat! Ik vond het erg interresant, goeie tip!
groetjes, Jolien
Er is maar 1 persoon in de wereld belangrijk en dat ben je zelf!
Als jij er voor jouw gevoel alles aan doet om gezond te leven moet je gewoon proberen lak te hebben aan iedereen die het niet doet.
Al moet ik zeggen dat ik het soms wel moeilijk vind om me in te leven in mensen die ongezond leven, ziek worden en dan lopen klagen... Maar dan zie ik ze als zorgverlener en kan ik er weinig van zeggen, al kan ik het soms niet laten...
Een verslaving is voor elk mens anders denk ik, de ene rookt, de ander drinkt, weer een ander heeft een koop verslaving of misschien wel een eetverslaving! Met elke verslaving tast de verslaafde zijn leven aan maar ook die van een ander. Bij een rook verslaving tast de verslaafde ook heel zichtbaar en direct de leefomgeving van anderen aan. Gooit de afgebrande sigaret nonchalant op de straat zonder te kijken waar, komt naast je zitten bij de bushalte of loopt rokend voor je in het bos, grijpt vervolgens naar de seretide of ventolin. Het zijn zaken die ook mij raken en lijkt het erop dat de medicijnen nodig zijn om te zorgen dat de verslaving instant gehouden kan worden. Nu gaat het om luchtweg verwijderende medicijnen maar als het psychofarmische medicijnen waren werd er gelijk gesproken van medicijn misbruik en opname op een psychotherapeutische afdeling geadviseerd!
Maar laten we wel wezen, wat we als mens ook doen en wat de reden ook mag zijn, elke handeling heeft gevolgen en daar staan we met zijn allen te weinig stil bij denk ik. Als je elke 3 jaar een nieuwe auto koopt om de 5 jaar een nieuwe bank wilt, oooo dat leuke nieuwe jurkje voor de zomer jaaaa die koop je natuurlijk ook. Natuurlijk ga je na school of je werk even de stad in en zijn daar leuke koopjes!!! Natuurlijk wil je 4x per jaar op vakantie en het liefst zo ver mogelijk met het vliegtuig of met de auto. Die komkommer uit Spanje van 95 cent die gaat je winkelwagentje in, de komkommer van 1,10 die minder milieu belastend is koop je niet.
En ja ik heb daar last van, last van JOUW kooplust en koopgedrag, JOUW verslaving het zorgt dat mijn leefomgeving aangetast wordt, dat ik het benauwd heb en naar zuurstof moet grijpen. Dat het zwarte fijn stof gewoon regelmatig op mijn raamkozijnen zichtbaar is.
Hoe vervelend is een verslaving toch ongeacht hoe die er uit ziet en vaak weten we niet eens dat we verslaafd zijn! Zo zijn we met zijn allen heel erg verslaafd aan wat dan ook en zijn veel handelingen gerelateerd aan onze verslavingen, aan onze onderliggende beweegredenen. Verslavingen als gevolg van onze ambities, van onze gevoeligheid om wat te betekenen. Verslavingen als gevolg van onze drive naar vrijheid, maar zijn we echt wel zo vrij? Verslavingen als compensatie van een emotie of een gemis in ons leven, ieder heeft er vast wel eentje.
Dan kan ik alleen naar mezelf kijken, de hand in eigen boezem steken en kijken wat ik zelf kan doen aan mijn leefomgeving aan de gevolgen van mijn handelen, zaken waar ik verantwoordelijk voor ben, kijken naar mijn eigen verslavingen. En ja, zelf heb ik ook een periode gerookt, een kleine 8 jaar in totaal in mijn leven, ook ik koop, maar koop zo bewust mogelijk. Heb ik greenwheels, heb ik een auto uit 1967. Ligt er over mijn versleten bank gewoon een grand foulard. Ook ik bagatelliseer net als elke andere verslaafde de gevolgen van mijn verslaving(en) en kijk ik liever naar de ander, vaak legt dit gedrag al mijn verslavingen en tekortkomingen ernstig pijnlijk bloot en moet ik elke keer weer in mijn eigen spiegel kijken.
Marcus
Prachtig verwoord, Marcus!
Marcus, ik ben het helemaal met je eens!
Ik snap zeker je gevoel Elly, absoluut.
Maar weet je, toen ik zelf nog rookte, dacht ik dat ik goed rekening hield met de niet-rokende mens door bv buiten te gaan roken. Nu ik zelf last heb van astma weet ik dat buiten roken ook overlast kan bezorgen aan de mens met gevoelige longen. Nooit geweten eerder en dat had ik ook niet zo bedacht. Ook nooit bedacht dat mijn naar-rook-ruikende kleding voor prikkels konden zorgen. En ik toen maar denken dat ik het goed deed, ik bezorgde alleen mezelf overlast.
Maar ja, ik reed toen ook auto. Nu merk ik dat die uitlaatgassen mijn longen ook niet blij maken. Toen ook nooit bedacht.
Vanuit dat referentiekader durf ik te zeggen dat men vaak vanuit onwetendheid handelt. Veel mensen hebben echt geen benul van wat hun gedrag op welke manier dan ook bij een ander teweeg kan brengen.
En verslaving ja, het is een harde noot om te kraken. Ik werk zelf in een verslavingskliniek en ik zie velen vaak terug komen en iedere keer hebben ze weer ingeleverd. Je mag er van uitgaan dat ze niet voor hun lol terug komen steeds. En wat noemen sommigen dan als meest hardnekkige verslaving? Het roken!
Maar goed, dit is allemaal de andere kant. Ik snap je gevoel en je pijn hierin. Maar ik kan me vinden in de woorden wat iemand hier eerder ook sprak: het is niet persoonlijk op jouw gericht. Soms zijn dingen die een ander doet niet te begrijpen nee, maar zullen we er wel mee moeten leven.
Paginering