Februari 2021 - Omgaan met vermoeidheid
01-02-2021 om 07:50 uurJe lichaam voelt zwaar je hebt weinig energie en het kost meer moeite om dingen te doen.
Vermoeidheid bij een longziekte komt veel voor.
Waarschijnlijk zijn er activiteiten die je vroeger wel kon doen en nu door de vermoeidheid niet meer of minder intensief. Ook bewegen zoals fietsen, wandelen, tuinieren en dansen kan een uitdaging zijn, toch is het erg belangrijk dit te blijven doen.
Misschien krijg jij wel hulp vanuit je omgeving bij bijvoorbeeld de boodschappen of het huishouden.
Vermoeidheid; heeft dit veel invloed op je dagelijks leven? En hoe reageert jouw omgeving hierop?
Dit heeft bij mij heel veel invloed, helaas heb ik naast mijn longziekte meerdere aandoeningen die vermoeidheid veroorzaken . Ik heb dagen dat ik het gevoel heb dat ik mezelf moet voortslepen .
Daarbij werken de corona regels niet erg stimulerend , je mag tòch niks wat leuk is ........
Mijn man doet de boodschappen . Als ik weer eens doodmoe opsta, reageert hij meestal door te zeggen , dan ga je toch weer lekker liggen ...... Maar dat is niet wat ik wil , ik heb gelukkig veel hobby's , maar die zijn allemaal zittend ..Niet ècht goed voor de conditie....Ik heb wel een loopband aangeschaft, maar ook daar moet ik mezelf toe zetten ... Ik zal blij zijn als we weer "gewoon" kunnen gaan doen !
Hopelijk is het dan nog niet te laat om weer iets op te bouwen ....... jaja, ik weet het....blijven bewegen !! :))
Vermoeidheid is zeker onderdeel van mijn leven, elke dag is weer opnieuw bedenken hoe voelt mijn lijf, hoeveel energie heb ik, wat kan ik doen, wat moet ik skippen. De kunst is een goede balans vinden. Alles wat je doet kost energie, hoe leuk het ook is wat je doet. De kunst voor mij is om niet tot het gaatje te gaan, en ook op goeie dagen niet meteen alles tegelijk te willen doen bij wijze van inhaalslag. Als ik dat wel doe moet ik er namelijk een week van bijkomen. Dus doseren. Helaas betekent dat ook weleens dat leuke dingen moeten worden uitgesteld, maar al met al red ik het zo wel. Mijn omgeving snapt het gelukkig ook steeds beter, dat maakt ook dat ik minder met mezelf in gevecht ben dan voorheen.
Het meest vervelende aan mijn astma vind ik de vermoeidheid, dat ik in sommige periodes in de middag moet vechten om mijn ogen open te houden, dat eigenlijk alles dan energie kost. Bij mij is het vooral gerelateerd aan koud en vochtig weer en ondanks alle puffen, krijg ik nog geen grip op de vermoeidheid. Ja alleen door mijn activiteiten zwaar te verminderen, maar dan loop ik vast met baan en thuis. Dan ben ik vooral in gevecht met mezelf. Mijn gezin helpt dan wel en met begeleiding van de arbo, probeer ik ook op het werk toch mijn ding te blijven doen, maar soms moet ik echt even een stapje terug doen. En dat frustreert.
Vermoeidheid blijft toch wel een heel lastig onderdeel van mijn astma / copd EN van mijn autisme. Ik werk 3 dagen in de week en merk ook wel dat dat mijn max is. De overige dagen heb ik nodig om bij te komen, voor mijn gezin en mijn paard te zorgen, enzovoorts. Ik prijs mij elke dag gelukkig met een man die heel veel doet in het huishouden; hij doet de boodschappen, kookt bijna alle dagen, zorgt het meest voor 'onze' dochter (zijn dochter, mijn stiefdochter). Verder ben ik ook nog mantelzorger voor een vriendinnetje wat een evenwichtsstoornis heeft (dus boodschappen, koken en veel ziekenhuisafspraken). Sommige weken gaan goed, maar vooral in de winter moet ik mezelf 's ochtends uit bed slepen. Mijn vrije dagen gebruik ik dan ook wel echt om bij te slapen.
Ik denk dat het belangrijkste blijft om lief te zijn voor jezelf. Ik heb lang mezelf echt gepusht om door te blijven gaan, ook al gaf mijn lijf duidelijk aan dat ik op de rem moest. Ik zeg dan tegen mezelf: 'een ander kan het toch ook..' 'stel je niet zo aan!' en dat is natuurlijk onzin. Een longziekte zorgt voor minder lucht en daarom ook minder energie, je zal moeten proberen om je lijf het tempo te laten bepalen. Dat is denk ik wel een van de lastigste dingen om te doen.
Helaas ook ik word dagelijks door de extreme vermoeidheid herinnert aan mijn ACOS ook op goede dagen.
Ik ga moe naar bed en kom er even vermoeid uit, met name wat Soosh ook aangaf, in de wintermaanden. In deze tijd heb ik ook extra puffend etc. nodig.
Door me zoveel mogelijk aan te passen aan de omstandigheden, want wennen doet het nooit, probeer ik er toch nog wat moois van te maken. Ook in deze tijden van Corona, wat mijn vrije ruimte nog meer beperkt dan het al was.
💪sterkte allen op dit forum
Groeten,
Boemer
Omgaan met vermoeidheid is uitproberen en je grenzen vaststellen. Dit is vaak niet in overeenkomst met wat je zou willen. Ook kan je moeheid per dag verschillen, dus dan ligt je grens ineens op een heel ander punt.
Op dit moment leef ik volgens een soort schema. Ochtend actief, middag dutje en rustige bezigheid, avond weer actiever. Het heeft een paar jaar geduurd voordat ik dit kon accepteren en soms heb ik het er nog moeilijk mee. Inmiddels ben ik voor de helft afgekeurd en heb ik de mogelijkheid om 's middag rust in te bouwen. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik minder longaanvallen heb. Dus dat is winst.
Ben een betere planner geworden. Op werkdagen, fiets(elektrisch) ik na de middagrust of wandel een klein stukje. Op vrije dagen wandel ik grotere stukken om de conditie op peil te houden.
Normaal zwem ik 1x in de week, helaas kan dat nu door corona niet.
Ik probeer vooral de leuke dingen in te plannen, door alles wat moet zou je dat bijna vergeten.
Het rustmoment in de middag wordt zo nodig verplaatst naar eerder of later op de dag. Het dutje wordt dan overgeslagen. Dit kan gemiddeld 1x in de week zonder nadelige gevolgen.
O en op tijd hulp vragen, dat is ook echt iets wat ik heb moeten oefenen.
Groetjes Spirit
Jouw laatste zin, dat kon ik geschreven hebben. Ik heb daar ook moeite mee. En dat was iets wat ik me echt moest aanleren.