Zomaar een gedichtje
26-11-2018 om 08:51 uurChronisch ziek.
Onzichtbaar
Zijn mijn tranen niet
Onzichtbaar
Is Wel vaak mijn verdriet
Onzichtbaar
Om het niet begrepen zijn
Onzichtbaar
Dat doet vaak het meeste pijn
Onzichtbaar
wel een naam , maar geen gezicht
Onzichtbaar
En toch sta je in het felle licht
Onzichtbaar
Je praat je roept en schreeuwt steeds weer
Onzichtbaar
Maar het onbegrip doet vaak het meeste zeer
Robert Boegheim
Mooi geschreven!
=D> En zo is het ook!
@ Robert fijn dat je dit gedicht met ons wilde delen.
Mooi geschreven zoals het is
@robert heel erg herkenbaar en mooi geschreven.
Wauw heel erg mooi!