Gedichten
07-04-2018 om 07:50 uurHee allemaal,
Vroeger schreef ik gedichten over dingen die in mijn leven gebeurden. Vandaag kwam er plots iets op papier. Het lijkt me leuk als we een topic maken waarin ieder gedichten post die zelf zijn geschreven en eventuele toelichting erbij.
Mijn gedicht heet “accepteren” en gaat over mijn dagelijkse strijd met het accepteren van astma.
Accepteren
Niet kunnen accepteren,
Toch weer proberen,
Niet van de fouten leren,
Niet kunnen accepteren.
Elke dag weer,
Keer op keer,
Nooit dat ik het leer,
Elke dag weer.
Leven van puf tot puf,
Van de rest word ik suf,
Kom om in de stuff,
Leven van puf tot puf.
Benauwd en pijn,
Vrij wil ik zijn,
Weer een medicijn,
Benauwd en pijn.
Moe en moedeloos,
Elke dag rusteloos,
Krachtig en boos,
Moe en moedeloos.
Jong en toch oud,
Elke dag benauwd,
Warm en ijskoud,
Jong en toch oud.
Frustratie en onmacht,
Niemand die op je wacht,
Naar meer dat ik smacht,
Frustratie en onmacht.
Soms verdrietig, soms toch blij,
Soms ellendig, nooit meer vrij,
Soms lachen, soms huilen, soms allebei,
Soms verdrietig, soms toch blij.
@Nckiie
Maak zelf geen gedichten, maar lees ze graag.
Wat mooi dat je zo beknopt kunt aangeven wat acceptatie
voor jou inhoudt. Velen worstelen met dat probleem.
Je leert het inderdaad nooit, soms lukt het en soms lukt het
helemaal niet en dan lachen we door onze tranen heen.
Gewoon doorgaan is vaak het beste.
Beterschap verder en kijk uit naar je volgende gedicht
@joop60 wauw wat een compliment! Ik ben benieuwd wanneer ik er weer een uit mijn mauw schud haha. Het was ongeveer 10 jaar geleden dat ik de laatste had geschreven. Maar ik ga proberen om regelmatig weer wat van mij af te schrijven in dichtvorm:)
Aanstelleritis denk je soms dan echt,
Stabiliteit is waar men zich aan hecht,
Traumatisch is het soms en slecht,
Moeilijk behandelbaar, een dagelijks gevecht,
Astma is lastig, wat je ook zegt!
Toen
Toen kon ik nog fietsen,
Wind mee of wind tegen,
Toen kon ik nog lopen,
In de kou en de regen.
Toen had ik de kracht,
Om gewoon te leven,
Toen had ik de kracht,
Om alles te geven.
Nu kost alles energie,
Meer energie dan ooit tevoren,
Nu kost alles moeite,
En voel ik me soms verloren.
Soms besef ik me nog niet,
Wat dit allemaal met me doet,
Soms besef ik me niet helemaal,
Hoeveel dit kost, hoeveel moed.
Kijken naar de toekomst maakt onzeker,
Kijken naar het verleden doet me verdriet,
Leven in het heden is een raadsel,
En niemand die het werkelijk ziet.
Niemand die beseft hoe ziek ik ben,
Niemand die begrijpt de onzekerheid,
Niemand die de moeite doet,
Niemand weet de echte waarheid.
Voor dit alles wist ik niet,
Niet wat het was en wat het kon doen,
Voor dit alles wist ik niet,
Dat ik graag terug wilde naar toen.
@Nckiie
Mooi, vooral omdat ik weet dat het een heel persoonlijke
ervaring is. Kort maar verstrekkend, een wereld van vertwijfeling
acceptatie en verdriet
Heel veel sterkte en beterschap
Dankje @joop60 !
Veel zeggen met weinig woorden. Mooi Nckiie
Dankje @"Oma Akke" !
Het word steeds lastiger realistisch te zijn,
Mijn hersens produceren, mijn lichaam verdraagt de pijn.
Het onbestendige gevoel,
bereikt voor mijn geen enkel doel.
Heb nog heel veel om voor te leven,
Genieten al is het maar weer even.
Benauwdheid is momenteel mijn enige zekerheid
De verbinding van de dag en de nacht een strijd.
Blijf toch de kracht houden om vol te houden,
En hoop dat er een nieuw leven komt na dit oude.
Een nieuw leven is waar ik op hoop en waarop ik wacht,
Pas dan denk ik dat het leven weer naar mij lacht.
Wachtend op donorlongen.
Blije dag Daysy
Mooi @daysy en ik hoop dat je donorlongen snel komen!